Dag 1 Vlucht Brussel - Addis Abeba
Na aankomst in Addis Abeba hebben we een transfer naar ons hotel.

We werden door Jaap op tijd afgezet op Zaventem. Na de douane gingen we een beetje shoppen en dronken een choco. Het inchecqen ging vlot. Voor het boarden aten nog een lekkere salade...voorlopig de laatste want het is niet echt handig om in Afrika een salade te eten.... Daarna meldden we ons bij de gate. De eerste groepsleden troffen we daar. We vlogen met Ethiopian Airlines. Het ging prima alleen kregen we op een beetje rare tijden eten... Na de stop in Parijs, dus het was tegen twaalven dat we aan de warme hap zaten.. Om 4 uur

Dag 2 aankomst in Addis Abeba
Addis Abeba is de drukke, minstens vier miljoen inwoners tellende hoofdstad van Ethiopië.

Om 7.20 Ethiopische tijd zetten we weer voet op Afrikaanse bodem. Een super modern vliegveld en alles verliep, heel onAfrikaans, heel vlotjes. Het was maar een kort stukje naar Hotel Ghion. Zag er prima uit! Na de eerste opfrissing hield Erik, de reisleider een praatje. Hij maakte op ons een goede indruk. Leek veel ervaring te hebben. Ook zorgde hij voor verschilllende plattegrondjes van de stad, dus na onze Euros omgeruild te hebben voor een flink pak geld gingen we met Joop en Ria op pad. De eerste kennismaking met Addis Abeba!

De stad ligt op 2500 meter hoogte. Bij Gert werd vrijwel meteen een poging gedaan zijn zakken te rollen bij het regelen van een taxi dus we begonnen al zeer op onze hoede.. Er liepen ook steeds kinderen met ons mee, sommige verkochten kauwgum maar de meesten wilden toch iets van ons! Money, Birr, pen, daar werd duidelijk om gevraagd! De kinderen glimlachten van oor tor oor. Ze waren slecht gekleed en zagen er ook niet bepaald schoon uit. Voor 60 Birr reden we naar het Etnologisch Museum. ( 1 euro is 21 Birr).

Dit museum is gevestigd in het vroegere paleis van Haile Selassi. Wat betreft het gebouw, dat is vergane glorie maar de tentoonstelling is alleszins de moeite waard. Leuk opgezet doordat je de Ethiopiers kunt volgen van geboorte tot dood. Veel geschreven informatie maar ook veel gebruiksvoorwerpen en een enkele film. We bekeken ook nog de voormalige bad- en slaapkamer van de keizer. We dronken daar een bakkie koffie met een flinke plak cake als lunch.

Vandaar liepen we door de stad weer terug naar het hotel. We passeerden nog een wijk waar de Italianen vroeger mooie huizen hebben gebouwd. Nu was het ook hier vergane glorie. De mensen zijn uiterst vriendelijk, ze willen best op de foto en het is makkelijk contact met ze te krijgen. We verdwaalden maar vonden samen met 3 andere vrouwtjes van de groep de weg weer terug. We liepen door de winkelhoofdstraat van Addis.Het was ook meteen de Bedelstraat. Waarschijnlijk omdat hier veel toeristen komen dat hier ook zoveel gebedeld werd. Ook veel invaliden daarbij.Verder liggen er ook veel mensen onder lappen en papier langs de weg...Overal hing nog kerstversiering. Logisch want dat was hier pas een week geleden gevierd... Addis is een heel moderne stad, de mensen zijn hier ook echt westers gekleed. En het is ook duidelijk dat er veel mensen vanuit het platte land hier naar toe zijn getrokken en om nu uiteindelijk verder als bedelaar te leven. We dronken nog ergens een cola, binnen in een barretje, we betaalden daar 20 Birr voor (1 euro).Ook wat betreft het verkeer is het echt een miljoenenstad. Het verkeer rijdt 3 of 4 rijen dik langs je heen, maar ook kun je er net zo gemakkelijk een kudde geiten tussendoor zien lopen....

Terug bij het hotel bleken daar 3 bruidsparen net te zijn aangekomen en werd er volop gezongen en gedanst. De vrouwen prachtig gekleed, de mannen ook op hun mooist en de bruidsmeisjes waren om door een ringetje te halen. De auto's waren versierd met boeketten. Even dachten we terug aan India waar we ook op één dag veel bruiloften meemaakten.Om 19.00 uur meldden we ons bij de ingang voor een gezamelijke maaltijd met de groep. We aten in een echt Ethiopisch restarant: Habesha restaurant, injera met allerlei sausjes.

Lekker en een leuke ambiance. http://www.habesharestaurant-addis.com/ Er was live muziek en af en toe werd er een dansje opgevoerd! Heel bijzonder allemaal. De groep was stilletjes, iedereen was ook moe van de vlucht en de lange dag met veel indrukken in Addis Abeba. Op tijd naar bed, na eerst de tassen te hebben klaargezet want morgen, straks eigenlijk, loopt de wekker om 4.20u. weer af omdat we om 4.45u. klaar moeten staan in de hal met de bagage!

Dag 3 Addis Abeba - vlucht naar Bahir Dar (1880m),
Een binnenlandse vlucht van circa één uur brengt ons in Bahir Dar. Deze vlucht bespaart ons twee lange reisdagen waardoor we later in de reis meer tijd hebben voor Lalibela. Vanuit de lucht heb je bij helder weer meestal uitzicht over de indrukwekkende 1000 meter diepe kloof van de Blauwe Nijl. De Blauwe Nijl stroomt vanuit Ethiopië richting Soedan. Bahir Dar is een gemoedelijk, mediterraan aandoend stadje aan de oevers van het Tanameer. Uit deze regio komt oorspronkelijk het Amhaarse volk wiens taal nu de officiële taal van Ethiopië is.

