Deel 2 van het reisverslag: Mozambique, Malawi , Zambia, Botswana.

reisorganisatie SAWADEE

Vrijdag 14 oktober 2011. Vandaag weer een lange reisdag, we gaan de grens over naar Malawi.Na een uurtje stopten we bij een markt. We kregen helaas maar 10 minuten om even rond te kijken.

Jairos had haast, hij kon niet goed inschatten hoe lang we werk zouden hebben bij de grens. Wel erg jammer want we zijn nu ruim een week onderweg en we hebben nog geen markt of zo gedaan. Een keer een Shoprite een grote supermarkt die een beetje Amerikaans aandoet. Niet echt een plaats waar je het echte Afrikaanse leven meemaakt. Jammer maar we kunnen er weinig aan doen. We wisten van tevoren dat er in deze reis lange reisdagen zouden zitten. Maar in andere waren we gewend dat die dan toch wat worden onderbroken door een bezoek aan een markt of een dorpje. Maar we zitten nog maar aan het begin dus wie weet...

De formaliteiten bij de grens gingen snel. Even leek dat het mis zou gaan want bij binnenkomst hadden ze een verkeerde datum op het stempel gehad dus dat gaf even problemen.. Het visum was nu van een latere datum dan het stempel van binnenkomst. En daar houden ze hier in Africa niet van ze binnen dan meteen ingewikkeld en heel voornaam te kijken, de strepen op hun mouwen lijken ineens te gaan glimmen... Je moet dan ook vooral niet lachen... we werden drie keer in een andere rij gezet maar toen gaven ze het op en was snel iedereen gestempeld.. Ik gaf mijn laatste muntgeld aan een oud krom vrouwtje haar ogen waren zo slecht dat ze me bijna niet zag maar ze was zo dankbaar dat ze me nog net niet kustte...

We zagen het landschap veranderen in het laatste stuk op weg naar Malawi. Er werd veel op het land gewerkt. Het zag er dan ook allemaal keurig opgeruimd uit. Oude plantenresten werden nog verbrandt en overal lagen de kuiltjes klaar om ingezaaid te worden. Het is duidelijk dat de regentijd eraan gaat komen. Ook de binnenkomst in Malawi verliep zonder problemen. We reden naar een tankstation en daar kwam een man met een plastic tas met veel wat kwacha's. Eerst werden de overgebleven Meticals geruild, daarna de euro's en toen nog de Amerikaanse dollars. Het werd een soort sauna in de truck want alle ramen en deuren moeste dicht want het gebeurde natuurlijk op de zwarte markt.. We reden door naar de eerste grote plaats die een kleine twee uur verder lag. We stopten weer bij een Shoprite, jammer, er was nog wel een boekwinkel in de buurt maar veel meer viel er voor ons niet te bekijken.

We kregen van Jairos allemaal 1000 kwacha om zelf een lunch te kopen. We vonden een Indiaas restaurant en samen met Leen en Anton hadden we daar een heerlijke maaltijd. Er wonen veel Indiërs in Malawi en het eten was dan ook van uitstekende kwaliteit. Helaas kwamen we niet uit met de kwacha's van Jairos...

De boodschappen gingen de truck in en we verloren nog wat tijd om een werkende pinautomaat te vinden. Het advies van Sawadee om een derde deel van het geld in euro's mee te nemen was niet echt goed. Ze willen ze hier liever niet, Amerikaanse dollars zijn prima. We hadden nog een lange rit te gaan. We genoten van de uitzichten en zagen dat het hier duidelijk meer ontwikkeld is in vergelijking met Mozambique. Veel gemetselde huizen, wat meer dorpjes en minder verspreid liggende hutjes. Het land is goed bewerkt, we zagen ook nog een grote plantage van Jathropa. Dit is een nieuw gewas en hier kan olie uit gewonnen worden. Olie die geschikt is als brandstof. Verder viel nog op dat we ineens heel veel kerken zagen van heel veel verschillende geloven.. We telden er zo wel een stuk of negen! En toen we dan eindelijk de berg op reden was het donker. De weg was een truck breed maar niet hoog genoeg voor onze truck, we hebben heel wat bomen gesnoeid en het ging bijna stapvoets naar boven...

Aangekomen op de camping moesten we nog een kleine helling nemen, de helling was maar klein maar de bodem was net te slippery voor onze truck dus die raakte vast en groef zich lekker in.. Iedereen eruit en stenen aandragen om voor de wielen te leggen... hard werk.. Tiké de chauffeur kreeg hem een klein stukje verder maar hij begon te slippen.. Afijn, na nog drie pogingen en toen hij dreigde te kantelen werd alle bagage eruit gehaald en gingen wij na het slepen van de spullen de tenten opzetten. Gelukkig was het bier ook meegekomen en konden al snel de eerste pilsjes opengemaakt worden. Uiteindelijk is de truck zonder stukken boven gekomen. De kok was niet uit het veld geslagen en ging gewoon frietjes bakken...

Zondag 16 oktober 2011.

We waren gewaarschuwd voor zéér koude nachten hier op het Zomba Plateau maar dat viel alles mee. Op mijn wekker zit een thermometer en die gaf aan dat het 16 graden was dus dat viel alles mee. Ik was vroeg wakker en toen ik naar het toilet liep kwam ik al meerdere mensen van de groep tegen. Het was een eind lopen naar het sanitair gebouwtje maar het zag er heel basic maar schoon uit. Om 8 uur vertrokken we voor de 'korte' wandeling. Het werd een mooie tocht langs beekjes, door het bos. We moesten via boomstammen over watertjes klauteren. We stegen een geringe hoogte. We passeerden verschillende bescheiden watervallen. De natuur was prachtig en had veel weg van een nevelwoud. Er groeiden zelfs varenbomen. Toen we genoten van het uitzicht op de Elisabeth's view ontdekten we dat deze gids een ander idee had van een 'korte' wandeling... Uiteindelijk wandelden we zes in plaats van vier uur. Het was wel jammer dat we niet eerder vertrokken waren want de temperatuur was hoog en het zonnetje brandde flink.

De rest van de middag bleven we op het kamp, beetje kletsen en het dagboek bijwerken. Na het diner begon Jairos een beetje te peilen of we wel tevreden waren over de reis. Iedereen stelde hem gerust maar Gert zei van nee, ik ben niet tevreden... hij meldde daarbij de lange reisdagen die vrijwel zonder onderbreking uitgezeten moeten worden. Ik viel hem bij en vertelde dat ik het heel jammer vond dat we nog geen dorpje of markt hadden gedaan en dat dat ook altijd een mooie onderbreking is op zo'n lange reisdag.. Als reden daarvoor werd opgegeven dat dat niet in het programma paste omdat we anders niet in daglicht op het kamp zouden arriveren en dat is een opdracht van Sawadee die zeker gevolgd moet worden. Dat is wel zo maar ik kom niet alleen naar Afrika om dieren te zien, ik vind het contact met de bevolking ook altijd heel waardevol. Nu werden we heel sterk steeds bij elkaar in de truck of op het kamp gehouden. En dat vind ik erg jammer want contact met Nederlanders heb ik thuis ook genoeg... Maar ik kreeg al tijdens het gesprek niet het idee dat de boodschap echt overkwam bij hem hoewel ik toch zeker bijval kreeg van andere mensen in de groep.

