Deze reis werd bedacht en geregeld door Romke, samen met de reisorganisatie Bongo Asili. Er werd door ons zelf een groep van 10 mensen samengesteld. Zodoende kenden verschillende deelnemers elkaar al van eerdere reizen. Er waren een aantal vogelaars bij. Maar ook 3 mensen wiens belangstelling meer lag in de landschappen, het speuren naar wild en het ontmoeten van de bevolking in dorpjes en op markten. We reden rond in 2 landcruisers en het plan was om te kamperen in of dichtbij de parken.

Dag 1. Dar es Salaam Vlucht ( 12 augustus)

U wordt afgehaald van het vliegveld en overgebracht naar uw hotel, Mediterraneo. (LO)

We hadden een goede reis. We vertrokken weliswaar met vertraging vanwege een beschadiging aan de vleugel, maar die bleek niet ernstig genoeg om er niet mee te vertrekken. De tien mensen van onze groep zaten twee aan twee achter elkaar. Zodoende konden de eerste kennismakingsgesprekjes meteen al beginnen...

We arriveerden dus ook wat later dan gepland in Dar es Salaam, na nog een tussenstop in Arusha van een uur! Op het vliegveld werden we opgewacht door een ploeg van Bongo Asili. Het was meteen een hartelijk welkom, lachen, handen schudden... Ook kregen we direct allemaal een bedrukt poloshirt van de reisorganisatie. Het liefste hadden ze gezien dat we hem meteen aantrokken, maar moe en warm na een reis van 11 uur had niemand daar toen nog zin in. De bagage paste na enig schikken in de landcruisers. Het hotel was nog een eindje rijden, maar het is altijd wel weer mooi om het leven in een grote stad te zien, beschenen door kleine vuurtje en olielampjes.. Na nog een kennismakingsdrankje met de crew doken we moe en laat... 01.00 uur... het bed in.

Dag 2. Selous Game Reserve (13 augustus)

Na het ontbijt vertrekt u naar het 250 km ten zuiden van Dar es Salaam gelegen Selous Game Reserve. Met een oppervlakte van 55.000 vierkante km. is Selous het grootste beschermde reservaat ter wereld! Het is genoemd naar de legendarische Britse jager-ontdekkingreizeiger Frederick Courtney Selous. Deze overleed in het park in de eerste wereldoorlog. Overnachting Selous Campsite (VP)

Dit ging een lange dag worden... We leerden onze eerst woordjes Swahili van Jamilla. Zij is de manager van Bongo Asili, de reisorganisatie die samen met Romke deze reis voor ons heeft uitgezet. Zij ging een paar dagen met ons mee. Bongo Asili had nog niet echt ervaring met safarireizen in Zuid Tanzania. Wij waren een beetje proefkonijn, vandaar dat ze het begin van deze reis wilde meemaken. De echte vogelaars hadden voor het ontbijt al een flink aantal vogels gespot. Ik begon aan m'n eerste stukkie film. Na een goed ontbijt werd de bagage op de auto's geladen. We kenden inmiddels de chauffeurs bij naam, Bakari, bijna net als de naam van het lekkere drankje en Leopard, niet uit te spreken als de naam van die mooie roofkat. De eerste stop was bij een supermarkt en een bank. Het duurde nogal voor het geld was gewisseld en de boodschappen waren gedaan. Teveel witte mensen die ook een idee hadden wat we allemaal nodig zouden hebben... Rond half een vertrokken we met veel rollen toiletpapier en dozen vol levensmiddelen naar Selous

Het eerste deel van de weg was prima. We hadden genoeg te kletsen en er was veel te zien langs de weg aan mensen, markten en eetstalletjes. Na ruim 4 uur rijden hadden we de eerste pee-stop. Daarna hadden we nog ongeveer 100 km slechte, onverharde weg tegoed. We hotsten en knotsten wat in het rond. Ik zat ingeklemd tussen Richard en Henk. Net voor donker stopten we nog om ergens wat te drinken.

De lunch ging erbij inschieten...Gelukkig had ik een paar pakken biscuits gekocht in de supermarkt. Onderweg kochten we ook nog wat banaantjes, dus er ging niemand om van de honger.

Naar ons idee kwam er geen eind aan de rit... maar in het aardedonker sloeg onze chauffeur een pad in waarvan wij dachten dat het geen weg was... We schampten hoge struiken en bomen. Het hoge gras zag er spookachtig uit in het licht van de koplampen. Ineens zagen we verderop, in het donker, iemand staan zwaaien met een olielamp.. We werden er allemaal wat giechelig van. Zouden we echt nog op een camping terecht gaan komen??? Uiteindelijk werden we gestopt doordat de bomen zo dicht bij elkaar stonden dat we er met geen mogelijkheid meer door konden. Allemaal eruit, je zaklamp zoeken en lopen met de bagage nog verder het bos in. Na wat gestruikel over boomwortels en oppassen voor de olifantenmoppen kwamen we op een soort overdekt terras waar een tafel gedekt stond voor 10 personen...het geheel bijna sprookjesachtig verlicht met olielampen... En waar we heel blij mee waren, de tenten waren al voor ons opgezet!