16 februari: We waren op tijd op het vliegveld! Gisteren ging alles onAfrikaans vlug nu ging het heel Afrikaans langzaam! De vlucht ging om 8 uur en bijna al die tijd stonden we te wachten om de bagage ingeleverd te krijgen.. We vertrokken op tijd en tegen 9 uur waren we in Bahir Dar. Een grote plaats aan het Tanameer. We sliepen in het Ethio Star hotel. Beetje verlopen maar het was er schoon en geen ongedierte! Tegen 12.00 uur vertrokken we met een lunchpakketje naar het meer. Het Tanameer is het grootste meer van Ethiopië. Het heeft een oppervlakte van 3500 kilometer en een gemiddelde diepte van 14 meter. Er bevinden zich 37 eilanden in het meer. De blauwe Nijl ontspringt hoog in de bergen en mondt 65 kilometer verder in dit meer uit. De blauwe Nijl voert als enige rivier het water af en voegt zich in Sudan samen met de witte Nijl die uit Burundi komt. Samen vormen ze dan de Nijl die zijn weg vervolgt en dan via Egypte in de Middelandse zee uitmond. We maakten een boottocht over het meer en en deden op 2 verschillende eilandjes een klooster aan. We hadden een plaatselijke gids bij ons en die kon veel vertellen van de geschiedenis en de mooie schilderingen. Het waren veel verhalen die wij ook kennen uit de bijbel. De schilderingen zijn in goede staat en we mochten er foto's van maken. Aan het eind van de dertiende eeuw was het politieke centrum van Ethiopië rondom het Tanameer gevstigd. Het Christendom was een staatsgodsdienst en zodoende werden er veel kloosters en kerken gesticht rond en op de eilanden van het meer.

Er stonden veel souvenirstalletjes op het pad naar de tempel toe. Ze verkochten over het algemeen zilveren hangers en zilveren kruizen op een standdaard. Wel mooi maar voor mij was het nog een beetje te vroeg om al souvenirs te kopen. We vaarden nog naar de plaats waar de blauwe Nijl uit het meer stroomt. Er was nog beloofd dat we daar nog wat naar vogels zouden gaan speuren, maar helaas werd er al snel weer terug gevaren naar de opstapplaats. Wij hebben nog even naar vogels gezocht in de wat moerasachtige stukjes op weg naar het hotel, een mooie waarneming was een groep kroonkraanvogels. We dronken nog een drankje. Op het terras namen we nog een consumptie waar ik bij het afrekenen een geschreven nota kreeg. De ober vroeg aan mij of ik er de Europese of Ethiopische datum op wilde hebben.' Doe maar de Ethiopische, want daar zijn we nu...' 08-05-2003 schreef hij bovenaan het bonnetje! Het avondeten hadden we in het Ghion restaurant aan het Tana meer. Ook een beetje verlopen en het was goed zoeken op de kaart... De vis was op... en dat voor een restaurant pal aan een visrijk meer...De mannen, Joop en Gert aten een fried chicken en de dames, Ria en ik aten een injera. Prima was het, lekker gegeten en gebabbeld. Tegen half tien weer op de kamer, nog even rommelen en te bed!

Dag 4 Bahir Dar, optionele boottocht Tanameer, wandeling naar Tis Issat.
Na het ontbijt werden we met de bus in de richting van de watervallen gebracht. Het was een mooie wandeling die we vandaar af maakten. We waren duidelijk niet de enige toeristen die hier kwamen...want langs het pad was een aaneengesloten souveniraanbod. Het was redelijk klimmen over ongelijke stenen dus ik was blij met mijn stok. De waterval lag in een prachtige omgeving. Op zich stelde de waterval niet zo heel veel voor en dat komt doordat er een dam is aangelegd om energie op te wekken. We waren tegen half 2 terug en na een lekkere spaghettilunch namen we een uurtje rust op de kamer. Gert deed een dutje en ik werkte het dagboek bij en maakte vast een verhaaltje voor internet. Tweede helft van de middag maakten we een mooie wandeling langs het Tanameer. We zagen prachtige vogels, een barbet, de African Fisheagle, de Giant kingfisher, een Endemische Agapornis, de Paradise Flycatcher, een BouBou, ook endemisch en vast nog meer maar die ben ik dan vergeten...

's Avonds aten we in hetzelfde restaurant van de lunch. We bestelden en kregen ons drinken maar het eten wilde niet vlotten.. De laatste van de groep schoof ook nog aan en die kreeg vrij snel zijn eten. Wij zagen veel bordjes voorbijgaan maar geen een kwam er bij ons... De ober werd nog eens gevraagd, hij lachte vriendelijk en antwoordde steeds: Is coming... Maar na toch wel erg lang wachten gingen we nog eens informeren en toen bleek dat hij helemaal niet wist waar wij op zaten te wachten... Dus de bestelling werd nog maar eens gedaan en ja hoor, iedereen kreeg zijn bordje. Nou ja, je eet de injera met meerdere tegelijk van een bord en we wisselden de grote borden ook nogal eens zodat iedereen van alles kon proeven... Er waren tijdens dat lange wachten natuurlijk de nodige biertjes besteld. We rekenden voor een heerlijke maaltijd plus drankjes nog geen 2 euro p.p. af..

Dag 5 Bahir Dar - Gondar (2225m)
Na het ontbijt rijden we in ruim vier uur naar Gondar. De stad ligt in het hart van een bergachtig gebied op zo'n 2225 meter hoogte. Vanwege de gunstige ligging op een kruispunt van drie karavaanroutes, het aangename klimaat en de vruchtbare grond werd Gondar bestemd tot de hoofdstad van de koningen van Ethiopië in de 17e en 18e eeuw. Een wandeling langs de (gerestaureerde) ruïnes van Gondar geeft je een beeld van de glorierijke dagen van weleer. Je mag het Kasteel van Fasilades absoluut niet missen. De baden van deze koning spelen nog steeds een belangrijke rol in het leven van de Ethiopiërs. Tijdens het Timkat-festival worden de baden met water gevuld, waarbij de doop van Christus wordt herdacht. We verblijven in een eenvoudig hotel.

's Morgens na het ontbijt van 7 uur vertrokken we naar Gondar. Het was een goede weg dus waren we er al om half twaalf. Erik (de reisbegeleider) had al gewaarschuwd om geen rugzak en geld mee de stad in te nemen. Het was volgens hem beter om alles van waarde op de kamer te laten en alleen de camera mee te nemen. Dat en het feit dat ik wist dat daar tijdens het Timkat duizenden mensen op de been zouden zijn maakte dat ik me er toch niet helemaal lekker mee voelde en hoe meer het moment naderde om naar de processie te gaan hoe meer het me tegenstond.... Het hotel bleek nog lang niet klaar om ons te ontvangen. Er werd wat heen en weer gesjouwd met de bagage en toen had toch nog plotseling iedereen een kamer! We gingen eerst lunchen, we bestelden gevarieerd, injera maar ook rijst met ei of rijst met groeten. Met een vole buik gingen we op pad naar de kerk waar de processie ging vertrekken.