Maandag 17 oktober 2011.

Alweer in alle vroegte was ik wakker. Ik heb een tijdje naar het concert van de vogels en de apen liggen luisteren. Toen ik om 5 uur bij het sanitairgebouw kwam bleek dit net helemaal schoongemaakt.. De opdracht aan de groep was ontbijt om 7 uur en vertrek om 8 uur. Dit is echt een hele vroege groep en om half acht zaten we al allemaal in de truck. Op weg naar de volgende uitdaging.. Liwonde NP. We stopten eerst in Zomba omdat de kok Bonny daar nog inkopen moest doen. Wij kregen drie kwartier om rond te kijken. Op een craftmarket kocht ik een paar kralenkettingen en wat ansichtkaarten. Er werd ook veel houtsnijwerk verkocht. Malawi schijnt bekent te zijn om zijn mooie houtsnijwerk.

Al lopend ontdekten we de overdekte markt. Waarom heeft Jairos ons niet vertelt dat die daar was?? Ik kocht er twee mooi lappen voor 1500 kwacha. Dat is ongeveer drie euro per stuk. 250 kwacha is 1 euro. Net een half uur rijden na het dorp passeerden we een hele levendige markt. We hadden een korte rit door een dor, droog landschap. Her en der wat verspreid hutjes. Het maakt allemaal een hele arme indruk. Ons nieuwe kamp, Bushman's Baobab, ziet er prachtig uit, kant en klare tenten onder een mooie rieten kap.

Het ligt tegen een natuurgebied aan. De olifantenpoep ligt in grote hoeveelheden tussen de huisjes. Wij woonden hier aan de rand en lopen zo de wildernis in en horen de nijlpaarden roepen vanaf ons terras. Prachtig. ‘s middags deden we een game drive in zo'n aftandse jeep dat de motor niet gestopt kon worden tijdens het fotograferen omdat hij anders niet meer zou starten. De auto rammelde en schudden aan alle kanten en de walm van de diesel zorgde voor mistige foto's..

Toen de andere groep terug kwam bleek dat wij nog hadden geboft, zij waren echt gestrand en hadden verder een loopsafari. Met twee kano's werden ze weer op het kamp afgezet. Er was veel commentaar naar Jairos toe. Ook ik heb hem nog gevraagd waarom we nu niet waren gestopt bij die markt, we hadden immers aangegeven dat we dat graag wilden. Na enig gedraai waarin hij aangaf niet te weten wat voor markt wij in geïnteresseerd waren en zo bleek dat het gier in Malawi politiek erg onrustig is. Dit heeft als gevolg dat de bevolking niet zo open staat voor de toeristen en erg agressief kunnen reageren op met name fotograferende toeristen. Wat wij al wel hadden gezien waren enorme rijen bij de benzinestations. We hoorden dat het gebeurde dat mensen vier dagen in hun auto zitten en wachten tot ze aan de beurt zijn of tot er benzine is.. Dus na al dat gedraai, wat ook wel weer heel Afrikaans is, weten we nu dat de crew bang is in vervelende situaties terecht te komen met zo'n truck vol toeristen... De toestand is hier zo instabiel dat men bang is dat het hier dezelfde kant uitgaat als in Zimbabwe... We lagen op tijd op bed in onze mooie tent..

Dinsdag 18 oktober 2011. Al voor het licht werd waren we wakker. Alle ramen waren open dus vanuit het bed konden we rondom zo naar buiten kijken. Langzaam werd het licht en kwamen ook de vogels op gang. Na het ontbijt vertrokken wij, tegen 9 uur voor de bootsafari. We hadden een mooie boot en een heel vriendelijke kapitein. We begonnen meteen met een mooi zicht op een groepje hippo's. Een had een kleine zilverreiger op de kop zitten wat er heel koddig uitzag.

We vaarden mooi langs de kant en zagen verschillende keren de Malachite ijsvogel. Natuurlijk deed de Pite Kingfisher ook mee, verschillende krokodillen. Zilverreigers, de purpereiger, de squackel herron, en nog een aantal keren een groep hippo's. Een keer was het heel bijzonder, we zagen aan alle luchtbellen dat er een hippo naar de boot toe zwom, wat wij dan gewend zijn is dat de kapitein de motor start en snel weer weg is. Nu niet dus, de hippo zwom op een gegeven moment onder de boot door. De luchtbellen gingen aan de andere kant gewoon verder...Het was een ontspannen boottochtje over een mooie gladde rivier. Het zonnetje scheen en de kapitein was zeer bereid om alles uit te leggen.

Tegen een uur waren we weer terug op het kamp waar de kok meteen met de corvéers van die dag aan de gang ging om de inmiddels bekende salade weer klaar te maken. Brood met vlees, cheddar kaas en tonijnsalade. Ze hadden daar een mooi overdekte ruimte om te eten. Dat kwam ook wel erg goed uit want de temperatuur daar lag erg hoog...

Om half drie gingen we weer op pad voor de gamedrive. We stapten in de auto die kwam voorrijden. Gert vroeg voor alle zekerheid nog even of deze auto wel de motor af kon zetten als we dieren zagen.. Nee, zei de gids, dat kan niet. Dit had als resultaat dat Gert boos werd en zei dat hij dan niet meeging.. De baas werd er bij gehaald en die kwam voorrijden met de goede auto. Iedereen overstappen met een gevoel van hè, nu gaat het goed komen! We stopten weer bij de poort en ook nu was ik weer de aangewezen persoon om het grote boek in te vullen.. Mister Benson stond al klaar om ons te ontvangen. Toen alle formaliteiten achter de rug waren en ik weer in de jeep zat startte de chauffeur de motor en aan het langzame startgeluid kon je al horen dat er iets mis was.

Het klonk een beetje als een lege accu. Nog eens proberen en nog eens proberen... De motorkap open en die viel er meteen ook af. Wij vonden het net een soort candid camera.. We vroegen al aan Mister Benson of hij de olifanten niet naar de gate kon halen.. Maar we werden weer aangeduwd, het park in en ineens kwam er beweging in de motor. Toen we de eerste olifanten zagen en de chauffeur de motor afzette keken we elkaar wel even aan... Ook dat waren we niet gewend dat bij de olifanten de motor wordt afgezet en dan nog wel zo'n motor als deze...Tot ieders opluchting ging het goed en konden we na een mooie observatie weer verder.

We reden dezelfde route als de dag daarvoor en zagen eigenlijk ook dezelfde dieren, ook weer veel kudu's en een groep sabelantilope weer mooi dichtbij. Net voor het zonnetje onder ging waren we weer terug op het kamp. De kok had weer zitten wachten op de corvee snijploeg met als gevolg dat we pas om 20.00 uur ons warm eten hadden... We hebben deze reis niet echt een geïnteresseerde kok. Het ontbijt is vaak heek sober, uitgedroogd brood met jam.. Lastig voor de mensen die niet van zoet houden. Om de twee dagen bakt hij wel een eitje soms ook met bacon erbij. Een keer hadden we wentelteefjes of zoals dat hier heet: French toast. We aten weer weer goed. Voor de vegetariërs had hij een vegaburger, niet te onderscheiden van echt vlees dus voor mij niet zo'n succes.. Ik lag op tijd op bed, klaar voor al die olifanten die het kamp in konden komen..