Mister Good Luck richtte meteen zijn keuken in en na een gezellig aperitiefje met enigszins lauw bier werd ons een heerlijke maaltijd voorgezet.

De mensen die niet zo van het bier waren konden een fles wijn kopen voor 35 dollar. Dat vonden we wel erg duur... later kon het ook voor 15 euro! Na de maaltijd dook iedereen meteen zeer moe het bed in. Het werd een onrustige nacht met veel geluiden van bavianen en galago's.

Dag 3. Wandel safari! (14 augustus)

Na het ontbijt gaat u samen met een gewapende game ranger een hele dag op stap. Onderweg geniet u van een heerlijke picknick. Overnachting Selous Campsite. (VP)

Om 08.00 uur gaan we op weg voor onze eerste gamedrive die de hele dag zal duren.

We gaan naar Selous Nationaal Park. Met bijna 55.000 vierkante kilometers is het één van de grootste niet-grensoverschrijdende wildparken in de wereld. Selous is groter dan Zwitserland, maar beslaat toch slechts 6% van de oppervlakte van Tanzania.

Ik zit in de jeep met Jan, Gert, Richard en Henk. Zodra we in het park en tussen de bomen zijn gaat het los. Zowel Richard als Gert zijn echte vogelaars en kunnen niet wachten op de eerste exemplaren. Die komen dan ook in hoog tempo voorbij. Als F16-piloten wordt er jacht op gemaakt, met militaire aanwijzingen zoals "op 11 uur" etc.

We zien veel watervogels maar ook impala's, nijlpaarden en later ook giraffen. De natuurfilms die worden vertoond op DVD en TV zien we nu in 3D. Later verschijnt er een kudde van 18 olifanten bij het water, die drinken en dan zomaar weer in het bos verdwijnen op weg naar....?

We hebben geluncht bij het water onder bewaking van een gewapende ranger. We zien in de verte een zwemmende olifant die naar de andere oever oversteekt. In het diepste gedeelte van het water komt alleen het puntje van zijn slurf boven water. Er liggen ook veel nijlpaarden in het water. Ze waren onrustig en brulden veel. Misschien baby's in de groep?

Dit is ook de eerste gelegenheid waarbij de inmiddels gedane waarnemingen kunnen worden geverifieerd en bij overeenstemming (minstens 2 personen moeten de vogel herkend hebben) kunnen ze worden genoteerd als gespot. Fototoestellen schieten als geweren. Honderden foto's worden genomen, waarbij er ongetwijfeld een aantal prachtig gelukt zullen zijn.

Het wordt voor mij een indrukwekkende dag! Zoveel gezien en dit is nog maar de eerste dag met een game drive. Iedereen is tevreden met het resultaat van deze dag. De basis voor een geslaagde safari is gelegd. Het diner bestaat uit aardappelen, vis en salade. Nog wat napraten en om 22.00 uur naar de tent.

Dag 4. Game drive en boottocht . (Zondag15 augustus)

In de ochtend maakt u een boot tocht over de Rufiji rivier. In de namiddag is er tijd voor uw eerste gamedrive.U overnacht opnieuw in Selous campsite. (VP)

Heerlijk geslapen en dus de olifanten die in de nacht door de droge rivierbedding nabij de kampeerplaats trokken, niet gehoord. Wel de apen, waren het baboons? In de vroege ochtend (05.00 uur) oproep tot gebed, ik draai me nog eens om. Het is ramadan, lijkt me niet makkelijk in dit klimaat een hele dag niet drinken..Aan de ontbijttafel laten de vogelaars van zich horen. Er wordt gediscussieerd of er een Hadada Ibis, Hamerkop of Sacred Ibis voorbij vliegt. Ondertussen worden getooste boterhammen met ei en worstjes verorberd. Een boterham met pindakaas en honing smaakt ook goed.

Selouspark staat vandaag op het programma. Eerst moet er het e.e.a. geregeld worden voordat we het park in kunnen, zo ook een gewapende bewaker. Ondertussen kijken we wat rond en ontmoeten Apollo, een jongeman, sinds 18 maanden werkzaam als gids. Hij heeft vandaag een vrije dag en wil graag uitleg geven over alles wat er rond vliegt.

Onderweg steekt een groep van 15 giraffes de weg over, groot en klein, nou ja, wat je klein noemt. Bij de geboorte is een jong al bijna 2 meter en weegt ongeveer 45 kg.

Tijdens de tocht in het park zien we veel vogels. Al snel wordt me duidelijk dat dit voor de één belangrijker is dan voor de ander, die aantallen. Nijlpaarden en krokodillen zijn in grote getale aanwezig, de nijlpaarden in het water en de krokodillen op de oever, zich warmend in de zon, om ineens in het water te verdwijnen zonder één rimpel te veroorzaken. Terug bij de ingang van het park staat Apollo ons weer op te wachten, blij weer uitleg te kunnen geven.

We nuttigen een warme lunch: ugali (maispap), aardappelpuree, vlees of vis, pannenkoeken met spinazie en honing, om je vingers bij af te likken.