Er was veel volk op de been en er kwamen steeds groepen opgeschoten jongens langs die met luid geroep en zwaaiend met stokken langsrenden. Een hele menigte stond al te wachten voor de kerk. Verschillende priesters stonden onder kleurrijke parasols in hun prachtig versierde gewaden te wachten in de deuropening. Ze droegen bewerkte gouden, zilveren en houten kruizen die schitterden in het zonlicht. Met 2 rijen van in het wit geklede vrouwen werd een soort van erehaag gemaakt. Zij vormden een cordon waarbinnen werd gedanst op het ritme van de trommels. Mannen bliezen op hoorns terwijl anderen zongen en met stokken op de grond tikten. Er werden kleden uitgelegd waar de priesters over moesten lopen. Toen de aartsbisschop verscheen ging er een luid geroep op, vrouwen knielden op de grond en werden emotioneel, ze kusten de grond voor de priesters! De processie ging op gang. Achter de aartsbisschop werd een replica van de ark van het verbond mee gedragen. Het was één klappende en deinende processie. De straten raakten vol met een wierrooklucht en schuifelende gelovigen onder vale, verkleurde parasols waarmee ze zich probeerden te beschermen tegen de brandende zon. We volgden de processie een poosje en kozen toen een plekje verderop om hem weer op te wachten. Inmiddels was er ook een soort van carnavalswagen aangesloten. Dit jaar werd voor het eerst het Timkat gecombineerd met het carnaval. De kleden voor de bisschop werden achter hem steeds weer opgerold en voor hem weer uitgerold... De processie was langzaam aangegroeid tot een langzaam bewegende slang die de weg naar Bahir Dar opgleed, naar de baden van Fasilades ten Noordwesten van Gondar. Dit is de plaats waar morgen de doop plaats gaat vinden. De priesters bleven bij deze kerk de hele nacht bidden en zingen... Het Timkatfestival was begonnen.....

Wij gingen in een hotel eten, nu kregen we allemaal op tijd ons eten en iedereen was moe dus we lagen al om 21 uur op bed!

Dag 6 Gondar
Vandaag zullen we een groot gedeelte van de dag aanwezig zijn bij het Timkat festival.

Maar goed dat we vroeg naar bed waren gegaan. Om kwart over drie waren we wakker. Om 4 uur moesten we ons melden bij de bus dus het was maar een heel kort nachtje! We reden naar de doopkerk en konden daar meteen een plaatsje zoeken op de tribunes. We waren zo vroeg gegaan om een goed plekje te hebben.. Het was nog helemaal donker. Wel een volle maan. De maan verlichtte de omgeving van de kerk. Binnen de eeuwenoude stenen muur rondom de kerk, die wordt ondersteund door de kronkelige wortels van jeneverbesbomen, hadden zich een groot aantal priesters in witte kleding verzameld. Ze hadden al de hele nacht gezongen. Soms ging dat met z'n allen tegelijk, dan deden ze het onder begeleiding van de sistra's die in een monotoon ritme heen en weer werden bewogen. Het klonk mooi en had iets mysterieus. Het duurde alleen wel erg lang. Af en toe zagen wat hogere priesters een plekje zoeken. Althans we dachten dat ze wat belangrijker waren omdat ze er kleurrijker uitzagen dan de witte. De tribune stroomde helemaal vol. Allemaal witte toeristen met een gids. De bevolking van Gondar en omgeving moest wat achter blijven en zij zagen dus niet veel. Die hoeveelheid wachtende gelovigen groeide flink aan en er was af en toe wat geduw en getrek, de menigte werd op een gegeven moment tegen de muren gedrukt. De politie ging er fel op af met stokken. Hoe later het werd hoe luidruchtiger en opdringerig de gelovigen werden. Ze stormden een lege tribune op met luid geklap.

Uiteindelijk even na 8 uur kwam er plotseling beweging bij de priesters. Iedereen begon te zingen. Plotseling zwelt ook het geluid van de trommels aan. De hogepriester dompelt een gouden kruis in het water en dooft een heilige kaars waarna het publiek massaal begint te juichen en te klappen. Vandaag wordt de doop van Jezus door Johannes de Doper in de rivier de Jordaan herdacht. Na al die eerdere ingetogenheid leek er een enorme ontlading los te barsten. Iedereen was door het dolle heen. Jonge mannen sprongen in het water en ze probeerden iedereen nat te spatten. Meer en meer mensen sprongen in het water. De menigte die steeds tegen was gehouden brak nu ook door en even was ik echt bang dat het mis zou gaan. Wij verdwenen snel via een zijuitgang. Toen was ik blij dat ik weer buiten stond en weer ruimte en lucht om me heen had. Het ochtendzonnetje deed me goed.

Later ontbeten we in dat heerlijke zonnetje op een plein. We waren echt erg koud geworden van die 4 uur wachten op de houten tribune. Als ontbijt hadden we een heerlijk bonenprutje, met een pikante saus en yoghurt. Een broodje en een vers sapje erbij en we waren weer boven Jan. Het was al met al een prachtige doop geweest!

We werden later weer opgehaald door de plaatselijke gids en die leidde ons rond in de drie kastelen die Gondar rijk is. Hij deed dat met goede verhalen met wat leuke anekdotes erin. Een is misschien wel leuk om te vertellen... Waarom wordt er geproost als men een drankje aangeboden krijgt en zegt men cheers bij het proosten? Ofwel gezondheid? Bij het proosten tik je de glazen tegen elkaar en daarbij gaat er wat van de drank van het ene in het andere glas. Dit is een manier waarbij men vroeger wist dat wanneer de ander ook van het glas dronk, jouw glas dan niet vergiftigd was. Gezondheid! Het kasteel dat we bekeken was van Keizer Fasilades.

We liepen daarna nog wat over de piazza, dronken nog een sapje op een dakterras met uitzicht op het plein waar nog steeds door groepen werd gedanst. En op een podium werd de Misskoffie verkiezing gehouden.