Woensdag 19 oktober 2011.

Deze dag was weer een reisdag. We gingen naar Lake Malawi. Voor de lunch waren we al op de plaats van bestemming. We hoorden onderweg dat de Djosergroep al was gearriveerd. En ja hoor Henk stond ons al op te wachten. Wat deed het goed hem weer te zien! De kampeerplek was een beetje klein voor twee groepen met hun truck. Het leek wel een bijenkorf, uiteindelijk lagen we tentje aan tentje. De temperatuur was echt ongelooflijk hoog. Ruim boven de dertig graden, geen temperatuur om je tentje op te zetten laat staan ook nog in te richten. Met Henk overlegden we welke excursies we zouden gaan doen. We hadden van te voren al afgesproken in ieder geval samen de excursies te gaan doen. Deze dag gingen we tegen 16 uur met nog 4 andere mannen uit onze groep de otterexcursie doen. Hij floot en riep de visarenden, er zat een koppel aan de rand van het water in een boom. Hij gooide als ze naar ons keken vis in het water, ze hoorden hem en kwamen de vis uit het water halen. De fotocamera's ratelden flink.

De gids deed het mooi, hij meldde waar hij ging gooien en ook wanneer de arend in aantocht was. Toch hoorde je van de fotografen nog vaak GEMIST!!. Toch heeft Gert er wat mooie foto's aan overgehouden. Ik fotografeerde niet en kon echt gaan zitten genieten van deze prachtige dieren. Toen de arenden het buikje vol hadden vaarden we door naar een rotsachtige oever om daar de otters te kunnen zien. Dat is niet gelukt. We zagen nog wel een stuk of drie boomklipdassen over de rotsen lopen. Ook heel bijzonder! De gids had brood meegenomen om de vissen te voeren en zodoende zagen we heel wat prachtig gekleurde cyclides.

Het zonnetje ging onder en we waren met donker weer terug op het kamp. Omdat we met z'n drietjes buiten het kamp wilden gaan eten hadden we ons afgemeld bij de onze kok. We aten bij de Gecko lounge dit restaurant staat goed aangeschreven in de Lonely Planet. We liepen er over het strand naar toe en bij aankomst bleek dat de pizza's waar ze hun goede naam aan te danken hebben niet leverbaar waren vanwege een powercut. We namen vis met frietjes en aten heerlijk. Ondertussen konden we lekker bijkletsen en de ervaringen van ieders groep bespreken. Het was meteen bij aankomst al duidelijk dat de tenten Djoser en ook de stoelen er stukken beter uitzagen. Zij hebben stoeltjes met een rugleuning en eten aan tafel! Maar het was ook leuk om de bijzonderheden van de reis en de groep te horen... We liepen weer terug door het dorp, botsten af en toe tegen een muur of een baobab maar kwamen weer goed op het kamp aan.

Donderdag 20 oktober.

Voor ons een speciale dag ook al zijn we ver weg.. Harm is jarig maar helaas hebben we geen bereik dus kunnen we hem niet spreken. We hadden hier wel WIFI dus een mailtje is er wel verstuurd.. Ook vandaag was ik weer vroeg wakker. Net helemaal klaar en aangekleed, computer opgestart om aan het dagboek te werken kwam Henk langs met de vraag gaan jullie nog lopen? Gert was nog niet zover dus ging ik samen met Henk rond half zes het strand op richting vissersdorp. Wat was het druk op het strand! Wel een kilometer lang was de branding helemaal vol met vrouwen die de afwas deden, de was of hun kinderen lekker in het sop zetten zodat die mooie zwarte lijfjes helemaal wit waren van de zeep. De kinders gleden als otters door het water.. De vrouwen bekeken ons wat argwanend maar als ze zagen dat we de camera met rust lieten zeiden ze ons vriendelijk goedendag. De kinderen waren wat vrijer en riepen ons allemaal aan.. Op een gegeven moment zat er een groepje bij elkaar, naar ons te kijken en te lachen.

Ik ging tussen hen in zitten op het strand en begon met een huis te tekenen in het zand. Ze raden het meteen en hun aandacht was gevangen. Dus er volgde nog een auto en een bus, een voetbal waar ik tegenaan schopte en dat vonden ze meteen ook wel leuk om na te doen. Later gingen we over op de rekensommetjes en Henk fotografeerde en genoot.. We liepen langs de visdrogerij en de mannen waren wat terughoudend met hun informatie. Er waren inmiddels ook wat vissersboten aangekomen. De vis werd verkocht aan vrouwen de met hun bakken zaten te wachten. Henk ging wat informatie vragen over de manier van vissen. Ze gaan nml. 's avonds met een boot het meer op. Op de boot zitten achterop wel 6 grote paraffinelampen. Op de boot liggen kano's van uitgeholde boomstammen. Meestal een stuk of drie. Met deze kano's zetten ze een net uit en de vissen komen af op het licht van de lampen. Tussen deze kano's ligt een net dat langzaam wordt dichtgetrokken. Ze vangen er kleine visjes mee waarvan ik nu al niet meer weet hoe ze heten.

Terwijl Henk de informatie ging vragen over de lampen zat ik rug aan rug op de boot met de vrouwen die vis wilden gaan kopen. Een vrouw, Cecile, was heel geïnteresseerd waar we vandaan kwamen en hoe dingen zoals vissen en school in Nederland geregeld zijn. Er blijkt dat wat betreft de school er de mogelijkheid is van de school van het gouvernement. Dit is echt niet positief, er zitten minstens 100 kinderen in een klas, geen boeken, alleen een schoolbord.. De andere mogelijkheid is een school waar je schoolgeld betaald. Dit is een bedrag wat eigenlijk niet op te brengen is voor de gewone mens. Het kost 50.000 kwacha's per termijn en een schooljaar bestaat uit drie termijnen. Maar als je als ouder wilt dat je kinders nog enige kans hebben dan is die laatste mogelijkheid eigenlijk de enige optie.

Eigenlijk is dit het allergrootste probleem in Afrika een land met zoveel kinderen die vaak de primaryschool niet eens afmaken vanwege het feit dat het schoolgeld niet op te brengen is. Wat er dan in de meeste gevallen gebeurd, kinderen met mogelijkheden of niet.. Zo krijgen ze nooit de kans op een toekomst met mogelijkheden. Ik wordt er vaak heel moedeloos van want iedere keer wordt je weer geconfronteerd met dit probleem. Het was een erg aardige vrouw en het zou leuk zijn als ik haar morgen nog een keer kan ontmoeten.

Henk maakte nog wat foto's met zijn printertje en de reacties zijn altijd erg leuk. Alsof ze een wondertje zien gebeuren. Ze zijn ook altijd erg blij met hun foto. Deze keer was het helemaal mooi omdat een jonge knul vroeg om een pasfoto voor een paspoort, hij wilde gaan reizen naar Zuid Afrika. Toen de foto eruit rolde kwam de vraag om nog een want voor een paspoort heb je twee foto's nodig... Ook ontmoette we nog een man die geboren was in 1920. Hij wist zelf niet hoe oud hij was maar hij was heel gezond en zag er ook goed uit. Ook hij kreeg een foto van zichzelf! Henk kwam een half uur te laat voor zijn ontbijt en moest het stellen met een bordje cornflakes, de pancakes waren op...

