De reis naar......! 29 september 2008

Hallo daar aan de andere kant, Ja, we zijn er! Zaterdagochtend om half acht begon de reis. We werden mooi op tijd op Schiphol afgezet door Jaap. We waren vroeg en konden rap de bagage inleveren en de douane door. Het vliegtuig vertrok om kwart over twaalf. We hadden toen 10.442 km te gaan.Dat zou de boeing 747-400 in 11 uur en 20 minuten voor ons gaan doen! Dat was dan de afstand dan naar Kuala Lumpur. We hadden altijd veel gehoord over Maleysian Airways, goede verzorging, veel beenruimte en erg mooie stewardessen...Een daarvan klopte: de beenruimte. Er liepen wel stewardessen, in mooie jurken, maar niet aan onze kant, wij hadden mannen! We kregen een snackje en een maaltijd en toen werd het om kwart over vier al donker. Tegen vijf uur werd het licht in het vliegtuig gedempt en ging de nachtrust in... Na een ontbijt.? om tien voor twaalf 's nachts, alles Nederlandse tijd, landden we in Kuala Lumpur. Mooi vliegveld, lekkere stoelen en een heerlijk sapje, nog steeds donker buiten. Daarging de ochtend beginnen! Na een uurtje werd het licht buiten, op mijn horloge een uur 's nachts. Om 4 uur vertrok het vliegtuig weer naar onze eindbestemming voor die dag, Melbourne. Toen het ontbijt geserveerd werd was het op mijn horloge half acht, 's morgens of 'savonds, dat was ik even kwijt...! We deden een spelletje, lazen een boek, deden een dutje en om elf uur werd het weer donker buiten. Niet lang daarna landden we in Melbourne. Om half een zette ik mijn horloge op de Australische tijd: 20.30 u. We waren toen inmiddels 28 uur onderweg. Na een hapje in het hotel en een smsje met de familie Rubens/Jumeletstapten we eindelijk een bed in en hadden geen enkele gevoel meer voor welke tijd dan ook!Vanmorgen ben ik om het echte vakantiegevoel te krijgen het zwembad ingedoken.

Melbourne. 2 oktober 2008

We hebben nu al weer een paar daagjes Melbourne achter de rug. Het weerzien met Kees en Philomien was erg leuk hier.

Linda en Darren herkenden we nog van een paar jaar geleden, hun twee meiden niet meer, Mika hadden we nog nooit gezien en Pim is een hele meid geworden. Na even wennen was het ijs gebroken en was het gezellig met ze. Met Kees en Philomien zijn we naar het centrum in gegaan. Met het openbaar vervoer, ook een hele belevenis. Een mooi centrum met een flink aantal hoge wolkenkrabbers bij elkaar. Mooie parken, met name The botanic garden was een ervaring, prachtig en mooie bomen en bloemen. Het is hier redelijk heuvelachtig, ook in het park, helaas was Kees z'n batterij eerder leeg dan verwacht dus moesten we ons 3 keer in de rondte duwen...We zijn een paar keer uit eten geweest, het aanbod aan Aziatische restaurants is enorm dus we kunnen nu ook moeiteloos onze rijst met 2 stokjes naar binnen werken. Het is hier duidelijk lente als je de planten bekijkt. De blauwe regen bloeit overal. Maar ook de geraniums en de clivia's, die hier gewoon tuinplanten, zijn bloeien nu volop. Altijd mooi om onze kamerplanten zo groot en volop bloeiend gewoon in de tuinen te zien. De mensen die we ontmoetten waren vriendelijk. De taal lijkt niet echt op Engels als de ene Aussie tegen de andere praat! Melbourne is een drukke stad, mooie gebouwen en op alle tijden een enorme hoeveelheid mensen op de been. We waren al zover dat we een vaste kroeg hadden om neer te strijken als de vijf in de klok was. Vanmorgen hebben we bij de vestiging van BRITZ onze 'Van' opgehaald.

In tegenstelling met Namibie hebben we nu een bijna nieuwe, 1500km op de teller. Alles lijkt ook nog nieuw binnen, het interieur, en de keukenatributen, Dus geboft deze keer. Ze adviseerden ons ook om er een kacheltje bij te huren omdat het in de outback heel koud kan zijn 's nachts. Ook hebben we ons laten verleiden er een Tom-Tom bij te nemen. Dat reed heerlijk naar Tante Zus die aan de andere kant van de stad woont. Dat is hier dan ongeveer 60 km.ver...We hebben haar ontmoet, 93 jaar en heel goed te pas. Ze maakte grapjes, wist nog veel te vertellen van Breda en de Nederlandse televisie. Alleen niet meer zo goed ter been, jammer want nu zat ze veel op haar kamer. Morgen gaan we los met alle goede tips die we van Linda, Darren hun ouders en vrienden hebben gekregen. We moeten dan ons logeeradres hier in Melbourne verlaten. De tuin was heel bijzonder met bloeiende orchideeën. Het huis valt onder monumentenzorg en is een plaatje!

