Deel 2 van het verslag!

DAG 14 donderdag 5 januari. Dus we waren al vroeg weer uit de veren. Het was zelfs nog donker. De tenten moesten weer ingepakt worden, we deden snel even een ontbijtje want de jeeps waar we vandaag mee gingen stonden al te wachten. De dikketruien waren hard nodig, want het was zeer koud. We werden verdeeld over drie jeeps, onze grote truck kon namelijk niet afdalen in de krater. Justin was onze chauffeur en een hele goeie bleek naderhand!

Annet moest 'thuis' blijven, zij zou met Edward en Joseph en al onze spullen naar Karatu rijden waar ons volgende kamp lag. We reden door een schitterende natuur naar beneden. Veel bloemen en bloeiende struiken. Beneden aangekomen werden de daken van de jeeps omhoog gezet zodat we konden staan en een mooi uitzicht hadden. En daar gingen we, het was wel kostje voor Gert: veel vogels, kieviten, trappen, ooievaars, nijlganzen. De gids gaf ons ruim de tijd om te fotograferen.

We zagen grote kuddes gnoes die van en naar het water liepen, zebra's ook daartussen. Echt een heel mooi gezicht. Verderop lagentwee cheetah'sin de schaduw van een jeep te rusten! We konden er vlakbij komen, pasfoto's hebben we van ze gemaakt! De jeeps vertrokken en zodoende was hun schaduwplaatsje weg. Ze sjokten toen wat verder het veld in. Alle toeschouwers vertrokken, de cheetah's zakten weer onderuit. Justin kreeg een telefoontje van zijn baas dus daarom we bleven nog even staan. En daar zagen we ineens op een niet zo'n grote afstand een jakhals een Thomson gazelle aanvallen.De gazelle wist zich los te rukken maardit voorvalhad de aandacht getrokken van de cheetah's.... En toen volgde er een demonstratie van hoe snel cheetah's op volle snelheid zijn, iemand beschreef het als volgt:'Ik zag zijn poten al rennen toen hij nog lag...' Ook de gazelle werd er door verrast en net toen hij zich buiten bereik van de jakhals wist, werd hij verslonden door de cheetah's. Wat een belevenis.....

En de tocht ging weer verder. Er liepen twee mannetjesleeuwen en verderop nog drie vrouwtjes. Ze liepen wat onrustig heen en weer. Voor Justin was dat een teken dat er wat zou gaan gebeuren. Hij keerde meteen de jeep en daarmee kwamen we vast te zitten.Met de bodemplaat op een steen. We konden niet meer voor of achteruit. Een andere jeep probeerde ons nog los te duwen maar er hielp geen lieve moeder aan. Justin moest eruit om een kabel tussen de twee jeeps te leggen. De leeuwen waren meteen attent toen Justin uitstapte, mede daardoor was het klusje dan ook erg snel geklaard.

Daar gingen we weer...al rijdend zagen we een wrattenzwijn met vier jongen richting leeuw lopen. Wat een sensatie...want de leeuwin bedacht zich niet lang en ging er onmiddellijk op af. De zwijnen renden alle kanten op en gilden het uit. Wij ook trouwens want wat een schouwspel was dat weer. De leeuw pakte, na een korte achtervolging over het veld langs de jeeps en weer terug, een jong zwijntje. Toen het stof wat wegtrok zagen we haar triomfantelijk rondlopen met een gillend zwijnenjong in de bek...Het leven is hard in de jungle was onze conclusie.

We hadden alles weer prefect kunnen volgen, onze chauffeur wist zich steeds naar het beste plek te in manoeuvreren. We waren als eerste weer weg, op weg naar de Hippo's. Daar lagen er wel 20 van in een poel. Allemaal zeer brede ruggen. Af en toe tilde er een zijn lieve snuitje boven het water uit. Reigers en ooievaars eromheen.Wat een plaatje... Het viel ons op dat er aan de rand een nijlpaard steeds tegen de buik van een ander lag te duwen. De voorste jeep reed weg dus konden wij vooraan op het uitzichtpunt. En ineens tot grote hilariteit van iedereen zagen we een nijlpaardje geboren worden.