We hadden afgesproken om een safari te gaan doen naar een eiland in het meer. Er kon gesnorkeld worden en gevist. De visarenden werden weer gevoerd. Gert en ik hebben niet gesnorkeld want dit meer staat bekend voor de Bilharzia. Nu kun je wel weer pillen kopen die de 'infecties' tegengaan. Maar we willen nog een paar jaar gezond op reis gaan dus we nemen het risico niet. De visarende waren niet echt hongerig maar later, toen we met de boot rond het eiland vaarden, kwamen zowel de visarenden als de wouwen en ook nog een hamerkop de vis vlak voor de boot weg kapen. Mooie beelden gaf dat ook als de visarenden de wouwen wegstuurden.. Voldaan kwamen we weer terug op het kamp. Het was nog maar 13 uur en wat had ik al veel meegemaakt die dag..

Het heetste deel van de dag heb ik besteed aan het bijwerken van de site en tegen vier uur vertrokken we richting vissersdorp. Te voet met ons drietjes. Het was nu aanmerkelijk minder druk op het strand. We hadden een gesprekje met een visserman die bezig was met het roken van vis. Ze hadden een soort van schalen gemaakt van velgen van viswielen bekleed met kippengaas. Deze werden boven het vuur gelegd en zo werd de vis gerookt.. Eigenlijk is alleen de vis hier een bron van inkomsten, maar helaas niet genoeg. Volgens hem is 80% van de bevolking zonder werk. De 20% die overblijft moet dan verdienen voor die andere 80%.. Bijna onmogelijk, ook hij haalde nog het probleem van de scholing aan. We namen hartelijk afscheid en liepen verder door het dorpje.

We zagen veel wat wij dachten duivenhokken en dat bleek ook te kloppen. Ze hebben hier duiven voor het vlees en de eieren. Bij navraag zei de knul aan wie ik het vroeg Yes Mam, because it's here a very poor country. We have to eat! We dronken nog een flesje cola, gezeten op een stoepje voor een klein winkeltje. Kinderen liepen steeds met ons mee en waren ook nu heel belangstellend wat we zouden gaan doen. Ik deed wat handenklapspelletjes met ze. Later haalde ik nog de bellenblaas te voorschijn en ook dat was een succesje. Ze wilden graag blazen en sprongen door elkaar heen om alle bellen te vangen. Ik had ook een kladboekje bij en ben met wat kinderen aan het schrijven geweest. Leuk, over hun leeftijd en school. Na afloop mochten ze de blaadjes en de pen houden! Ze vonden het prachtig, weer een idee om vaker te doen..

We waren met donker weer terug op het kamp. Ook die avond gingen we weer uit eten, even los van de groep en weer de mogelijkheid om bij te kletsen. Deze avond ging Leen ook mee en we hadden een gezellige avond met een pizza die inderdaad heerlijk was! We hadden weer een zéér warme nacht, er waren mensen in de groep die de 'deur' van tent open hadden gelaten en met hun hoofd buiten sliepen. Met zo'n 32 mensen op een klein veldje hoorde je heel wat geluiden! Helaas de hele dag geen mogelijkheid om te telefoneren, dus nog maar een mailtje gestuurd.

Vrijdag 21 oktober 2011.

De boodschap was 6 uur ontbijt, 7 uur vertrek! Ik was om 4 uur al wakker maar kon nog niet in actie komen. Elk geluidje wordt meteen door iedereen gehoord. Dus toen de overbuurman zijn tent open ritste was dat voor mij ook het sein om in beweging te komen. Helaas zat het er niet in om met Henk nog een rondje langs het strand te gaan. We vonden dat allebei erg jammer, we genieten er samen altijd zo van om met de bevolking bezig te zijn en te horen hoe zij leven. Nu was het nog specialer omdat ik het gevoel heb dat onze tourleader probeert ons zo veel mogelijk bij het echte Afrika weg te houden... Héél erg jammer maar daarom was het nu des te meer genieten van zo'n dagje samen met Henk. Maar onze reis ging weer verder, wij naar Zambia en Henk naar Buschman's Baobab. Voor 8 uur waren we al weer vertrokken, uitgezwaaid door Henk.

Het werd een heel warme, lange reisdag. Tegen elf uur werden weer losgelaten op een nieuw, westers winkelcentrum. We kregen weer 1000 kwatsha's mee maar de enige restaurants waar we uit konden kiezen was een Mc. Bite, een soort Mc Donalds en de Pizza Inn, een soort Pizza Hut. Dus jullie begrijpen het al, ik vond dit weer een misser van de tourleader. Deze kok schijnt alleen boodschappen te kunnen doen in een Shoprite...We bereikten tegen drie uur de grens met Zambia. De grensovergangen gingen soepel. Ik raakte nog in gesprek met een vrouwtje met een baby van een maand of vier. Haar heb ik mijn overgebleven Malawigeld gegeven als een cadeautje voor haar baby. Ze was er zéér blij mee.

Na binnenkomst in Zambia begon het tijdrovende geldwisselen weer. (66.000 Zambia kwacha is een euro) Uiteindelijk moesten we ook nog pinautomaten zoeken omdat de euro's niet gewisseld konden worden vanwege een slechte koers en mensen die niet genoeg cash bij zich hadden moesten nog pinnen bij de ATM... Net voor donker arriveerden we op Mamma Rulas camp. Toen het tentje stond was het donker! Bonny, de kok kookte weer een warme hap met deze keer veel vlees, karbonades en worst. Het is duidelijk dat een bord vol vlees voor hen echt een traktatie is en ze denken dat dit voor ons ook het einde is... Ik heb later in de bar bij een kopje thee het dagboek bijgewerkt. We hadden nog even contact met Harm, eindelijk..en tegen 22 uur doken we ons tentje in met de hoop op een wat koelere nacht...

Zaterdag 22 oktober 2011.

We hebben doorgekregen dat het ontbijt om 6 uur gepland stond en het verrek om 7 uur. Zoals te doen gebruikelijk met deze groep zaten we een kwartier voor tijd al helemaal klaar in de truck en verlieten Mama Rulas. Hier gaan we over twee dagen weer voor één nachtje terug komen. De weg naar South Luanga was slecht, er werd wel aan de weg gewerkt maar de stukjes asfalt waren erg kort. We hadden een bumpy rit! Na drie uur rijden stopten we bij Tribal Textile. Een bedrijfje waar zo'n 80 mensen werken. Daar worden een soort batik doeken gemaakt. We kregen een rondleiding en waren onder de indruk van de prachtige kleuren en patronen. Ze hebben hier een heel eenvoudige manier om de patronen op het doek te krijgen, ze gebruiken een oplossing van meel met water. Om het goed in de doek te laten trekken gaat het product hierna kort in een oven van 150 graden. Een tafel verder werd er met verf de kleuren opgebracht. De verf komt uit Zuid Afrika en werd hier in de mix afdeling in verschillende tinten gemengd. Ze maken echt prachtige kleurencombinaties!

Na het verven gaat het nog een keer de oven in en daarna kan het meel eraf geborsteld worden. Er was ook een heel naaiatelier bij waar tassen, kleden kussen, meetlatten etc. werden gemaakt... Ik heb veel foto's gemaakt want het was er een beetje te duur om alles te kopen wat ik mooi vond!