We vertrokken vanuit Melbourne richting Great Ocean Road. Ik ga nog even zoeken waar mijn documentatie van dat stukje Australië is gebleven. De foto's zal ik jullie alvast laten zien!

The Grampians, ook daar mis ik het verhaaltje van, moet ik nog een stuk meer gaan zoeken...

maar.. weer wel wat foto's!

Grampians/ Salt Creek SA. 9 oktober

Het was frisjes toen we wakker werden. Meteen toen we de gordijntjes opendeden zagen we het al. Verse skippypoep rond ons Britzje. Oppassen bij het uitstappen want het waren hele verse! Kangoeroes zijn echt dieren van de avond en ochtendschemering.

Midden op de dag zie je ze niet, ze houden zich dan schuil in de bossen. Overalop de camping zag je al weer warm aangeklede mensen bij het kampvuur staan, handen warmend aan een kop thee. De Aussies houden wel van een vuurtje stoken, ze zijn er de hele dag mee in touw. Slepen met hout, uit de supermarkt of soms ook uit het bos. Lekker poken en porren. Tegen 5 uur 's middags zie je ze ook weer verzamelen, rond het vuur ,maar dan steevast met een blikje bier in de hand. Daarna wordt het vlees op de BBQ gelegd. Dat doen ze hier vaak. Volgens Gert is het vlees hier ook van prima kwaliteit. Onze reis begon tegen negenen. We volgden de Wimmera HWY via Horsham, Edenhope, Naracoote naar Kingston. Ons Truusje gaf het allemaal goed aan. Aan het begin van deze trip zei ze: '150 kilometers straight on'...In Kingston namen we bij een Bakery een warme Pie. Heerlijk!

In het eerste stuk deed ik ook wat linksrijervaring op. Wel even wennen! We hadden een mooie rit in een stralend zonnetje. Mooie velden met bloeiend koolzaad tegen hellingen. Bomen er middenin. Plaatjes, alleen kon je er niet altijd een plaatje van makenomdat je vaak niet kon stoppen. Weilanden vol met honderden schapen of koeien, weilanden van kilometers groot.

Mooie gele mimosabomen langs de weg en in de berm bloeiende margrieten van geel tot oranjebruin. Echt een uitbundig voorjaar. We zagen ook lege rivieren en droge meren. Water is echt een probleem in Victoria. Linda vertelde ons dat ze in Melbourne maar 2x per week de tuinplanten water kan geven. Dat is dan op vastgestelde dagen van 7 tot 9 uur. Niet sproeien, maar met een gieter. Ze gaan dan ook anders met water om dan wij, het waswater van de groenten wordt bewaard net als het koude water wat wij laten weglopen in de douche voor het warme komt. Zij hebben er een emmer voor klaar staan in de douche. Het wordt allemaal bewaard voor de planten. Op de camping hangen ook voorschriften in sanitairgebouwen, hoe lang je mag douchen etc. Onderweg staan borden langs de doorgaande weg onder welke regels dathet district valt.

We kwamen uit op een mooie camping in Salt Creek.Als enige gasten, lekker alle vrijheid. Britzje waterpas gezet, tafel en stoelen eruit, pijpen afgeritst en genieten in het zonnetje...Maar toen het pilsje op was begon de natuur toch te roepen. Onder handbereik lag een prachtig stukje met een kreek. We wandelden in het avondzonnetje door velden bloeiende wolfsmelk. Vogels zongen om ons heen. Een zwarte zwaan dreef met 2 kuikens in de kreek. Net toen het zonnetje verdween zagen we 3 Walibi's door het veld hoppen.

Salt Creek/ Fleurieu Peninsula SA 10 oktober.

We begonnen vroeg aan een wandeling langs de kreken. Zo in het ochtendzonnetje zag het er ineens allemaal weer anders uit. Mooi weer, al snel warm in het zonnetje. Bij het Naturepad stonden bordjes met uitleg over planten en natuur. Zelfs de Tea Tree groeit hier. je hebt een droge en natte soort. We zagen nog een Sleepy Lizzard.

Hij liet zich mooi op de foto zetten! Tegen twaalven waren we weer bij ons Britzje dat trouw op ons stond te wachten. We parkeerden hem bij een mooi uitzichtpunt en smeerden de bammetjes. We zagen nog speciale kluten met rode koppen.