Het restaurantje waar Erik had gereserveerd bleek geen plaats te hebben. We aten toen op een binnenpleintje waar in een open stalletje een opengesneden geit was opgehangen. Bij iedere bestelling van injera met vlees werd er een stuk af gesneden en gebraden. Het is Timkatfeest dus dan eet iedereen vlees. Wij vreemde toeristen bestelden een vegetarische schotel en moesten daarom weer extra lang wachten. Ze hadden er geen flesjes bier bij maar wel en literfles eigen gebrouwen bier. De mannen vonden het lekker smaken! We betaalden 30 Birr de man. Dus we waren weer goedkoop klaar! Toen hadden we het wel gehad... naar de kamer! Tijd voor een lekkere verfrissende douche, een klein wasje en even het dagboek bijwerken. Gert deed intussen een tukkie!

Dag 7 20 januari Gondar - Debark
In de ochtend heb je nog tijd om de Debre Berhan Selassie-kerk te bezoeken, die beroemd is om zijn prachtige plafondschildering met engelenkopjes. Na een vroege lunch rijden we in circa drie uur naar Debark, aan de voet van het Simien gebergte. Onderweg stoppen we nog bij een voormalig Falashadorp; de zwarte joden van Ethiopië zijn nagenoeg allemaal geëmigreerd naar Israël. We overnachten in een eenvoudig hotel in Debark.

Vanmorgen hebben we na een heerlijke nachtrust met z'n tweetjes ontbeten in de stad. We namen weer een Special Full. Een mengsel van gemalen bonen, hete saus, pepertjes, ui, ei, kaas en yoghurt. Heerlijk! Daarna wandelden we wat door de stad, die net tot leven kwam. We konden wat leuke foto's maken van marktvrouwen en moeders met kinderen. Gert pakte nog wat vogels mee in het stadsparkje. Mijn 'vriendin', die me al 2 dagen vergezelde in Gondar kwam vandaag niet opdagen, misschien naar school? Het was een meisje van ongeveer 12 jaar. Ze verkocht kauwgum, net als veel andere kinderen van haar leeftijd. Tijdens de processie was ze met me mee gaan lopen. Ze hield voor mij goed in de gaten waar Gert en de andere groepsleden waren. Zo heeft zij gezorgd dat ik niet ben verdwaald. Ik liep tussen duizenden mensen en probeerde daar dan ook nog wat van vast te leggen op film. Voor je het weet ben je dan uit het zicht van de anderen... Als beloning hebben we haar op het eind van de dag losgkocht van haar voorraad kauwgum.

Tegen tien uur waren we terug bij het hotel en vandaar vertrokken we naar de Debre Berhan Selassiekerk. De kerk met 88 engelkopjes op het plafond. *88 omdat een 8 bestaat uit 2 rondjes en een rondje is oneindig en het aantal engelen dat er is op de wereld is ook oneindig... De engeltjes hebben allemaal een verschillende gelaatsuitdrukking en kijken met grote ronde ogen alle kanten op. Ook alle muren waren vol met schilderingen., ze zijn allemaal nog in orginele staat en nog nooit gerestaureerd, Het was echt mooi en ook bijzonder om te zien hoezeer de orthodoxe kerk hier veel overeenkomsten heeft met ons katholiek geloof. Zij zijn echter wel veel strenger!

Daarna hadden we een paar uurtjes vrij . Om 13 uur werden we weer in het hotel verwacht. We gingen naar een souvenirwinkeltje waar Arnold al was geweest. Hij was er heel opgetogen over en had aan de eigenaar belooft zijn vrienden te verwittigen. We vielen er met een man of 8 tegelijk binnen. Hij was inderdaad erg vriendelijk en we kochten allemaal van een kleinigheidje tot een zilveren kruis. De koffie werd gezet en we werden nog rondgeleid in de woning. Het bleek een houten afdak, maar dan als dak alleen wat latten en een plant waardoor het wel wat schaduw bracht maar ook open was. Er was een toilet annex douche gemaakt. En er was ook een kastje neergezet met wat serviesgoed en wat voorraadbussen. Ze sliepen met hun 2 kinderen in de winkel. Leuke mensen. Hij was ooit gevlucht en via Egypte en Sudan weer terug in Ethiopië gekomen. Nu had hij dan toch een mooi winkeltje en hij maakte veel houten spulletjes zelf. Zijn vrouw spon! Een mooi vrouwtje die we veelvuldig hebben gefotografeerd.

We namen hartelijk afscheid en gingen op weg naar een muziekwinkel. Die vonden we na eerst nog te hebben gekeken naar een groep jonge mannen, helemaal in het wit gekleed die met elkaar aan het zingen waren. De blijheid straalde van hun gezichten. Twee van hen deden nog een schouderdans en het was prachtig om te zien. Verschillende knullen hadden ons verteld dat deze dag voor hen de mooiste dag van het Timkat was. We zagen hoe ze genoten. Deze dag werd om 4 uur het gewijde water uit het zwembad naar de kerk gebracht. Daar kan het dan in flessen worden afgehaald, wijwater dus! Maar toch had ook het gewone leven wel weer z'n gang genomen. We zagen ook kinderen in hun schooluniform met boeken voorbij lopen. Voor we vertrokken hadden we nog net tijd voor een vers mangosapje met een plak cake.

De weg naar Debark werd terecht een Ethiopische massage genoemd. We hotsten en botsten wat in het rond. We reden ook nog door een stadje waar het zwart zag van de mensen. De bus wrong zich erdoor dus stonden we op een gegeven moment midden tussen duizenden mensen. Zij waren nog aan het feesten. Zo zagen we ook de mooie parasols weer. Ook hier vierden ze nog Timkat!

Bij het Falashadorp zijn we nog even uitgestapt. De hutten staan willekeurig gerangschikt en de synagoge verschilt nauwelijks van de rest. Er wordt vertelt dat de davidster in het plafond het enige originele is aan de kerk. Het stelt allemaal niet veel voor. Kinderen proberen de karakteristieke zwarte beeldjes van Salomo en koningin Sheba te verkopen.

We arriveerden tegen 17 uur in Debark, de kamers werden weer verdeeld. De kamer zag er redelijk uit maar.... Helaas geen water en geen stroom. De electriciteit was uitgevallen en omdat het nog een feestdag was werd er niet gerepareerd. En zonder elektriciteit geen werkende waterpomp en dus geen stromend water! Het hotel is 2 jaar oud maar al redelijk afgetakeld maar... niet zeuren de kamers en het bed zijn schoon en het bed voelt lekker stevig aan! Om 19.00 konden we aanschuiven voor het buffet. Deze dag hadden we ook de eerste zieke in de groep! Bij aanvang van de reis had Erik al voorspeld dat iedereen ziek zou gaan worden tijdens de reis. We dineerden bij kaarslicht en hoofdlamp. In het donker zochten we ons bedje weer op.