Na nog een uurtje bumpsen arriveerden we in het dorpje voor de camping. Jairos ging een katapult kopen want al die apen in het kamp, die schijnen echt veel overlast te geven. Ons kamp is Wild Life Camp, het ligt net buiten het NP. Het is er van gescheiden door een bijna droog gevallen rivier. Toen we er aankwamen liepen er twee olifanten in de rivier dus het zag er meteen prima uit. We kregen een breefing van de leiding van het kamp over wat we hier wel en niet mochten doen vanwege de wilde dieren die het kamp regelmatig bezoeken. De tent werd opgezet op een mooi vlak plaatsje en op de thermometer zag ik dat het voor ons tentje 47 graden was... Om 4 uur vertrokken we voor een game-drive. We betalen US $45 voor de drive en nog eens 25 om het parkentree. We hadden een enthousiaste gids/chauffeur; Billy. In een rap tempo liet hij ons hippo's, giraffes, zebra's, impala's en puku's zien. Hij had er zelf ook enorm plezier in dat dat zo snel allemaal gevonden was. Halverwege de drive maakten we een stop,en kregen een koel drankje.

We zagen aan de rivier het zonnetje onder gaan en daarna ging deze tocht verder als nightdrive.

We zagen nog chivetkatten en vier chenetkatten. Mooie dieren en ze waren goed te zien in het donker. Verder liepen er nog twee spotted hyena's ze waren onderweg naar de rivier. Het was ook goed te zien dat er steeds meer hippo's op het land kwamen om te grazen. Tegen 20.00 uur waren we weer 'thuis' . Moe en voldaan na een toch nog hele volle en warme dag. Nog een wijntje genomen na het eten en om 22 uur lagen we te bed! Niet veel later is er een olifant het kamp opgekomen en heeft naast de tent van de meiden staan grazen. Ze hadden van de schrik of de spanning nogal wat lawaai gemaakt maar wij lagen heel diep in dromenland. Ik denk dat zelfs als de olifant onze tent had opgetild we niet eens wakker geworden waren.

zondag 23 oktober 2011.

Al om half 5 was het een drukte van jewelste, de andere groep vertrok, dus de tenten werden ingepakt. Het duurde toen niet lang meer dat het licht werd en er was genoeg te kijken. Het kamp ligt erg mooi en de voorzieningen zijn goed Voor iedere kampeerploeg zijn er overdekte ruimtes met tafels en banken om te zitten. Ook is er een bar met alle drankjes beschikbaar. Zelfs een heel klein zwembadje met ligstoelen vind je naast de bar. Na een kopje thee en wat cereals vertrokken we weer voor een game-drive.

Deze dag heeft Sawadee twee game-drives voor ons geregeld, die horen bij de reis. Het park South-Luwanga is een mooi park. Mooie bomen, veel Saucisses trees, in bloei en met heel veel worsten. Deze worden graag door de apen gegeten en wat zij laten liggen eten de zebra's en de hippo's weer met smaak op. Billy vertelde dat er van deze 'worsten' ook zalfjes gemaakt worden die effectief zijn bij huidkanker. Als de kippen, die hier gevoelig zijn voor een bepaalde ziekte een mengsel krijgen van olifantenmest en gemalen 'worsten' zijn ze zo van hun ziekte af. Ook van Billy hoorden we dat ze het hier nog steeds erg houden bij hun oude vertrouwde middeltjes. Af en toe staan er wat Acacia's, niet zo veel. Het is dan ook zo dat je de meeste giraffes buiten het NP ziet. Ook zijn er veel open stukken land, waarschijnlijk zijn daar veel olifanten langs geweest voor hun lunch..

De meeste rivieren zijn nu brede droge beddingen waar onze jeeps nu gewoon doorheen rijden. Er zijn nog wel wat rivieren met water, ongeveer kniehoog en daar vind je dan meteen veel hippo's. Het was heel prettig dat onze chauffeur alle tijd nam om ons de dieren te laten bekijken. Ook had hij er wel zicht op of de dieren goed in het licht stonden voor de foto. We stuitten op een gegeven moment op en boom vol gieren, en verderop nog eens een boom vol.. toen kwam er nog een maraboe langs en een zwarte wouw. Dan is de conclusie, hier is een kill geweest! En ja hoor wat verderop lag het kadaver van een buffel. Er waren nog White backed vultures druk aan de maaltijd, degenen die we in de boom zagen zitten hadden hun buikje waarschijnlijk al vol gegeten. We hoorden van een andere jeep dat zij een luipaard hadden gezien, we hebben nog wat gezocht maar misschien vanmiddag want dan gaan we weer!

De middagsafari was erg mooi. Niet dat we zo veel gezien hebben maar het landschap was echt bijzonder mooi. Terwijl we nog op weg waren naar de ingang van het park zagen we net voor het dorp een groep olifanten in een poel staan drinken en 'douchen'. De olifanten zijn hier wel een groot probleem want nu de mango's rijp worden komen ze naar het dorp om al het fruit te eten. Maar het is nu ook de tijd van het bier brouwen en ook dat ruiken ze. De huizen zijn hier gemaakt van leem en gras. Het was de laatste weken al meerdere keren gebeurd dat ze zo'n hutje gewoon omver lopen... Zo vertelde Billy dat er 's morgens altijd twee vrouwen rondom het dorp hout gaan sprokkelen voor de kookvuren. Een paar dagen geleden zijn zij olifanten tegengekomen en zijn ze gedood.

We zagen dus weer mooi de giraffes, de olifanten met jongen en veel impala's. Hier in dit park hebben ze ook ontzettend vel puku's rondlopen. Ze lijken wel wat op impala's. Helaas was het luipaard weer verstopt. We kregen een sundowner aan de rivier en toen het zonnetje bloedrood onderging met de hippo's roepend in het water sta je ondanks de hoge temperatuur van bijna 40 graden met kippenvel ontzettend te genieten. Daarna begon de nightdrive en die viel wel wat tegen. Veel stof en weinig dieren. Maar evengoed toch altijd een belevenis! Tegen 20.30 uur waren we terug op het kamp, het diner was klaar en daarna nog een wijntje om de dag af te sluiten en weer voorbij was het. Het was een bijzonder mooie dag. Bijzonder blijft het, we hebben nu al veel landen hier in Afrika bezocht, veel game-drives gedaan, en het blijft iedere keer weer zo genieten! Ieder dier wat je tegenkomt is bijzonder omdat ze vrij in hun eigen omgeving lopen. Je ziet hun natuurlijke gedrag en dat is dan toch iedere keer weer bijzonder...

Maandag 24 oktober 2011.

We werden weer rond half vijf wakker. Mijn wekker geeft ook de temperatuur aan ik heb toen ik hem kreeg niet beseft hoe blij ik daar nog eens mee zou zijn. Goed, hij gaf aan dat het 21 graden was. 'Koud hé' zegt Gert,' ik heb er lekker mijn slaapzak bij gepakt...' Ik heb hem even diep in de ogen gekeken en gevraagd of hij wel wist hoe de temperatuur in Nederland nu is.. Vanmorgen deden we weer mee aan een game-drive, optioneel. We zijn nu hier en we willen alles eruit halen wat er in zit! Na een koppie thee zaten we om 6 uur weer in de jeep. Billy was weer de chauffeur en hij wist precies wat we nog wilden zien.. De leopard en de kudu's.. Hij zou zijn best doen! We hadden een prachtige drive.