Justin had ons weer een goed uitzicht bezorgd. Iedereen was blij maar wat gebeurde er toen... De buikduwer pakte het pasgeboren jong, gooide het op en duwde het onder en nog eens en nog eens. We waren er bijna van overtuigd dat dat kleine beestje hier, voor onze ogen, om zeep werd geholpen. Een en al verontwaardiging.... De meeste jeeps vertrokken alweer maar wij wilden het toch zeker weten. Maar na enige tijd zwom het nijlpaardje toch rond, iedereen was blij en we noemden hem Justin, naar onze chauffeur. We gingen nog even op zoek naar de zwarte neushoorn maar dat viel niet mee. Heel in de verte zouden erwel een paar kunnen staan. Maar wij geloofden het wel, onze dag was meer dan goed. Die van Justin ook trouwens, want hij vertelde tegen iedere andere chauffeur over wat we hadden meegemaakt. Zo vaak gebeurde dat dus niet! Justin reed ons naar Karatu waar we meteen aan konden schuiven voor een warme lunch. Heerlijk aten we, frites en kip. Waar het gesprek aan tafel over ging laat zich wel raden. Nog mooie souvenirs gekocht, twee kandelaars. Van daar zijn we te voet naar de nieuwe camping gelopen.

We hadden de mogelijkheid om voor $ 35 een kamer met toilet en douche te nemen of toch de tent te nemen. De camping die eigenlijk in het programma zat bleek geen stromend water te hebben en Annet had zo ingeschat dat daar nu wel behoefte aan zou zijn. Zodoende waren we nu hier terecht gekomen. Wij kozen, met nog enkele anderen, voor het tentje. Een vlakke plek gezocht, naast een bloeiende bougainvilleahaag, en het was zo opgezet en toen....eindelijk....een warme douche....wat een luxe...en wat voelde dat goed...!Er kwam rood water vanaf en er waren drie rondjes shampoo nodig!

Daarna was er tijd voor een wandeling door het stadje. het was een leuk Afrikaans stadje met ook nog een overdekte markt erbij. Helemaal niet toeristisch en buiten de kinderen werden we met rust gelaten, wel aangestaard, het was duidelijk geen alledaags verschijnsel hier, een groep mzungu's op de markt!

Nog wat souvenirs te hebben gekocht, Sabine en Anne kochten nog Masai-sandalen. Deze zijn gemaakt van motorbanden. Waren we net op tijd terug voor het laatste diner van Joseph, geserveerd op een tafel. De reis raakte op een eindje, op het marktje werden enveloppenaangeschaft voor de fooien....‘s Avonds kregen we nog een dansvoorstelling,deze was goed verzorgd, mooie begeleiding met trommels. En daarna werd het echt weer tijd om het tentje op te zoeken...

DAG 15 vrijdag 6 januari. Voor decampeerders begon de dag om 6.00 uur. De tent ging nu, wat ons betrof, voorgoed de zak in..... Joseph verzorgde weer een goed ontbijt, gebakken eitje, kaas, tomaat en toast. Terwijl de truck werd ingepakt hebben we nog wat gewandeld op de doorgaande weg en het straatbeeld vastgelegd op de film. Toen we nog maar net op weg warenliet Joseph ons zien waar we eigenlijk de nacht hadden moeten doorbrengen, dat was dus echt niks... We stopten nog even bij een winkel met een ruime sortering in t- shirts. Toen was er geen ontkomen meer aan en vertrokken we naar Arusha, ons laatste adres.

Halverwege de rit stopten we in Mto wa Mbu.Daar moesten we ons melden bij de Banana bar. Van te voren hadden we al moeten opgeven of we wilden wandelen of fietsen. Wij zaten bij de wandelaars.We liepen begeleid door een gids, we wandelden eerstdoor het dorpje.Bij een hutje werd met een pan bananenbier erbij uitgelegd hoe dit gemaakt wordt. Er waren drie soorten bananen. Bakbananen, bananen voor de gerechten in de keuken en bananen om zo uit het handje te eten. En dan nog de rode bananen.Wij mochten proeven.Het bier smaakte niet lekker, er dreef veel smurrie in en was lauwwarm. Het bier drinken in het dorp bleek een sociale aangelegenheid te zijn. De mannen zitten in een kringetje voor een huis en drinken dan om beurten uit een soort emmertje. Als er wat te vieren is maar ook als er ( slecht) nieuws moet worden verteld. Door de alcohol beneveld komt het bericht dan wat minder hard aan.....Het bier heeft na het bereiden een percentage van 1,5 %. Het wordt dan wel elke dag sterker. We liepen weer door, op weg naar de plantage.Even gingen we nog kijken bij iemand die van de bladeren van de bananenboom hele kunstwerken maakte. Hij sneed de bladeren in reepjes en schikte de verschillende kleuren dan zo naast elkaar dat er mooie afbeeldingen ontstonden.Helaas, onze portemonnee was leeg.