Op het middagprogramma staat een boottocht. De boot is net groot genoeg voor ons gezelschap van 10 man/vrouw, maar te klein om makkelijk te kunnen zitten. Om kapseizen te voorkomen moeten we voorzichtig instappen.

Onderweg zien we een kingfisher, maar welke was het ook al weer? Ook nu weer krokodillen en nijlpaarden. De kapitein bleef ver van de hippo's met zijn overvolle boot.

De zonsondergang beleven we vanaf een eiland in de rivier. Het zonnetje zakt steeds lager, wordt knalrood en lost voor hij de horizon raakt op in "the African dust". Daar gaat de skimmer. Door hun manier van vissen, vlak boven het wateroppervlak vliegend, de ondersnavel net in het water, happend naar vis, schijnen ze de onderste helft van de snavel ( mandible) wel eens te verliezen. Dan blijft er niet meer over dan de hongerdood lijkt me.

Vanaf de rivier zien we luxe lodges op de oevers, de bars zijn open, er wordt geborreld. Daar geen fles "Kili" aan de mond, maar iets "on the rocks" stel ik me zo voor. De gasten van deze lodges laten zich rondvaren in bootjes, zittend in leunstoelen en ook daar wordt al gedronken. Uit echte glazen! Ik neem nog een slok uit mijn veldfles, het water smaakt heerlijk.

Water, goed drinkwater, een schaars goed voor veel mensen op het platteland maar ook in stedelijk gebieden.

Bij aankomst in het kamp is het al donker, Good Luck heeft met assistentie van Nico weer een heerlijke maaltijd klaargemaakt. s'Avonds praten we over ziekenhuizen, hun directies, specialisten en met name de financiën. Ook de tennistoernooien van Texel en Gorredijk worden besproken, Jan van Texel en Romke van Gorredijk houden zich hier al jaren mee bezig. Het sanitair is hier goed geregeld. We hebben een bush-toilet, een gegraven gat in de grond met daarop een vierkante houten kist waar bovenop een gewone wc- bril is bevestigd. De muren van dit "kamertje" bestaan uit zeildoek dat is opgespannen aan 4 stokken. Het geheel sluit met een rits. Om te weten of er al iemand op zit wordt er een toiletrol op een van de 4 palen gezet en die neem je mee naar binnen, dus geen rol... De douche staat daarnaast en heeft dezelfde deur en muren. Daar ligt op het zand een houten pallet en er is een rubber zak met water opgehangen met een douchekop. 's Middags werd die gevuld met warm water!! 's Nachts werden we geregeld wakker van het roepen van de bush-baby's (galago's) en het keffen van de bavianen.

Dag 5. Selous Game Reserve (16 augustus).

Vandaag heeft u de tijd voor meerdere game drives op verschillende tijdstippen van de dag in dit grote park. Overnachting Selous Campsite. (VP)

Vandaag begon de dag vroeg omdat we een wandeling van 3 uur gingen maken. Tijdens de rit naar het park begon de pret al. Eerst rende een geschrokken bushbok voor de auto langs over de weg, de veilige begroeiing in. Later een hele kudde olifanten en tot slot nog een groep hoenders. We startten onze tocht bij de landingsbaan bij het park.Onder begeleiding van Apollo gingen we op pad. We kwamen van alles tegen: reuzenmieren van zo'n 2-3 centimeter groot die zich in de bladeren verstopten en er uit te krijgen waren door tegen de plant aan te tikken. Impala's met de M van de Mac Donalds achter op de billen... een wrattenzwijn dat met de staart omhoog wegrende, olifanten die de nog heel kleine jongen beschermden door ze midden in de kudde te houden, een groep bavianen met fanatiek spelende jongen en zelfs een eekhoorntje dat van boom tot boom rende. Ook bloeiden er prachtige bloemen in en onder de bomen.

De landschappen waar we doorheen lopen zijn prachtig en dood en leven vormen een mooi geheel. We zien een termietenheuvel die bijna net zo groot is als de boom waartegen hij is aangebouwd en dat was geen kleintje! Bakari blijkt ook een goede gids te zijn, want terwijl Apollo zich bezig hield met de vogelaars vertelde Bakari ons e.e.a. over de soorten bomen en bloemen.

Bij de verschillende pootafdrukken werden de eigenaars gemeld en werd verteld wat de verschillende kenmerken zijn. We bestuderen die van impala's, giraffen, hyena's, nijlpaarden en olifanten. Die van de olifanten vertonen de minst diepe indruk in de bodem, wat verbazingwekkend is voor zo'n zwaar dier. Of ze bijna zweven. We zien zelfs een volledig kaalgevreten en uiteen getrokken skelet van een giraffe, een man, want hij had een vijfde hoorn op het voorhoofd. Ook slaapplaatsen van hyena's en een aardvarken kwamen we tegen. Onder de vogels werden ongeveer 12 nieuwe soorten gespot voor op de lijst.

Ik loop dan vreselijk te genieten en besef me voor de volle honderd procent dat ik toch wel ontzettend bof. Eerst al dat ik dit soort reizen lichamelijk aankan en dat het financieel mogelijk is, maar ook dat ik het mooie kan ontdekken in alles om mij heen. Rika is het helemaal met me eens.