Als ik zo in een jeep rondgereden word geniet ik zo erg dat alles wat ik nog aan dieren zie een extra is. Deze morgen zagen we iets wat Gert en ik nog nooit hebben gezien hier in Afrika, slapende olifanten! Mooi hoor, eerst een moeder waarvan het jong lag te slapen, hekmaal plat op de grond, op de zij! De moeder hield duidelijk de wacht en hield ons goed in de gaten. Later zagen we nog 5 olifanten languit op hun zij onder een grote boom met weer een flinke man op wacht! Heel bijzonder! We kwamen ook nog langs een opdrogende grote poel. Doordat het water steeds lager zakte was er een overvloed aan vis. Alle soorten vogels die je kon bedenken scharrelden er rond, zelfs pelikanen. De visarenden pikten de vissen van de ooivaars. Er waren zeker wel 6 koppels visarenden en ze riepen steeds naar elkaar, dat is echt een prachtig geluid! En af en toe kwam er een hippo even boven kijken met zijn kop vol kroos en waterhyacinten. Als de gids/ chauffeur dan vraagt: 'Okay, can we go on?' dan heb je zoiets van Néééé, ik wil hier nog minstens een uur blijven staan en genieten...

Ik hou hier maar op met de details van deze gamedrive, jullie hebben vast al door dat dit weer een heel speciale ervaring was en dat dit maakt dat we vast nog een keer dit continent op willen zoeken...

Na al dit genieten kregen we een ontbijtje op het kamp en moesten we onze tenten inpakken en het restje. We vertrokken weer terug naar Chipata. De weg was nog steeds hobbelen en bumpen, een echte African massage! Tegen 4 uur arriveerden we daar en na wat inkopen bij de Spar, de Shoprite was dicht vanwege Independence day.. kwamen we aan op Mama Rulas campsite. Lekker douchen en verder relaxen!

Dinsdag 25 oktober 2011.

Dit was de langste reisdag van de hele reis. Bijna 700 kilometer te gaan naar Lusaka. Gelukkig hadden we goede weg, alleen veel potholes waar onze Mister Tiké handig omheen stuurde. Het was warm in de truck, 41.6 graden C. We stopten een keer op een klein marktje waar vooral vis en veel gevlochten manden werden verkocht.

We hadden wel een mooie reisdag wat betreft de landschappen. Van de drie landen die we tot nu hebben gehad is ZAMBIA duidelijk het mooiste. Mozambique was vrijwel kaalgekapt en het was daar overwegend vlak. Malawi vond ik al wat afwisselender maar Zambia steekt er boven uit. Hellingen met bomen die, nu het voorjaar wordt, met alle kleurschakeringen van rood, geel en lichtgroen de hellingen kleuren. Ook staan er heel wat bomen en struiken in bloei, dat is wel opvallend want het is hier nu enorm droog. We zitten echt tegen de regentijd aan, een enkel buitje is al wel gevallen en dat was waarschijnlijk al genoeg om de natuur wakker te maken.

InSouth Luwanga zag je het blad aan de bomen bijna groeien zo hard ging dat. Nu we inmiddels ruim 800 kilometer zijn opgeschoven zien we dat de natuur hier wat van achter loopt op daar. Wel weer veel bloeiende jacaranda's en vuurbomen zien we hier. Onderweg kleine ' dorpjes' van tien tot vijftien hutten. De hutten zijn hier van leem met grasdaken. Het wanden zijn geverfd in mooie kleuren soms zijn er zelfs nog afbeeldingen van vogels of andere dieren op geschilderd. Hoe dichter we bij Lusaka kwamen hoe grootschaliger de landbouw werd. We zagen zelfs een groot net geoogst graanveld waar net als in Frankrijk het graan in grote rollen op het land lag. Verder werd er ook veel katoen verbouwd, in Chipata was een grote fabriek waar dit katoen gezuiverd werd en in grote balen verpakt.

Onze bestemming van die dag was een camp-site net buiten Lusaka. We reden het terrein op en zagen meteen een Brown snake eagle in een boom zitten en de zebra's liepen daaronder. Het bleek een mooi terrein met ook nog veel wild wel heel bijzonder is zo naast de stad. Voor de laatste keer zetten we het tentje op. We telden samen met Leen onze kwacha's en kwamen tot de ontdekking dat als we hutje bij mutje legden we precies nog een drankje konden kopen voor die avond en dan was het op.

Het afscheidsdiner van Bonny bevatte weer veel vlees en voor mij weer een vegaburger die door de vleeseters met smaak is opgepeuzeld.

Woensdag 26 oktober.

Voor de laatste keer ging de tent in de zak en we waren bijna klaar toen Linda opgewonden aan kwam lopen.. Ze wilde zebra's fotograferen en was tegen een groep van 6 giraffes opgelopen.. Zomaar op de camp-site. Er liep ook nog een buffel en wat mpala's. Ik had de tent de tent gelaten en heb met haar nog een soort wandelsafari gedaan, heel bijzonder! Deze dag werd weer een hele reisdag, 450 km te gaan.. en weer een border! We hadden goede weg naar Livingstone. Zeker de laatste 100 km was een nieuwe weg aangelegd met Europees geld. We stopten alleen voor de plas/rook pauze en voor een lunch in de schaduw van een grote boom. Veel gezweet, veel lauw water en veel gedraai in de versleten stoelen van de truck. De meeste tijd ligt de helft van de mensen in allerlei onmogelijke standen te slapen en de rest doodt de tijd met het eten van chips, koekjes en snoepjes. Je kunt het niet geloven maar al voor tien uur zijn de eerste zakken chips open.

We waren het lauwe water inmiddels wel beu en hadden een soort ranja gekocht om er een klein beetje smaak te geven.. We vertrokken om half 7 en arriveerden zo tegen drieën in Livingstone, de derde grote stad in Zambia. Daar was een mogelijkheid om met een ultra-lite boven de Falls te vliegen. Vier mensen uit de groep hebben dat gedaan en ze waren super enthousiast. De rest had de opdracht hen te fotograferen en terwijl we zaten te wachten op hun terugkomst begon het zowaar te regenen.. Maar het was nog steeds zo warm dat alles weer snel verdampte*

We zien nog steeds 40 graden op de thermometer. De volgende stop was de grens van Zambia waar een grote baviaan nog probeerde mijn tasje te stelen. Dat was wel even schrikken maar ik heb gewonnen! Te voet gingen we de brug over de Zambesi over en liepen zo ZIMBABWE in. Daar was de eerste gang naar een boekingskantoor waar iedereen allerlei excursies ging boeken voor de komende twee vrije dagen. De activiteiten variëren van wandelen met leeuwen, raften, olifantrijden tot bodymassage en manicure. Vier van ons, Leen en Luc en wij tweetjes wilden een hele dag safari gaan doen in Zambesi NP. Helaas had dit boekingskantoor dit niet in zijn assortiment dus dat kunnen we morgen pas gaan regelen. Na lang wachten tot iedereen klaar was kwamen tegen 19 uur bij het hotel.