Dag 8 wandeling door het Simien gebergte - Debark
We staan vroeg op en rijden in twee uur naar het startpunt van de wandeling in het gebergte. Hier word je aan alle kanten omringd door fantastische uitzichten. Vooral na de regentijd is het erg groen met overal bloeiende bloemen. Roofvogels als de grote lammergier cirkelen hoog boven je hoofd. De alleen in Ethiopië voorkomende Gelada-bavianen zie je vrijwel altijd rond Sankaber en als je de Imet Gogo-wandeling maakt.. Aan het einde van de middag rijden we terug naar Debark.
Om 7 uur was het vertrek naar het Simiengebergte. We zetten eerst de al wat opknappende zieke bij een lodge af. Daarna reden we nog zo'n anderhalf uur. Dat was geen straf want de uitzichten waren werkelijk spectaculair. We reden door een van de grootste bergmasssieven van Afrika. Vroeger was het hier dichtbegroeid met jeneverbessen en olijfbomen. In de loop der jaren is er flink gekapt en heeft ontbossing plaatsgevonden. Dit zagen we op heel veel plaatsen in Ethiopië. Op sommige plaatsen hebben ze de lege plaatsen opgevuld met Eucalyptusbomen. Deze leveren in korte tjd veel hout, wat hard nodig is voor de vele kookvuren en ook om gebruiksvoorwerpen te maken. Het nadeel is dat deze bomen erg veel vocht nodig hebben en daardoor is er geen ondergroei.

De wandeling begon en al snel hoorden we de Geladabavianen! We naderden ze heel voorzichtig. Dat bleek later niet echt nodig geweest. We kwamen midden in de groep terecht en ze liepen gewoon langs ons heen. Ze vonden ons helemaal niet interresant. We konden ze prachtig bekijken. Ook de kleintjes waren leuk en speels. Deze bavianen komen alleen hier, in dit gebergte voor. In het Amhaars worden ze ch'élada genoemd en dit betekent bloedend hart. De bavianen hebben namelijk op hun borst een roze onbehaarde plek in de vorm van een hart.. In opgewonden toestand kan dit 'hart' felrood worden. Ze leven in grote groepen , er zijn meerdere kolonies in het Simiengebergte, en binnen de groep zijn duidelijk harems te onderscheiden. Ieder volwassen mannetje heeft drie tot vijf vrouwtjes. Hij moet wel alert blijven want er lopen veel vrijgezelle mannetjes rond. Af en toe ging er een zo'n mannetje vreemd en dan werd hij met veel geschreeuw terecht gewezen., dat was dan het moment dat het 'hart' rood kleurde... De dader rende dan met wapperende haren en de tanden bloot hard weg. Ze eten gras dat ze met de handen plukken terwijl ze voortschuifelen. We vonden dit allemaal een heel speciale ervaring!

Daarna wandelden we door een prachtige omgeving met mooie uitzichten. Het waren soms pittige klimmen. Wel goed te doen maar vanwege de hoogte was ik toch snel buiten adem. We wandelden 6 uur. We waren al snel op hoogte zodoende hadden we mooi uitzicht van bovenaf op de heuveltoppen. Onderweg deden we een picnic. Het uitzicht bij de waterval was mooi zei men, een steile kloof van 800 meter diep. De waterval was een dun straaltje maar wel een regenboog erin. Ik heb het zelf niet gezien omdat we over een smal richeltje moesten voor het uitzicht! We hadden nog een flinke rit terug naar de lodge, daar dronken we wat en haalden Thea op, de zieke die daar de dag had doorgebracht. Erik stelde nog de dag van morgen ter discussie. Vroeg vertrekken om in Axem nog dingen te kunnen doen of wat later zodat we op de reisdag nog kunnen genieten van het mooie Simiengebergte. Er zitten dus mensen met verschillende interresses in de groep, logisch omdat Ethiopië zowel qua natuur als qua cultuur veel te bieden heeft. Er werd een compromis gevonden in vertrek om half 6 en ontbijt om half 5. Ons hotel bleek nog verstoken van electriciteit en stromend water. Wel hadden we een ton water in de badkamer dus we zijn toch nog schoon geworden!

Dag 9 Debark - Axum
Na een zeer vroege start bereiken we na een ruim acht uur durende, indrukwekkende tocht Axum. We dalen af van de Ethiopische hoogvlakte naar het dal van de Tekeze-rivier en hebben onderweg een fantastisch uitzicht op de steile noordwand van het Simien gebergte. Axum was ooit de hoofdstad van een groot koninkrijk en kende een bloeiende beschaving. Inmiddels is het een modern stadje met brede lanen geflankeerd door palmbomen. Voor de Ethiopiërs is het nog steeds een zeer belangrijke religieuze plaats: hier wordt volgens de Ethiopische overlevering in een kapel de Ark des Verbonds bewaard! We verblijven hier een nacht in een eenvoudig hotel.
We waren allemaal op tijd aan het ontbijt. Erik had het om half 5 besteld en samen hadden we afgesproken om om kwart voor 5 te komen... Gisteren bleek namelijk dat het ontbijt wel een half uur later kwam dan dat het besteld was! Dat wilden we nu op deze manier voorkomen. En gelukt want we konden meteen aanschuiven. Gisteren was het een discussie of we om 5 uur of half 6 gingen vertrekken. Nu waren we zo vroeg klaar dat we al om kwart over 5 in de bus zaten. We hadden iets minder dan 200 km te gaan maar de weg was slecht, ze liep dwars door het Simiengebergte. En er werd ook nog eens over een lange afstand aan de weg gewerkt. We waren voorbereid op een reistijd van tussen de 6 en 8 uur. De rit was begonnen in het donker en dat was misschien ook wel goed want als ik eens naar buiten keek, het was volle maan, zag ik dat de bus vervaarlijk dicht langs de afgrond balanceerde...Ik kreeg meteen de neiging om meer naar het middenpad te gaan zitten... Maar we hadden een goede chauffeur, Salomon. Ook al om tijd te sparen hadden we een lunchpakketje mee. We schoten lekker op. Iedere 2 uur stopte de chauffeur voor een plaspauze en een keer werden wij te voet vooruit gestuurd tegen de stijve benen. Maar tegen 12 uur, Eric had gemeld dat we nu geen opstoppingen meer te verwachten hadden, zagen we ineens donkere stofwolken over de weg. Wat bleek... een grote buldozer was vanaf een hoger gelegen weg de brokken steen zo naar beneden aan het schuiven.. We zochten een plekje in de schaduw en we wachten en wachten... uiteindelijk een dik uur.