Teruggekomen in het kamp staat er een uitgebreide brunch voor ons klaar. Tijdens het verorberen hiervan bespraken we de middagagenda.

Met de auto gingen we het park weer in, maar deze keer wat dieper dan de voorgaande keren. Bij het park aangekomen blijken er ergens wilde honden gesignaleerd te zijn en met Apollo samen sjeesden Leopard en Bakari erheen. En inderdaad treffen we een groep honden die, duidelijk in de koelte van een stel bomen, lag uit te buiken.

We kunnen ze goed te bekijken en op de digitale plaat vast leggen. Een unieke ervaring!

Op de weg terug naar ons kamp, passeren we meren waar de vogelaars nog even kunnen smullen. Het loopt tegen zessen en de schemer valt. Op de weg ligt nog een nachtzwaluw na te genieten van de middagwarmte die nog in het zand zit. Verschrikt vliegt hij op als we passeren, zo kunnen we hem nog even goed bekijken en daarmee is hij dan meteen ook het laatste dier wat deze dag aan onze lijst wordt toegevoegd!

Bij terugkomst in het kamp hebben Good Luck en Nico alweer een stevige maaltijd op een gedekte tafel voor ons klaar staan. Pompoensoep, penne, rundvlees, gemengde gestoofde groenten en pannenkoeken.... Na de maaltijd wordt de dag nog geëvalueerd en Richard diept nog een fles whisky op. Het onderwerp politiek en ook het geloof worden nog even op tafel gelegd. Later op weg naar onze tent zien we Jan Texel ronddolen op zoek naar zijn tent... Nadat we hem voor z'n "deur" hebben afgezet duiken we zelf ook in onze slaapzak.

Dag 6. Mikumi National Park (17 augustus)

Mikumi is met 3230 vierkante km oppervlakte het derde park van Tanzania. Door het park stroomt de Mkatariver. Deze rivier zorgt voor een uitbundige groene vegetatie die met name olifanten en buffels aantrekt. Het

park ligt tussen de Uluguru en Udzungwa bergen. Overnachting Mikumi Campsite. (VP

Om 06.00 uur uit de veren en om 06.30 uur ontbijt. Daarna breken we de tenten af met hulp van de crew en alle bagage wordt weer, door het bos, naar de auto's gebracht. Om 08.30 uur vertrekken Els, Jan N. en Gert met de auto's uit het kampement om in het nabij gelegen dorp de rest van de groep op te pikken. Die waren alvast te voet vooruit gegaan.

We rijden vrij snel in noordoostelijke richting door Selous richting Morogoro, want het gaat een lange reisdag worden. Hierdoor wordt er weinig gestopt onderweg, maar wij zien toch nog als nieuwe soorten: hartebeest en buffel in het park. Verder zien we nog grote groepen Impala's, giraffes, olifanten, koedoes en warthogs. In de bomen langs de weg zitten opvallend veel rollers. Bij de gate wachten we op de jeep van Leopard. We benutten de wachttijd om een beetje rond te scharrelen. Gert ziet een imposante African Crowned Eagle in een boom. Hij wil een zijweggetje inlopen om de vogel te fotograferen maar wordt teruggeroepen door Bakari. Net op tijd om een flinke kudde olifanten te ontlopen die het bewuste weggetje, op de plek waar hij even tevoren nog was, overstaken.

De reis verloopt niet geheel zonder problemen: de auto van Leopard had onderweg twee keer een lekke band en de jeep van Bakari had door de slechte wegen een afgebroken schokbreker opgelopen. We lunchten weer uit ons lunchtrommeltje op een mooi open veldje. In het eerste stadje wat we tegenkwamen stopten we om de band van Leopard op te pompen. Dat gebeurde met een fietspomp. Daar waren ze wel even mee bezig, dus in die tijd laat Henk zijn Afrikaanse lap omzoomen voor omgerekend 15 cent. Hadden wij tot nu toe voorop gereden, nu rijden we als tweede, omdat de andere auto door zijn reservebanden heen is. Dit wordt de overtreffende trap van stof happen. Mede door de slecht sluitende achterdeur worden degenen die op de achterbank zitten alsmaar roodbruiner van kleur, de kleur van de weg dus. Het begin van deze reisdag reden we door een berglandschap. Mooi, op enkele stukken werd het een echt oerwoudbos, we zagen zwart witte franje apen in de bomen en nog een andere soort die ik niet kon herkennen.

Vervolgens werd het meer een open landbouwgebied waar veel verschillende groentes worden geteeld. Het ziet er heel vruchtbaar uit. In de dorpjes zijn ze volop bezig de oude modderhutten te vervangen door stenen huisjes. We zien ook weer volop steenovens in gebruik. Dat gaat als volgt: Er wordt modder in vormen geperst. Deze gevormde blokken worden opgestapeld in een vierkante vorm. Er blijven wat openingen tussen de "stenen". Binnenin ligt droog gras en het geheel wordt ook nog bekleed met droog gras. Als dit proces klaar is wordt het gras in brand gestoken. Als alles uitgebrand en afgekoeld is blijft er een stapel gebakken stenen over. In Morogoro gaan Gert, Els en Henk naar de markt. De rest van de groep hebben te veel dorst en zoeken een "echt" terras. Zij verlaten de markt dan ook al snel om ergens een koel drankje te scoren. Het is al vroeg Kili-time voor hen. In Afrika hoef je eigenlijk niet op zoek naar een terras, je zoekt een stalletje met een grote koelkast. Als je dan een flesje limonade koopt worden er meteen stoelen geregeld om te zitten. En als je dan zo midden op de markt zit heb je eigenlijk het leukste terras.. er is zoveel te zien om je heen. Romke doet ondertussen met de crew de noodzakelijke boodschappen.