We namen afscheid van Bonny en Mister Tiké. Hun taak zit er op. Met enige moeite kregen we het toch nog geregeld dat we met bijna de hele groep een soort van afscheidsdiner hadden. Dit gebeurde in het hotel zelf. Dook, onze metselaar, bedankte op zijn zo geheel eigen wijze, met veel humor, Jairos. En toen was het hoog tijd om op de kamer te gaan uitvinden hoe de airco aangezet moest worden want ik ben nooit in een sauna geweest maar veel vochtiger en warmer kan het daar niet zijn..

Donderdag 27 oktober 2011.

De hele nacht is de temperatuur niet onder de 33 graden gekomen en dat met airco en een fan.. Toch sliepen we wel goed weer in een echt bed! Met nog twee andere mannen uit de groep hebben we na het ontbijt eerst de game-drive geregeld voor de volgende dag. Dat gaf nog wat problemen want het is hier duidelijk niet een park waar veel game-drives gedaan worden en eigenlijk vinden ze drie uur wel zat. Maar eigenwijze Hollanders die wij zijn... wij hadden onze zinnen gezet op een hele dag, dus uiteindelijk hadden we het voor elkaar. De enige concessie die we moesten doen was een dichte auto. Wel dat moest dan maar... Verder vulden we de ochtend met een lange wandeling langs de Falls. We betaalden 30 US$ pp.

Daarna bezochten we Good old mister Livingstone en genoten van de vele mooie uitzichten op de Falls. Er was duidelijk minder water mar de uitzichten waren mooier. We konden nu de rotswanden ook goed bekijken die inmiddels flink begroeid waren met veel varens en vetplanten. De begroeiing langs de rand van de Falls leek wel een tropisch regenwoud, de lucht was daar dan ook warm en vochtig, enorm groen en mooie, een soort amaryllisachtige, bloemen. Veel Velvet monkey's speelden tussen en in de bomen langs het pad. Wat verder bij de Falls vandaan was meteen alles droog en verdord. Iedereen vertelde ons dat het ook voor hier erg warm is. Twee dagen geleden was het hier 46 graden. Alles verlangde naar de regens, de dieren, planten en de mensen, want dan kunnen ze weer wat groenten gaan verbouwen.

Na de Falls zochten we een terras in het stadje waar ze een systeem hadden waardoor er steeds wat waternevel over het terras werd geblazen. We genoten hier van onze lunch en rekten de tijd nog wat door verschillende potten thee leeg te drinken. Het was er heerlijk vertoeven en we kikkerden er lekker van op, want tijdens de wandeling langs de Falls liepen we het laatste uur in de volle zon. De rest van de middag werd gevuld met het scoren van souvenirs. We bezochten ook nog de craftmarket en dat bleek net zo'n hopeloze toestand als 3 jaar geleden. Buiten ons was er nog één stel toeristen en wel 40 stalletjes met verkopers die de druk op ons behoorlijk opvoerden. Allemaal hadden ze niet gegeten, veel honger en geen commercie gehad de laatste weken... Het is echt dramatisch, sommige vroegen om 2 dollar en dan mochten we net eender wat uitzoeken uit hun kraam, maar dan konden ze tenminste een broodje kopen..

Jairos en Tiké hadden ons wel verteld dat, nu ze de US dollar hebben, in Zimbabwe alles een stuk beter gaat maar het probleem is dat er niet genoeg dollars zijn voor het hele land. Dit houdt in dat er in Vic Falls in de toeristenindustrie voldoende dollars omgaan. Met name in de hotels en de activiteiten. De lokale markt pikt daar nog niets van mee. Op het platteland zijn ook geen dollars dus daar is nog steeds veel ruilhandel. Ook kleding is vrijwel niet te krijgen voor de inwoners van Zimbabwe. Dus ook nu, 3 jaar later loopt nog iedereen te azen op je sandalen, sokken en T shirts... Wel is het op straat nu een stuk rustiger, minder bedelaars en hongerige kinderen. Het is schoner en er loopt ook veel politie. We aten die avond bij Mama Africa. Een Afrikaans retaurant met muziek en dans. Leuk sfeertje en lekker eten.

Vrijdag 28 oktober 2011.

Vandaag onze vrije dag in Vic Falls. We werden om 6 uur opgehaald (hoezo vrije dag...) Het ontbijt hadden we bij het buffet bij elkaar gescharreld. Onze chauffeur was Mister Polite, tevens gids. Het was een prachtige dag in het Zambezi NP. Dit is een mooi park, afwisselt dicht begroeid en ook wat open stukken. Het park ligt dus langs de Zambesi River, dit geeft onderweg vaak mooie uitzichten op delta-achtige stukken. Aan de wegen is te zien dat dit niet een park is waar veel game-drives gedaan worden. Bij de boekingskantoren waren ze er ook niet positief over maar wij hebben het er prima naar ons zin gehad. Mister Polite voelde goed onze stemming aan en hij nam de rust om ons alles te laten zien en hij gaf ons ook regelmatig de vrijheid om te voet wat rond te scharrelen. We zagen impala's die in onze ogen echt heel groot waren maar ook de olifanten waren hier enorme dieren..

We zagen verschillende groepen met veel jongen. Verder spotten we veel kudu's, waarvan twee keer een greater en die zijn ook héél groot! Verder waterbuck, nijlpaarden, baboons en een bushbuck. We kregen onderweg een lunch aan de rivier, een warme pizza in de schaduw van een boom. We waren om 16.30 weer terug in het hotel en meer dan tevreden over deze dag. Wat ik altijd heb met game-drives is dat niet telt hoeveel dieren of hoeveel soorten dieren dat ik zie, ik geniet er van zo rondgereden te worden in een prachtig park en dan het gevoel dat er ieder moment een mooie waarneming kan gebeuren...

Aan het eind van de middag werd het flink bewolkt en vlogen de bliksemschichten door de lucht. De lucht kreeg alle kleuren blauw, bruin en groen. Er viel wel wat regen, niet echt de moeite maar het is wel een voorbode van de naderende regens. We sloten de avond weer af in Mama Africa, ik was echt moe, van alle indrukken en waarschijnlijk ook de warmte. Op de slaapkamer was het nog 30 graden, het werd weer een zweterig nachtje want de airco doet het hier in het hele hotel helaas niet...

Zaterdag 29 oktober.

We werden wakker van de baboons in de tuin. Een hele familie was eens komen kijken of de mango's al rijp waren. De mannen kwamen eerst eens kijken of de kust wel veilig was. Toen zij in de boom begonnen te plukken kwamen al snel de vrouwen er achter aan. De jonkies sloten de rij, die speelden meer dan dat ze meehielpen met plukken... In alle rust hebben we de tassen ingepakt. Een dag eerder had ik al een flinke boodschappentas vol kleding, schoenen en weggeefspulletjes aan Jairos gegeven. Ook de paracetamol en wat spiercrèmes heb ik erbij gedaan. Hij was er blij mee en kan hiermee nu zijn familie helpen!

Na het ontbijt werd er afscheid genomen van de groep en daar gingen we, naar Botswana! Onderweg zagen we een grote groep sabelantilopes.