Uit verveling begonnen we vast aan de lunch. Salomon had een gezellig Ethiopisch muziekje opgezet. Vandaag hadden zich weer een paar mensen gemeld met maag/darmproblemen. Het aantal stond nu al op 5. Na het oponthoud had de chauffeur er flink de gang in. En dat was op de achterbank goed te merken. Het werd een voortdurende gymnastiekoefening om te proberen de harde klappen op te vangen... Ik was dan ook redelijk versleten toen we in Axem aankwamen. We werden afgezet bij de Stelès. Dit zijn metershoge zuilen, vroeger werden ze bij de graven gezet. Ze zijn gemaakt uit één stuk steen. Wel indrukwekkend om te zien. Er werd ook nog een kasteel bezocht maar dat bleek enkel een rij muurtjes met onderin graftombes. We waren moe en namen niet veel meer op van de verhalen van de gids over koningen en zoons. Dus toen Erik voortstelde dat degenen die liever naaar het hotel wilden daar afgezet konden worden sloten wij ons daar meteen bij aan... We pakten een heerlijke warme douche want dat is echt genieten na een paar dagen geen water op de kamer.

Daarna hebben we nog even een internetcafé gedaan, het lag tegenover het hotel en nu konden we in no-time de verhalen op de site zetten. De foto's, dat lukte weer niet, dan zou er eerst een programma van internet geinstalleerd moeten worden.. We probeerden het nog even via de mail maar ook dat was geen succes. Na een lekkere hap sliepen we goed.

Dag 10, 11 - 12 Axum - vlucht naar Lalibela
In circa één uur vliegen we over een onherbergzaam berglandschap bezaaid met kleine dorpjes naar het beroemde Lalibela, wereldberoemd vanwege de elf in rotsen uitgehakte kerken. We verblijven drie nachten in een comfortabel hotel. Lalibela wordt ook wel het achtste wereldwonder genoemd en is het centrum van de Ethiopisch orthodoxe kerk. De elf kerken zijn in de twaalfde eeuw uitgehouwen uit de rotsen. In de kerken zie je talloze priesters, devote christenen in witte gewaden en pelgrims. Een bezoek aan de kerken is absoluut een hoogtepunt van de reis Je kunt je nauwelijks voorstellen dat deze door mensenhanden zijn gemaakt en er bestaat dan ook niet voor niets het verhaal dat engelen hebben geholpen bij het uithakken ervan. Je kunt ronddwalen door het labyrint van gangen en kloven die sommige kerken met elkaar verbinden.
Ook Yemrehane Christos, een schitterende kerk van marmer en fraai bewerkt hout gebouwd in een grot, is een optie. Dit is zonder meer de mooiste kerk buiten de kerken in Lalibela zelf.
Deze dag vlogen we van Axum naar Lalibela. We konden uitslapen, want we hoefden pas om half negen weg.Wel moesten we weer lang wachten op het vliegveld. Maar dat zeggen we vaak tegen elkaar: reizen is wachten... De vlucht vertrok om tien voor elf. We zaten samen met een groep van Baobab in het vliegtuig. Zij waren al in Lalibela geweest en ook in het zuiden. Hun verhalen waren enthousiast, dus nu kijken we er vol verwachting naar uit. Met de bus was het 20 minuten rijden naar het hotel. Het zag er prima uit; het LAL hotel. We hadden een lekkere ruime kamer. Dit in tegenstellig tot het vorige hotel dat pal aan straat lag, als daar onze tas binnenstond kon de deur eigenlijk niet meer dicht! We lunchten in de tuin. Daarna vertrokken er wat mensen richting een kerkje op de berg. Wij hadden gekozen voor een middagje kalm aan doen. Een beetje rondkijken met z'n tweetjes. Dat lukte goed, Lalibela is maar een klein plaatsje met veel restaurantjes en souvenirwinkeltjes. Het eerst zagen we in het dorpje de traditioneel gebouwde hutten. Ronde hutten , gemetseld, met een rieten dak.

Wat wel uitzonderlijk is is dat deze twee verdiepingen hebben. Onder de opslag van hooi en eventueel dieren en boven huist het gezin. Al lopend door het dorp kwamen we ook de eerste rotskerk tegen.We bekeken alleen de buitenkant, want de binnenkant staat op programma voor de volgende dag. We winkelden wat. Een aankoop ging niet door omdat de verkoper niet verder wilde zakken met de prijs, wel jammer want het was een mooi kerkboekje met tekst en afbeeldingen. Het leek wel oud en had een mooie leren kaft..

Het begon wat te druppen en na wat geschuild te hebben in een paar winkeltjes, pikten we een terrasje in het Seven Olives Hotel. Ook voor Gert een goed idee want hij was nu aan de beurt voor de problemen met de darmen... Het was inmiddels een flinke bui geworden en iedereen vluchtte het restaurant binnen. Toen we dachten dat het wat droger werd gingen we weer op pad, maar daarmee hadden we wel een tropische bui onderschat. Al snel viel het er weer met bakken uit. Weer geschuild in een winkeltje. Er werden meteen stoelen voor ons geregeld. Wat later maakten we weer dezelfde fout, weer gingen we op pad en weer brak de bui opnieuw los. Het is beter om wat Afrikaanse rust in te bouwen... maar dat zit er bij ons toch niet echt in... We zochten weer een schuilplaats en nu kwamen we uit bij een dokterspost waar mensen ziek en misselijk op een bank voor de spreekkamer zaten. Inmiddels waren we goed nat en de straten waren een soort glijbaan geworden. De zandpaden tussen de huisjes werden een modderstroom! Twee knullen van een jaar of 12 zorgden voor dit schuilplekje. Alle tieners zijn hier student. Allemaal vertellen ze dat ze met z'n zessen met één boek moeten doen. Ze komen allemaal van buiten Lalibela en moeten met een groepje een dure! kamer huren. Als je vraagt wat ze studeren, voor welk beroep, willen ze ook allemaal dierenarts worden... En of we wat boeken kunnen kopen, of pennen of wat geld kunnen geven voor de huur of voor eten. Met enige moeite kunnen we het gesprek toch wel weer de wending geven naar een spelletje. De meesten zijn erg goed in het opnoemen van alle hoofdsteden. Uiteindelijk werd het toch weer even droog en konden we het hotel bereiken, glibberend over en door de spekgladde modder.