Daarna reizen we door naar een - wat een verrassing! - tented-camp tegen de grens van Mikumi NP aan. Het laatste deel van de reis gebeurt in het donker. Overal zien we tijdens onze reis dat er hele stukken land worden afgebrand. Soms rijden we wel erg dicht langs de vlammen en zeker in het donker is dat wel spectaculair. Er worden verschillende redenen genoemd voor het branden van het oude gras o.a. maakt het dat er weer snel jong gras gaat groeien wat goed is voor het vee. Het blijkt ook wel een methode te zijn om allerlei kleine dieren die op de vlucht zijn voor het vuur makkelijker te kunnen vangen.

Het laatste stuk loopt de weg dwars door het Mikumi Park heen. Volgens de borden mogen we maar 30 km per uur rijden, er kan namelijk zo een buffel of nijlpaard de weg oversteken... Maar onze Bakari weet goed waar hij de drempels kan verwachten en maakt tussendoor toch wel snelheid. We arriveren rond 20.00 uur en hoeven in het donker geen tenten meer op te zetten. Zelfs het kampvuur brandt al. De voorzieningen zijn prima, mooie tenten met echte bedden. De twee badkamers in het sanitairgebouwtje zijn al snel bezet om alle stof van de vermoeide lijven te wassen. Rika heeft zo'n haast om onder de (koude) douche te komen, dat ze haar handdoek in de tent laat liggen. Maar de groep bij het kampvuur hoorde haar roepen en al snel wordt er een helpende hand, met handdoek, toegestoken.

Na een biertje rond het kampvuur en een heerlijke spaghetti rolden we rond 22.30 uur het bed in. De chauffeurs zijn dan alweer vertrokken om, in een volgend dorp, de auto's in orde te (laten) maken voor de volgende dag.

Dag 7. Mikumi National Park (woensdag 18 augustus) Vandaag heeft u de tijd voor meerdere game drives in het park op verschillende tijdsstippen van de dag. Open grasland domineert de lagere vlaktes en gaat op de hellingen over in miombo (droog) bos. Het gebied is ook bekend door zijn wilde honden en 6 meter lange pythons. Overnachting Mikumi Campsite. (VP)

Het lijkt in de ochtend wat frisser... of wat drogere lucht, hoe dan ook: lekker geslapen. Nu aanschouwen we de campsite pas bij daglicht, ziet er goed uit. Programma: volle dag safari met lunchpakket in Mikumi NP.

Het park omvat 75.000 vierkante kilometer en wordt doormidden gesneden door één van de belangrijkste wegen (namelijk van Dar Es Salaam naar Zambia) van Tanzania. Wij zullen het park alleen aan de noordwestzijde van de weg bekijken... aan de andere kant van de weg "heerst" de Tseetseevlieg. Het park blijkt flink platgebrand. Gisteren zagen we al veel brandhaarden en in het donker zelfs een heel grote brandhaard in het park zelf. Deze brand geeft nu ook nog grote rookwolken... voor ons weliswaar geen gevaar, want de branden zijn aan de andere kant van de snelweg, maar toch... eeuwig zonde! Alhoewel... niemand lijkt zich hier druk te maken over die branden, ze steken het toch ook zelf aan!

Mikumi bestaat uit droog grasland met her en der wat bomen en struiken en overal waar je kijkt zie je zebra's, gnoes en impala's. We genieten van een eerste jakhals, hebben wat moeite een steppearend te determineren en zien veel bateleurs.

Lunch nuttigen we bij een overkapping aan de poort... efkens foto's bekijken van Gert en Henk. Na de lunch meteen verder met de safari of toch niet? Om 13.00 uur is het eigenlijk te heet, Bakari stelt voor ons tot 15.30 uur te droppen bij het Wildlife Camp, dit is een restaurant / bar behorend bij een resort midden in het park. Heerlijk plekje met een koud drankje en er zijn dichtbij waterputten voor het wild, waardoor uitzicht op buffels, olifanten en ... wat komt daar aanlopen: een hoofdprijs... elandantilopen

8 elanden willen ook drinken bij de waterput, mooi om te zien hoe omzichtig de verschillende soorten dieren elkaar benaderen, cq juist afstand houden. De elanden vertrouwen de buffels toch niet helemaal en na enkele pogingen om te drinken rennen ze weg.

Rond 16.00 uur gaan we weer verder met de safari... wederom genieten we van alle impala's, zebra's en vele andere dieren, maar nu ook nog eens in mooi en fotogeniek avondlicht. Het wordt al weer laat en bij zonsondergang moeten de jeeps het park hebben verlaten, anders krijgen de chauffeurs trammelant, dus plankgas naar de parkgate.