In goed anderhalf uur rijden waren we bij de grens. Weer stempels in onze paspoorten, we verzamelen er heel wat deze reis.. twee keer Mozambique, twee keer Malawi, twee keer Zambia, vier keer Zimbabwe en twee keer Botswana. We vliegen ook nog via Johannesburg maar daar zullen we waarschijnlijk niet door de douane gaan. Bij de grens van Botswana moesten we met de schoenen door een desinfectiebad. Ook de auto ging daardoor. Onze nieuwe lodge lag niet ver van de grens af, 'Thebe Safari Lodge'. Het ziet er goed uit en we kunnen 's middags meteen mee met de bootsafari. We kunnen hier betalen met US dollars maar krijgen dan Pula's, de lokale munt, terug, hiervan gaan er zes in een dollar.

De bootsafari was mooi, maar wel jammer was dat de kapitein een grote voorliefde had voor krokodillen en daar veel tijd mee verdeed. De boot was echt veel te groot, we zaten er met 50 mensen op. Een kwart daarvan zit alleen maar met elkaar te kletsen en te borrelen.. Nu heb ik pas goed door hoe we vaak enorm hebben geboft met onze eerdere game-drives en boorsafari's. Maar als we dan op een groepje zwemmende olifanten stuitten dan ben je ineens al die mensen en die vele andere boten vergeten.. Prachtig hoe deze kolossen zwemmen, heel rustig met hun slurf boven water. En we deden ook nog een hele bijzondere waarneming, wilde honden. Er lag een flinke groep uit te rusten aan de rand van de rivier!

We doken op tijd het bed in. Een goed bed met een fan erboven en een werkende airco die we overigens 's nachts wel uitzetten. We sliepen in een bijna koele kamer, 28 graden...

Zondag 30 oktober 2011.

Om kwart voor zes werden we weer opgepikt voor een game-drive. We moesten 8 km. rijden naar de Gate van het park. Helaas was de man met de sleutel nog niet gearriveerd. Na enig wachten meldde Moses onze chauffeur en gids dat we terug moesten naar de lodge, er hadden zich nog meer mensen gemeld voor de drive... hier werden we niet blij van maar je kunt er verder niets aan doen. Heen en terug naar de lodge en toen we weer bij de Gate kwamen stond er nog een lange rij te wachten, de man met de sleutel was nog niet gearriveerd... Goed, wat later gingen we toch naar binnen. Onze Moses bleek een echte coureur, hij maakte flink snelheid en we zagen olifanten, impala's ,kudu's, buffels en allerlei prachtige vogels voorbij flitsen.. We keken elkaar eens aan en werden er een beetje ongelukkig van. Tot Moses plotseling stopte en een stukje terug reed.. een leeuw, onder de boom! Die had hij toch goed gezien.. We werden nu zelf wat assertiever en riepen hem regelmatig te stoppen. En toen hij weer zelf stopte omdat hij een impala in een boom zag hangen bleek er tegenover een jonge luipaard in de schaduw te liggen... Ze stond op en liep op haar gemakje naar de boom en nam een paar hapjes impala. Ja, en toen kon deze game-drive dus niet meer stuk. Iedereen had prachtige foto's kunnen maken!

Net op tijd voor het ontbijt waren we weer terug op het kamp. We besloten gezamenlijk om de boottocht van 's middags om te zetten in een game-drive en hopen daarmee misschien de wilde honden nog te spotten. De wachttijd tot de middagdrive was lang, het was warm dus werd het een dutje in de kamer. Er is verder niet veel te beleven in zo'n lodge. We vertrokken weer tegen half vier, weer met Moses.. We waren nu met ons vijven en toen Leen hem een biertje beloofde voor elke wilde hond die hij ons liet zien was het ijs gebroken en ging hij er helemaal voor. Hij stopte waar we maar wilden, nam de tijd want het is jullie drive zei hij. En dat kwam ons prima uit. We stopten meerder malen bij groepen olifanten. Er zitten hier in dit park 120.000 olifanten en zij vormen echt een probleem omdat ze ook hier de dorpen binnen gaan op zoek naar voedsel. Er vallen geregeld doden en hoewel het niet is toegestaan worden er toch regelmatig olifanten doodgeschoten. We reden langs de rivier en ook hier weer veel olifanten en buffels.

Langs de weg had ik een groot bilboard gezien met een foto van olifanten en de tekst was Welkom in Chobe, the place of the giants! Zo voelden we het ook toen we rondreden. Veel vogels aan het water en hippo's op de eilanden aan het grazen. Impala's lopen hier ook in grote kuddes. Soms als je in een blik zoveel dieren ziet heb je de neiging om jezelf even te knijpen, want het is bijna niet te geloven dat ik daar zo maar midden tussen sta.. En toen we zagen ze al vanuit de verte, een groep van 11 wilde honden, twee vrouwtjes, twee mannen en zeven jongen.

Ze waren lekker aan het dollen in een poel vol modder. De mannen lagen in de schaduw aan de kant. Wat een waarneming, in alle standen staan ze nu op de foto. Moses telde even hardop hoeveel biertjes hem dit ging opleveren.. En verder gingen we weer. We troffen weer een jonge luipaard , een black backed jackal probeerde hem al blaffend en keffend weg te krijgen. Later bleek dat moeder luipaard met een prooi onder de struiken lag en de jakhals had wel zin in een hapje..

Mooi om dit aan te zien. Maar de koek was nog niet op, we reden nog dieper het park in en zagen mooie kudu's, warthogs en natuurlijk impala's, groundhornbill en de lilac brested roller. En weer een luipaard, een volwassen exemplaar deze keer. En Moses startte de motor weer en aan de rand, tussen land en rivier lagen 11 leeuwen te wachten tot de buffels weer terug gingen zwemmen naar het vaste land. Zij lagen daar heel relaxed, hun eten was al in zicht... Inmiddels was het al na zessen en het zonnetje was al even onder. Moses moest terugracen naar the Gate. Dat ging er heel heftig aan toe met 60 km door het mulle zand, vol kuilen en diepe sporen.. We verstoorden nog een Spotted Thick knee, een griel met zijn mooi grote ogen. Tegen zeven uur waren we terug op het kamp. Moses kreeg zijn biertjes en een dikke fooi, echt verdiend! En wat ons betreft, helemaal sprakeloos van al het moois wat we hadden gezien. Steeds weer haalde wel iemand zijn camera tevoorschijn om nog even na te genieten! We sliepen goed, ons laatste nachtje op Afrikaanse grond, onder de klamboe!

Maandag 31 oktober 2011.

Onze laatste dag is dus weer een reisdag, transfer naar de border met Zimbabwe. Daar werden we opgepikt door een bus van Wild Horizon die helemaal verbaasd was dat we naar het vliegveld moesten.. Daar bracht hij ons dan ook niet heen. Een van ons bleef nog twee nachten in het Sprayview hotel. Dus daar werden we afgezet en werden we door het personeel begroet als oude bekenden! Gert was tijdens de drive in het Zambesi NP zijn horloge kwijtgeraakt en wat schetst onze verbazing, Mister Polite had het gevonden en weer bij het hotel afgegeven. We namen nog de dagelijkse cola in het hotel en toen was het echt gedaan, de volgende auto bracht ons naar het vliegveld en het wachten kon gaan beginnen... Gelukkig was er WIFI dus kon de tijd nuttig worden besteed! Morgen zijn we weer thuis en ook dat is goed alleen wel even wennen aan de temperatuur denk ik.....