De hele avond heeft het nog flink doorgeregend. Een heel nieuwe ervaring voor ons: regenbuien in Afrika! We aten in het restaurant van het hotel. Het eten met zo'n grote groep geeft bijna altijd problemen. Vaak is dat al met de bestelling. Als iemand hoort dat wat hij ook wil al wordt besteld begint die al vaak meteen te roepen voor mij ook! De ober raakt dan vaak de tel kwijt en noteert het dan verkeerd of helemaal niet. Zodoende is het tot nu toe een uitzondering dat iedereen het door hem bestelde ook krijgt. Ondanks dat het probleem onderkend wordt door ons zijn we toch te ongeduldig om te wachten tot iedereen zijn eigen bestelling kan opgeven... Maar we begonnen het toch wel langzaam te leren.. en nu was dat wel goed gelukt. Alles netjes genoteerd op kamernummer. Maar nu bleek later het probleem dat de drankjes uit de bar naast het restaurant kwamen. Van de weeromstuit was het ook niet meer duidlijk wie er wel of geen soep had gehad. Erik stapte er met al zijn geduld in en hielp de ober tellen maar na zeker 15 minuten en weer een telprobleem gaf ook hij het op. Het verschil werd uit de pot bijgelegd en we hebben afgesproken het er niet meer over te hebben en in ieder geval hier niet meer te eten. Opschrijven en naderhand uitrekenen is toch steeds weer een heel probleem. Door al dat getel lagen we deze keer laat in bed! (half tien, haha..)

Maandag 24 januari. Kwart voor zes ging de wekker. We hadden een ontbijtbuffet, zelfs met wentelteefjes!

Daarna gingen we op pad naar de rotskerken. Het achtste wereldwonder: de rotskerken van Lalibela. Koning Lalibela heeft jaren in ballingschap in Jeruzalem doorgebracht omdat zijn broer, Koning Harbe hem een bedreiging vond voor zijn koningschap. Bij latere terugker heeft hij, als herinnering aan Jeruzalem, de kerken laten uithakken. Onze gids vertelde dat er vijfentwintig jaar voor nodig was om deze kerken te voltooien. Deze korte tijd is volgens de legenden te danken aan 'engelen' die 's nachts de taken overnamen van de arbeiders en dubbel zo hard werkten. Het totale plaatje van kerken vormt een symbolische voorstelling van het Heilig Land. De noordelijke groep kerken staan voor het aardse Jeruzalem en de zuidelijke groep voor de Hemel. De kerken zijn onderling met elkaar verbonden door een ondergronds gangenstelsel en ze zijn soms door de ongelijke treden en smalle richeltjes moeilijk te bereiken.

We arriveerden bij de eerste grote kerk, helemaal in de rotsen uitgehakt. Hoge plafonds en veel pilaren. Er was een ceremonie aan de gang dus er stonden 5 priesters op een soort altaar. Mooie witte kleden hadden ze aan. De gebruikelijke staf en de cistra in de hand. Zingen en klappen en even later kwamen er ook nog twee priesters op de trom spelen. Het was een indrukwekkend gebeuren. Veel gelovigen zongen en klapten mee. De deurposten van de kerk werden door de vrouwen gekust evenals de grond. We hadden een gids als 'schoenenoppasser', deze zorgde ervoor dat onze schoenen er nog stonden als we weer terug kwamen. Na een paar keer aan en uit doen wist hij precies welke schoenen bij wie hoorden.We moesten overal op kousenvoeten naar binnen want binnen in de kerk is het heilige grond en daar mogen geen schoenen op. De kerkvloeren waren bedekt met tapijten of biezen matten. Zowel de tapijten als de biezen matten herbergen kleine beestjes, jawel, ook op heilige grond komen ze voor... ze springen graag tegen de benen omhoog. We waren hier al voor gewaarschuwd dus we wikkelden de pijpen van de broek in de sokken. Zodoende waren er maar weinig onder ons met vlooienbeten.

We waren vroeg op pad gegaan en dat bleek heel goed want we kwamen wel gelovigen maar weinig toeristen tegen. In de kerk stonden grote schilderijen, oud en nieuw. Op sommige zag je Maria met een Ethiopisch uiterlijk op anderen weer met Europese gezichten. Onze gids gaf uitleg over de afbeeldingen. Het is mooi om zo te horen hoeveel betekenis hier aan bepaalde gebeurtenissen uit het oude en nieuwe testament worden gegeven. Prachtige verhalen over het leven van allerlei heiligen. Vooral Sint Joris is erg favoriet evenals de engel Gabriël en Raphaël, die ieder een eigen kerk hebben. Ook kwamen we Franciscus tegen met de dieren en de engel Michael. We zagen ook op een groot schilderij uit de 11^e eeuw de hele lijdensweg van Christus in vakjes uitgebeeld. Het aparte aan dit schilderij was dat alle mensen die Jezus kwaad hadden gedaan in profiel stonden afgebeeld. Als laatste bezochten we Bet Ghiorghis, de kerk van Saint George zegt onze gids. Vreemd, want wij herkennen hem van de afbeeldingen als Sint Joris met de draak. Waarschijnlijk klinkt Ghiorghis meer als George dan als Joris... De kruisvormige kerk is in haar geheel uitgehakt uit het omliggenmde gesteente. De kerk is ruim tien en een halve meter hoog en de zijden zijn twaalf en een halve meter lang.

Volgens de legenden waren alle kerken al klaar toen Sint Joris, in volle wapenuitrusting, gezeten op een witte hengst aan koning Lalibela verscheen en hem attent maakte op het feit dat hij vergeten was een huis voor hem te bouwen. Lalibela zette direct zijn ondertussen zeer ervaren werklieden aan het werk en het werd de mooiste kerk van Lalibela.

Tegen 12 uur waren we klaar met de kerken en liepen we terug naar het hotel. We lunchten in het dorp en 's middag tegen half 2 vertrokken we voor een rit in de bergen met als uiteindelijk doel, de rotskerk Yemrehanna Kristos. Het was echt een rit door een prachtig landschap. Heel bergachtig maar wel open. Sommige stukjes waren in cultuur gebracht maar eigenlijk maar heel weinig. Er lagen kleine gehuchtjes van zo'n 10 tot 15 hutjes verspreid door de bergen. We zagen kinderen vee hoeden, geiten en koeien. De kinderen zagen er vuil en gekleed in vodden erg armoedig uit.