Terug bij de camping zagen we in het schemerlicht nog wel een Steenbok op 100 meter van de campsite... en baboons... hoezo geen wild rond de camping... 's Avonds weer een aangenaam maal op de veranda bij de keuken: piepers, visprutje en heerlijke salade, voorafgegaan door de gebruikelijke soep en een stukje meloen na. En we hebben nog een paar warme biertjes over om na te tafelen en er verschijnt ook nog een beetje whisky op tafel... het leven was ons vandaag weer goed gezind!

Dag 8. Ruaha National Park (19 augustus)(

Vandaag reist u verder naar het National Park. Er is onderweg tijd voor game drives en een picknick lunch.Overnachting Ruaha Campsite. (VP)

Om 06.30 uur moet alle bagage ingepakt klaar staan, voordat we gaan ontbijten. Het wordt een lange rijdag naar het Ruaha National Park. Good Luck en Nico hebben weer een lekker ontbijt klaar gemaakt. In hoeveel variaties je een ei kunt opdienen is verbazend. Als boerenomelet, met champignons, met kaas, Sunny side up, scrambled etc. Na het ontbijt zegt Anneke rmeestal: "Ik denk dat ik mijn tanden ga poetsen". Ook deze morgen is het niet anders, dit is dan voor de anderen het startsein om ook in actie te komen, zodat de jongens de tafel af kunnen ruimen. In Mikumi village maken we nog een korte stop om ijs in te kopen voor de vleeskoelbox. Dit was bij onze vorige inkoopstop in Morogoro niet gelukt. We rijden over de A7, de Trans-Tanzania highway, die loopt van Dar es Salaam naar Tunduma op de grens met Zambia en daar verder gaat naar Lusaka. Een zeer belangrijke verbindingsweg, aangezien Zambia geen haven heeft.

We rijden door een mooi landschap, met dorpjes langs de snelweg. Typisch Afrikaanse taferelen, overal mensen die met van alles en nog wat langs de weg lopen, vrouwen in kleurige doeken met vaak een kindje op de rug, mannen die zwoegend een zwaar beladen fiets de berg op proberen te duwen. Het is verbazingwekkend wat er allemaal op een fiets vervoerd kan worden. En vooral ook de omvang van wat er opgestapeld kan worden. We moeten de Udzungwa Mountains over die een onderdeel zijn van de Eastern Arc Mountain Range, die van noord naar zuid loopt. De weg slingert over de bergflanken.

In de auto is het ook heel gezellig. Rika vertelt mooie anekdotes over haar Afrika-tijd. Over elke situatie die we onderweg tegenkomen heeft zij wel een praktijkvoorbeeld. De catering is ook goed verzorgd, de koekjes en snoepjes gaan veelvuldig rond. De voorgaande dagen worden uitgebreid geëvalueerd met opmerkingen in de trant van: Zeg, Gert weet jij welke vogel het was die in die boom zat gisteren..... eh, welke vogel en welke boom bedoel je precies, Jan?

Er zijn opvallend veel baobab bomen, zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien. Meestal staan ze alleen of in een klein groepje in het landschap, maar hier staan de hellingen vol met een kleine (jonge ?) versie van deze grote bomen. Een mooi gezicht.

In Iringa gaan we lunchen bij een hotel. We bestellen eerst het eten en hebben daarna nog een uurtje om in het stadje rond te lopen. Er moet nog geld gewisseld worden en boodschappen gedaan. Jan zijn schoenzool heeft de strijd met warmte en stof opgegeven en heeft losgelaten. Het aanbod om met ducttape de schoen van een mooie zilveren neus te voorzien wordt afgeslagen, want dat staat niet netjes. Jan gaat voor luchtig schoeisel, mooie leren sandalen, dat staat pas sjiek in de tropen! Van goede 2^e hands kwaliteit. Waarschijnlijk zijn ze met de "zak van Max" uit Nederland gekomen.

Na stevig onderhandelen gaat er nog 2.000 tsh af. Maar Jan wil ook af van zijn oude schoenen en de schoenverkoper wil ze best kopen. Ook hier wordt weer stevig over onderhandeld en de stevige stappers verwisselen voor een mooi bedrag van eigenaar. De schoenverkoper maakt ze met een beetje bisonkit weer als nieuw.

Iedereen tevreden: hij een paar mooie schoenen in de collectie en Jan een paar sandalen, wat zeker het gesprek van de dag gaat worden op Texel als ze dit te horen krijgen.( hij betaalde 10 euro maar kreeg weer 5 euro terug voor zijn schoenen...)