Onderweg passeerden ons steeds knullen op de fiets. Deze fietsen waren vaak zo volgepakt met bananen dat ze er zelf niet meer op konden zitten. De weg was ontzettend droog en stofte vreselijk. Al wandelend kwamen we langs een fabriekje waar rijst en maïs werd ontvliesd. De machines maakten een vreselijk lawaai en iemand uit onze groep had nog een doosje oorbeschermers in de tas. Zij gaf dit aan een van de werknemers, hetwerd in dank aanvaard en wellicht dezelfde avond al weer voor goed geld doorverkocht?? We passeerden een schooltje in aanbouw, de nursery, 65 kinderen per klas. Er was ooit door Nederlanders, in dit dorp, een project opgestart. Hierin werden mensen begeleid om bijvoorbeeld zelf scholen te bouwen en het land te bewerken. Het werkte zo goed dat de buitenlanders niet meer nodig waren en ze het nu zelf konden regelen.Ook deze wandeling en de fietstocht hoorden bij het project. Het ontwikkelen van de watervoorzienig was nu net afgerond en de bouw van een school was nu het volgende op het programma.

Wat verderop kwamen we opeen bananen plantage en kregen we uitleg over de bananenplant. De hele cyclus duurt een half jaar. Als de plant een bepaalde hoogte heeft bereikt komt er een lange bloem in. Deze wordt bezocht door bijen. In een volgend stadium zie je dan al het begin van de bananen in de bloem zitten. De bloem blijft onderaan de steel hangen, wordt alleen wel steeds korter. Aan de stam kun je zien welke soort bananen er aan komen. Na de oogst wordt de stam een halve meter boven de grond afgekapt. Dit doet men op deze manier omdat er in de overblijvende stronk nog vocht zit dat dan weer kan dienen voor de jonge scheut die direct naast de stam weer uitgroeit. Het was een aparte ervaring zo door een bananenplantage te lopen.

Weer watverder werd rijst verbouwd en daarna zagen we nog wat akkertjes met andere groentes. Het is hier een vruchtbaar gebied omdat er ondergrondse bronnen zijn. We stopten bij een overdekt ( met bananenbladeren) zitje en daar kwamen ook de fietsers aan. Het project werd ons uitgelegd en we kregen een Afrikaanse lunch voorgeschoteld.

Het eten was zeer gevarieerd, het smaakte prima en werd afgesloten met fruit van het land waaronder rode bananen, heerlijk! Na de maaltijd liepen we terug naar het dorp. Daar werden we meteen belaagd door verkopers van sierraden, batikdoeken, kleden etc. Kinderen vroegen om munten of pennen. Als ik maar bleef volhouden dat ik niets voor ze had bleven ze toch staan om een beetje te kletsen. We waren toen nog zo'n drie uur rijden van Arusha. Het waaide vreselijk onderweg en in de verte hing een lichtbruine nevel. Een echte zandstorm, we reden er ook nog doorheen. De meeste reisgenoten kregen er niets van mee, zij lagen in de meest onmogelijke standen te slapen.

Het laatste hotel 'Kia lodge', lag op het terrein van het vliegveld achter twee hekken. Het zag er goed uit. We moesten de truck nu helemaal leegmaken want Joseph en Edward gingen ons hier verlaten. Wat een hoevellheid tassen, dozen en plastic zakken kwamen daar allemaal uit. De meeste mensen waren zeer verbaasd over de wat ze allemaal hadden aangeschaft in deze twee weken. De enveloppen werden met een bedankje, uitgereikt aan Edward en Joseph. Joseph zei nog een woordje terug en toen was het eerste afscheid een feit.