Eenmaal in het dorpje aangekomen deden we meteen de klim naar boven. Het was een mooi aangelegd pad en goed te doen. De kerk wordt aan de voorkant beschermd door een muur. Achter die muur lag een prachtig kerkje verscholen. Hout met witte marmer. Horizontale strepen. Heel bijzonder. De grond was helemaal, rondom het kerkje, bekleed met biezen matten. Deze kerk is gebouwd en niet uitgehakt zoals de rotskerken in Lalibela. Ze schatten ook dat hij 80 jaar eerder is gebouwd. De kerk is gebouwd op een zorgvuldig aan gebrachte fundering van takken van olijfbomen. Hierdoor 'drijft' hij perfekt op de moerasachtige bodem.

We deden eerst een rondje om de kerk en zagen mooi bewerkte houten panelen. Achter de kerk waar de ruimte onder de rots nog maar klein is liggen duizenden geraamtes van pelgrims . Zij kwamen, erg lang geleden uit Alexandrië hier op bedevaart. Ze durfden de tocht terug niet aan en zijn allemaal gestorven op de rotsen bij het kerkje. Nu hebben ze daar hun grafgevonden. Een andere verklaring voor deze geraamtes is dat er veel werkmannen uit Jerusalem zijn gehaald om deze kerk te bouwen... In het kerkje waren prachtig bewerkte plafonds, figuren erin gebeiteld en geverfd in mooie kleuren. Het was er erg donker binnen dus de gids wees alles aan met een zaklamp. Hier mochten we nu wel weer flitsfoto's maken. De gids lichtte nog even het gordijn op naar het heilige der heiligen zodat we daar nog even een glimp van konden opvangen. Heel veel mooi geborduurde mantels lagen er over een soort tabernakel. De priester poseerde nog even met zijn twee handkruizen voor de foto. Toen we weer op de terugweg waren begon het te onweren, eerst met regen en later met hagel! Al heel snel stroomde het water weer in een modderstroom van de bergen. Het was inspannend rijden voor de chauffeur. Maar we kwamen heelhuids weer thuis! 's Avonds gingen we gezellig in het dorp met Ria en Joop uit eten.

Dinsadg 25 januari.

We moesten weer op tijd op, de gids kwam ons om half acht halen om weer wat rotskerken te bezoeken. De eerste 2 kerken waren de Bet Gabriel en Bet Raphael ; ze waren tegen elkaar aan gebouwd. Een van de twee is wat gerestaureerd want door een aardbeving is er een deel ingestort. De andere is nog in gebruik. Het zag er indrukwekkend uit. Hoge zuilen en afbeeldingen op de muren. Er zaten priesters te bidden in hun mooie witte gewaden.

Daarna liepen we door de mooie omgeving, nog een blik op de River Jordan, naar Bet Maryam. Vandaar door een lange donkere tunnel nog steeds in gebruik, door het aardedonker naar de Bet Golgotha en de Bet Mikael. Het is er zo donker dat je met je handen de wanden links en rechts moet volgen en verder schuifelen, voetje voor voetje. Uiteindelijk loopt het pad omhoog en kom je uit een dubbel luik gekropen en ben je bij de kerk. We hadden deze dag een mooi rondleiding, mooi kerken bekeken en inderdaad een beetje het gevoel gekregen door de historie te lopen en dan gaven al die namen die we ook al eens hoorden in Jeruzalem ons het gevoel even weer terug in de tijd te zijn. Na 2 uur waren we klaar.

We verlieten de sfeer van wierrook, droog gras en opspringende 'vriendjes' en het web van kloven en spelonken. Ook de terugkerende handeling van het schoenen aan- en uittrekken was gedaan en we gaven de schoenenoppasser zijn loon. We hadden dorst gekregen en toen de gids ons vroeg wat we nu wilden gaan doen leek ons een bakkie koffie een goed idee. We hadden even voldoende kerken gezien. Ze zijn stuk voor stuk interessant. Zeker als je bedenkt wat een handwerk er verricht is ( tenzij er werkelijk engelen aan te pas zijn gekomen...) Hoe dan ook, het blijft een ontzettend indrukwekkend geheel. Enkele kerken zijn bedekt met een soort dak. Dit is aangebracht door de Unesco. Door de slechte afwatering sijpelt regenwater door de stenen en dit tast de daken en de muurschilderingen aan. Lalibela staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Onze gids stelde voor om een complete koffieceremonie te gaan doen. Hij wist wel een adres! We kwamen bij hem thuis uit. Er was al een zitje gemaakt, vers gras op de grond en de krukjes in een kring rondom de koffiepot. Ook stond er honingwijn (Tej) klaar en ook een fles likeur(Araki) , een beetje jeneverachtig. We kregen een schaal met popcorn en een schaal met, het leek wel droge pannenkoekjes. De koffiebonen werden eerst gewassen en daarna geroosterd in een alluminium schaaltje op een houtskoolvuurtje. Het begon al lekker te ruiken! We dronken een en later twee glaasjes Tej. De koffiebonen werden vervolgens fijn gestampt. De Tej was op.. het volgende glaasje werd een likeurtje. De koffie werd bovenin de koffiepot gedaan. En vervolgens werd die op een klein houtskoolvuurtje gezet om te trekken. Al die tijd stond er op een ander houtskool-vuurtje wat wierrook te roken. Die geuren bij elkaar waren heerlijk. We deden twee rondjes koffie, we kletsten gezellig en al met al was het een hele rustige ochtend geweest. Mooi gewandeld door en langs de kerken en gezellig aan de koffie gezeten! Terug in het hotel kwam ik Gert weer tegen die had nml. in de andere groep gezeten. We lunchten gezellig met z'n tweetjes in het stadje. Rond drie uur liepen we weer naar de St. Ghiorghis kerk omdat daar weer een processie begon. We waren maar net op tijd. Het leek veel op het Timkat. Priesters in mooie mantels onder gekleurde parasols. Er werd een schilderij van St. Joris met de draak en een copie van de stenen tafelen meegedragen. De processie liep naar de buitenrand van het dorp en daar bleven de priesters en de gelovigen overnachten! Het eten deden we met een wat grotere groep, weer in het bekende restaurantje in de stad.