Na Iringa nemen we weer afscheid van de asfaltweg en gaan we verder over 120 km stofpaden, in alle gradaties, glad, erge hobbels, diepe kuilen, wasbord etc. Het schilderij, dat Henk tegen het plafond van de auto geplakt had ter bescherming, houdt het niet vol en komt omlaag. Het landschap blijft mooi, kleine dorpjes tussen akkertjes en hier en daar zelfs wat kleine kuddes koeien. Wat wel opvalt zijn de vele niet afgebouwde huisjes van zelfgebakken stenen. Is in deze dorre omgeving het bestaan toch te hard? Uiteindelijk komen we bij het Ruaha-park aan, wat een gloednieuwe toegangspoort heeft met luxe sanitair, inclusief zeeppompje. Er zijn wat informatieborden opgehangen met gegevens over dieren die in het park te vinden zijn. Er zijn zelfs 2 nieuwe vogelsoorten ontdekt, die het hart van de vogelaars sneller doen kloppen. De Ruaha red-billed hornbill en de white-headed chat.

Bij het hoofdkwartier moeten we ons melden voor de huisjes. Hier blijkt er toch een probleem te zijn: er zijn te weinig huisjes, want een deel is gewoon verhuurd aan toeristen die toevallig langs kwamen. Maakt niet uit of wij een reservering hebben of niet. We moeten op Bakari wachten en blijven trouw in de auto zitten totdat ik omkijk en een flinke kever met uitstekende hoorns achter mijn rug zie zitten op de stoelleuning. Ondanks dat de auto helemaal vol staat met tassen, koelbox, trays met bier en daardoor meer lijkt op een hindernisbaan, ben ik in een recordtijd uit de auto. Met de zonnehoed van Rika vangtHenk de kever en laat die weer buiten vrij. Waar deze zich als een volleerd fotomodel vanuit de onmogelijkste hoeken op de foto laat zetten.

Uiteindelijk wordt het probleem van de huisjes opgelost doordat we de nacht door kunnen brengen in de New Bandas. Luxe huisjes op een heuvelrug. Ook niet verkeerd om voor één nachtje een lekker ruime kamer te hebben met eigen douche en toilet. Even een handwasje doen. Morgen verhuizen we weer naar de Old Tourist Bandas, daar dineren we deze avond ook omdat de dining room bij de nieuwe huisjes nog niet klaar is, of in ieder geval er staat geen meubilair! Good Luck en Nico hebben weer voortreffelijk gekookt. De specialiteit, heerlijke soep en pasta met rundvleessaus. Met een lekker wijntje en biertje sluiten we deze dag af.

Dag 9. Ruaha National Park. (20 augustus)

Dit is in omvang het tweede park van Tanzania en men vindt er een aantal dieren die niet voorkomen in het noorden van Tanzania; o.m. wilde honden, roan en sabel antilopen. Door het oostelijke deel van het park stroomt de Great Ruaha River. Het water van de rivier geeft leven aan nijlpaarden. Krokodillen en grote aantallen watervogels. Overnachting Ruaha Campsite.

Even na zessen worden we opgehaald voor de eerste game drive in Ruaha National Park. We rijden door een mooi heuvelig landschap met verspreid staande struiken, baobabs, valse baobabs en een brede rivier(bedding). Het is nog koud. Rika heeft alle sjaals en lappen die in de auto liggen omgeslagen...Na een kwartiertje komt de zon op. De bomen steken mooi af tegen de rode lucht. Een groep gehelmde parelhoenders heeft in een boom overnacht en fladdert nu, eveneens afstekend tegen die rode lucht, naar beneden. Twee dikdiks staan vlak naast de weg. Een grote roofvogel wordt goed bekeken, het blijkt de Martial eagle te zijn.

Op een veilig plekje drinken we de meegebrachte koffie en thee en eten van Henk's koekjes De telescoop wordt opgesteld en de langstaartige vogels die we regelmatig zagen worden op naam gebracht: Ashy starlings. Als we weer verder gaan zien we een aantal klipdassies op een rots zitten. Ze zitten zich lekker op te warmen in het zonnetje. Een Rednecked spurfowl zit er vlakbij. Wat verderop zien we een Brown snake-eagle in een boom. Een jonge Eastern chanting goshawk vermaakt ons door steeds te proberen met zijn poot iets uit een graspol te krabben. Het is mooi om te zien dat hij z'n lange poot steeds ver uitsteekt, waarschijnlijk bang om zijn ogen te beschadigen aan de gemene stekels. Een passerende jeep verteld ons dat er een luipaard is gespot. Dat blijkt nog een aardig eindje rijden in een flink tempo. We moeten door de droge, zanderige rivierbedding en dan nog over wat kronkelige paadjes langs de oever. De kat ligt op een dikke tak van een worstenboom met, zoals dat hoort, poten en staart afhangend. Er staan al een aantal auto's en er komen er nog meer, maar we krijgen toch de kans om de luipaard van alle kanten te bekijken en te fotograferen.

Daarna worden de soortenlijsten bijgewerkt en is er nog een uurtje om wat te schrijven, te lezen of te vogelen vanuit de kijkhutjes aan de oever. Tegen vieren beginnen we aan de middag game drive langs de rivier. In de bedding bevinden zich een wisselend aantal stroompjes en ook poelen. Aan beide kanten lopen aan de oever wat zoogdieren: Olifant, Giraffe, Impala, Grote koedoe, Waterbok en een waterschildpad. Ongeveer half zeven zijn we terug en genieten we van bier en witte wijn. Het avondeten is weer gevarieerd en lekker. Na nog een slokje van het een of ander gaan we naar onze banda's die intussen gelukkig wat afgekoeld zijn.