Prachtige kamers hadden we daar, met douche en toilet. we hebben er heerlijk gedouched en om 19.30 uur konden we aan het dinerbuffet. Het smaakte prima en volop keus.Dit alles, de lodge, de kamers, de omgeving en het buffet waren wel het meest luxe van onze hele reis! Wat een goede afsluiting van deze reis! Nog voor het toetje bood Gert de enveloppe voor Annet aan, hij deed het leuk. We bleven nog even gezellig hangen en gingen om half twaalf naar bed. Helaas voor de gekko tegen het plafond ging het licht snel uit.

DAG 16 zaterdag 7 januari. Om 5.15 uur gingenm'n ogen al open,het wasnog hartstikke donker. Nog even proberen te slapen, maar nee, ik was toch te wakker. Even wat gerommeld, en toen maar aankleden, het zonnetje kwam net op. Mooie foto's heb ik gemaakt de Kilimanjaro lag nog in de bewolking. Maar het zonnetje kwam prachtig op achter een groepje agave's.

Om 7 uur konden we ons melden voor eenuitgebreid ontbijtbuffet. Het park waarin de kamers lagen was erg mooi aangeplant. Veel bloeiende struiken en cactussen. We zaten aan tafel met de groep waarmee we ook een dagje facultatief naar het Arusha National Parc gingen. De rest sliep nog even uit... De tassen moesten al ingepakt en ingeleverd worden bij de receptie voor we vertrokken naar het wildpark, Arusha NP. Het was een uur rijden naar het park.Daarbegon het al meteen goed met een paar giraffes die zich van dichtbij lieten bewonderen. Het was een mooi groen park, met wat heuvels, een kratermeer met nijlpaarden.We zagen ook een sodameeer met flamingo's. Hoge bergen op de achtergrond, waaronder ook de Kilimanjaro.Verder was er een bos en een groot open veldwaarop wrattenzwijnen en impala'sliepen te grazen.We ontdekten ook nog een bosuil in het bos.

Na de rondrit volgde nog en anderhalf uur durende wandeling met een ranger. De wandeling was heel geslaagd,we liependoor een mooi terrein. Een hele groep bavianen, zwijntjes, buffels, zebra's en giraffes zagen om ons heen lopen. We wandelden naar een waterval en toen we er bijna waren gaf Gert's mobiel een piepje voor een smsje. Niet te geloven, in deze omgeving een berichtje van Marian uit Nederland.. waarin ze me vroeg nog even te wachten met douchen omdat ze eerst nog Afrika wilde ruiken als ik thuiskwam. Ik heb haar terug ge-sms-t dat ze daarvoor net te laat was. Maar dat ik wel wat wasgoed voor haar zou bewaren. Heel apart, even contact met thuis als je door zo'n omgeving loopt.

We waren om 16.00 uur weer terug in het hotel en daar bleek de zon van onze medereizigers rode kreeftjes gemaakt te hebben. Zij hadden geluierd bij het zwembad. Er was nog een kamer geregeld waar we konden douchen en nog even iets schoons uit de tas konden halen. De was werd in de grote tas gestopt. De strippenkaart en huissleutel opgediept. Nog even wat gegetente hebbenmet een laatste blik op de Kilimanjaro in het avondzonnetje, werden we naar het vliegveld gebracht.

Na het inchecken om 19.15 uur kon het lange wachten beginnen. Er werd wat gelezen en gepuzzeld. Om half tien stapten we in. Er zaten nog passagiers in voor Dar es Salaam. We stegen op om 21.50 uur in een Mc. Donnell Douglas MD 11 Ingrid Bergman. Om 22.35. landden we in Dar es Salaam. De temperatuur was daar toen nog 30° C. En om 23.35 uur stegen we op voor de lange vlucht naar Amsterdam. Dit was niet zo'n luxe toestel als op de heenweg, niks geen eigen scherm etc. maar we moesten toch gaan slapen.... Rond 5.30 uur ontbijt, de klokken waren al weer twee uur teruggezet. Om 6.30 uur landden we op Schiphol, het was 0 °C. Het openbaar vervoer ging vlot en om 9.30 uur staken we thuis weer de sleutel in het slot.

Nu konden we iedereen gaan vertellen wat een prima vakantie we hadden gehad!