We moesten deze dag zo dicht mogelijk bij de pont naar Kangaroo Island zien te komen. De eerste plaats van betekenis was Meningie. We wilden graag de laatste berichten op internet zetten maar de internetmogelijkheden waren hier 0. Dus door, onderweg vonden we toch nog een mogelijkheid bij een benzinepomp. Vandaar gingen we noordwaarts, Gert had Truus geprogrammeerd maar meteen al bij het starten liet ze het afweten. Ze kon haar intern geheugen niet vinden. Een beetje begrip hadden we daar wel voor want we herkenden het probleem wel. Haar laatste woorden waren geweest; 'Go 90 kilometer straight on'.

Dus dat deden we.Daar verlieten wede HWY. Meteen zaten we in de problemen, de namen op de borden kwamen niet voor oponze kaart. Dus weer terug de snelweg op, dan maar de volgende afslag...Die bleek in Adelaid te zijn. Auto aan de kant gezet en Gert ging op zoek naar de wegenatlas van Paul. Ik probeerde toch nog even of Truus haar geheugen weer terug had. En jawel, ze meldde zich meteen weer met het advies een U bocht te maken.

Ze leidde ons, op het spitsuur, door het industriegebied van Adelaid. Veel doe het zelf zaken, meubelgiganten maar ook zeer veel fast-food vestigingen, KFC, de Mac, Red Rooster, Pizza Hut en nog veel ons onbekende met Fish and Chips. Je ziet hier ook veel mensen die wat Amerikaans aandoen qua omvang.

We kwamen tegen 18.30u. aan op een camping in Normanville.Zuid Australië is erg mooi. Veel groene heuvels met glooiende hellingen. Een Nederlander die we tegenkwamen omschreef het als Teletubbieland. Ik vond dat wel treffend. Hier geen waterproblemen denk ik want er werd op meerdere akkers gesproeid met grote installaties. De camping was prima, vanuit ons Britzje hadden we zicht op zee, en aan de andere kant de glooiende heuvels. De campings zijnin dit landzeer compleet in de voorzieningen. Keuken met aanrecht en spoelbakken. Magnetron, waterkoker, gastoestel om te koken, koelkast en her en der op de camping verschillende gasgrilplaten die op munten werken. Tegen etenstijd zie je dan ook van alle kanten mensen komen met schalen vlees en groentes om te bakken. Ze wachten bij de grilplaat gezamelijk met een pilsje en een praatje tot ze aan de beurt zijn. Verder ook altijd nog een laundry-room met meerdere wasmachines, drogers, strijkplank en strijkijzer. Dus hier draaide ik nog een wasje. We wandelden nog even naar het stadje.

Normanville SA/ Kangaroo Island, Kingscote. 11 oktober.

We waren op tijd voor de eerste ferry van Cape Jervis naar Penneshaw (Kangaroo Island) vertrektijd 9.00 uur. Het was een prijzige overtocht, normaal 320 A$. Omdat we een camper van Britz hadden kregen we 80 A$ korting. Dat was een meevaller! We bespraken meteen de boot terug voor woensdagmorgen. Vier heerlijke dagen te gaan. Het was een uurtje varen naar het eiland. Rustig water, zonnetje en een zeer heldere zee. Kort voor we bij het eiland waren zwommen er drie dolfijnen met de boot mee. Ze deden een mooie à la Harderwijksprong voor alle passagiers. Prachtig zicht. Al snel waren ze een eind weggezwommen en zagen we af en toe hun ruggen nog glinsterend in het zonnetje boven water komen. Misschien een voorbode voor al het moois wat we nog zouden gaan zien de komende dagen. We reden meteen na aankomst naar het informatiecentrum waar we een vracht aan informatie meekregen van een uiterst vriendelijke man. Het was prachtig weer, het zonnetje scheen, de temperatuur was goed. Overal heel rustig, mooie groene weiden, heuvelachtig met af en toe doorkijkjes naar een ongelooflijk blauwe zee.

We stopten bij de vuurtoren. Het leek wel Grieks, een witte toren met witte huisjes ernaast aan een diepblauwe zee.Later bezochten we nog een gallery met sierraden van glas. De kunstenaar had een halftamme kangoeroe in zijn tuin lopen. Hij stelde ons aan hem voor maar hij bleek niet geïnteresseerd en verdween in het bos. Wel kregen we meteen uitleg over het gedrag en de leefwijze van deze dieren. We bekeken eerst de camping bij American River. Deze lag aan het water, pelikanen dreven voor de deur maar hij was wel erg sober dus besloten we door te rijden naar Kingscote waar een prima camping was, direct aan zee. Na het inschrijven op het kantoor liepen we op weg naar onze plek een blond vrouwtje tegemoet. Een verwachtingsvolle blik in de ogen...'Als dat Els en Gert niet zijn'!, zegt ze! Wie had dat nu verwacht, Trudy Comes met haar vriend Mathieu. We wisten wel dat ze aan het rondtrekken waren in Australië. We kennen elkaar van een rondreis in Oeganda..En nu kwamen we elkaar tegen op Kangaroo Island. Het werd een erg gezellig weerzien, veel om bij te praten. Reizigers bij elkaar geeft altijd praat genoeg! Er werd geborreld, Mathieu kookte een heerlijke maaltijd en die werd besloten met een Irish coffee. Ik had thuis op hun site al gelezen dat dat voor hen een gebruikelijke afsluiting is van de maaltijd. Nu deden wij daar aan mee! Heel bijzonder.

2e dag op Kangaroo Island. 12 oktober.

Voor de eerste keer konden we buiten ontbijten. Trudy en haar vriend waren de VW bus aan het inpakken. Zij vertrokken naar de andere kant van het eiland. Wij bleven nog een dagje en zoudenze dan volgen en misschien nog wel ontmoeten. We namen afscheid en vertrokken eerst naar Duck's Lagoon. Een prachtig plekje aan een beek. We hoorden een specht hard tikken tegen een boom maar konden hem niet ontdekken. Papagaaien met een roze borst zaten dicht naast elkaar in een boom. Ik ontdekte in een hoge eucalyptus naast onze auto een slapende koala.

Heel speciaal als je die vindt. We deden daar een wandeling die uiteindelijk in de rivier eindigde...Daar zwom ook een vreemde eend met een ronde zwarte lel onder zijn snavel. We moesten 2 keer kijken, zo'n vreemd gezicht was het. Ik fimde nog een flinke kudde schapen, ongeschoren, heel dik in de wol met lammetjes. De koffie deden we aan een meertje met allemaal dode bomen wat een wat griezelig sfeertje had. Er werd gewaarschuwd voor krokodillen maar die hebben we niet gezien!

Het is wel apart dat je met een ferry vol toeristen op het eiland aankomt maar die dan vervolgens nergens meer tegenkomt. Op alle mooie plekjes, net als vanmorgen, waren we helemaal alleen. Wat ook apart is, nog niet eerder tegengekomen op onze reizen, is dat hier in Australië op alle parkeerplaatsen, ook in natuurparken er altijd een schoon openbaar toilet is met papier en handenwasgelegenheid en vaak ook nog rolstoelbereikbaar.

Daarna gingen weop pad naar Seal Bay.Kangaroo Islandis maar een klein eiland, 180 km. breed, maar we presteerden het toch om twee keer fout te rijden waardoor het een middagvullend programma werd. Net op tijd voor de rondleiding van 15.30 u. konden we meteen mee! Er leven maar 12.000 van deze Seals meer. We waren nu op de enige plaats op het eiland waar ze op het strand te zien zijn.

Hun aantal is erg geslonken door de jacht van de mensen. Dat is nu al jaren aan strikte regels gebonden maar toch neemt hun aantal niet toe. Onderzoekers houden zich daar nu mee bezig. Met een gids konden we dichtbij komen. Het mannetje daagde af en toe een vrouwtje uit. Als bleek dat ze niet voor z'n charmes viel liet hij zich plat op het strand vallen en deed meteen weer een dutje. Vrouwtjes willen maar 1 dag paren en dat is 17 dagen na de geboorte van hun jong. Ze lagen nu duidelijk uit te rusten van een rondje eten zoeken in de zee. Hun natuurlijke vijand zijn de haaien die ook voor de kust zwemmen.

We deden nog een wandeling bij Lake Murray, aanbevolen door een vogelboek maar dat leverde niet veel op. Nog wel een mierenegel naast de weg. Met een Take Away, fish and chips keerden we terug op de camping. Na het etenen een glaasje wijn, buiten, in de laatste zonnestralen zetten we bij de koffie onze Hollandmobiel aan.

Op weg naar huis. 13 oktober.

Gisterenavond zetten we de mobiel aan en de vele oproepen die erop stonden maakten ons al aan het schrikken. Door een tragisch ongeval op 10 oktober waren mijn broer en zijn partner overleden. Vanmorgen hebben we de eerste pont terug genomen. We hebben hier in Adelaide deauto ingeleverd en konden onze terugvlucht kunnen omboeken naar 14 oktober. Een onverwacht einde aan een mooie reis. Het reizen door Australië is ons goed bevallen en we willen er zeker meer van zien!