Ruaha National Park. (21 augustus)

De gehele dag de tijd om dit park te verkennen op verschillende tijdstippen van de dag. Overnachting Ruaha Campsite. (VP)

Om een uur of zeven vertrekken we met de auto's van het basiskamp en worden daarbij meteen al getrakteerd op een Gevlekte hyena. Daarna gaan we wandelen langs de rivier onder begeleiding van twee rangers. Ze vertellen ons dat de rode tandenborstelachtige bloemen water bevatten, waar de giraffe graag gebruik van maakt. En dat een aangevreten acacia een onsmakelijk stofje aanmaakt waardoor de vreter liever naar een ander exemplaar verkast.

De rook van brandende gedroogde olifantenkeutels is goed tegen malaria. Het nijlpaard wiekt tijdens het poepen zijn lepelvormige staartje door zijn productie waardoor het over zijn spoor verspreid wordt. Zo kan dit vergeetachtige dier zijn eigen poel terugvinden, wat anders twijfelachtig zou zijn: Hippo-GPS.

De rivier heeft tegenwoordig weinig water door bovenloops gebruik voor irrigatie en elektriciteits-opwekking. Het is hier erg mooi langs de rivier. We zien ook Schaarbekken waar de ranger heel opgewonden van wordt want die zouden hier niet voorkomen. Verderop is een plek met allerhande reigers, ooievaars en dergelijke. We komen nog langs een poel met zoveel krokodillen dat je er honderden tasjes van zou kunnen maken. We vervolgen onze weg over een heuvel en volgen dan de rivier. Ineens komen er wel 20 nijlpaarden aangelopen. Ze moeten ondiepe stukken oversteken om in het diepere deel te komen. Je kunt mooi zien dat de jonkies bescherming zoeken bij de volwassenen. De mannetjes zijn zeer waakzaam en houden ons goed in de gaten. Wij staan op een rotsachtige oever. Heel dichtbij, op mijn vraag aan de gids of dit toch echt niet gevaarlijk is legt hij uit dat deze dieren niet op de rotsblokken uit de voeten kunnen dus hier het water niet zullen verlaten.

Gelukkig maar want ze zien er zo dichtbij wel erg indrukwekkend uit!

Bakari en Leopard staan ons op te wachten bij de brug over de Ruaha en daar zien we een African fish eagle op zijn nest in een palmboom met twee kuikens. Ze hadden ons ontbijt meegenomen dus peuzelden we ons eitje deze keer op met zicht op de rivier waar hippo's lui lagen te zijn met op hun rug zowel rode als gele ossenpikkers.

Onze lunch gaan we ophalen op het kamp en meteen vertrekken we weer naar de luxe Ruaha River Lodge. Om daar vanuit luie stoelen met een koud biertje (of een coke) bij de hand uit te kijken over de rivier. Het is er rustig, we zien Bush hyraxes, familie van de klipdassen. Verder nog 2 koedoes en een waterbok. En ook nog wat lizzards. Om een uur of drie rijden we naar een beschaduwde plek aan de Ruaharivier om te lunchen met vechtende waterbokken op de achtergrond. De gamedrive daarna werd pas interessant toen we bij de bijna droge rivierbedding kwamen. Daar lagen 2 leeuwen die het weinige water dat er nog stroomt goed in de gaten houden. Daar zou hun avondmaaltje wel eens kunnen verschijnen... achter hen staan 2 vale gieren die daar best wel vertrouwen in hebben..We hebben ze niet meer in actie kunnen zien want het wordt hier vroeg donker en om 18.30 moeten alle auto's het park verlaten hebben. Dus helaas!Op weg naar de gate treffen we nog een kudde foeragerende olifanten. Daarna zakt de zon en hoor je de camera's weer klikken... Prachtig met die schapenwolkjes!

Terug op het kamp staat er weer een heerlijk maal klaar. De gids komt me nog halen, hij weet een schorpioen te zitten. Helaas te donker om te fotograferen maar wel erg leuk om te zien dat hij bij de keuken zit en niet in ons huisje.. We zitten goed en wel te eten als Bakari me vraagt mee te komen. Nu staat er een levensgrote olifant in het hoekje bij de keuken te grazen. Ik wist al wel dat de olifanten 's nachts gewoon bij de huisjes lopen want 's morgen zie je overal grote verse olifantenmoppen... Terug aan tafel pakt Bakari zijn mobiel. Ik vraag hem naar z'n vrouw en hoe het met haar is en of ze het niet vervelend vind dat hij zo vaak weg is. Wil je met haar praten, vraagt hij. Dus wil ik weten of ze ook Engels spreekt, nee zegt hij alleen Swahili. Intussen heeft hij het nummer al gedraaid en zit ik met zijn vrouw aan de telefoon. We hebben gepraat, moeizaam maar toch.

's Nachts horen we de leeuwen brullen, het klinkt niet eens zo heel ver weg...

Dag 11. Kilombero, (zondag 22 augustus).

Met zijn oppervlakte van 796.735 hectare is dit gebied, dat door tal van rivieren wordt doorkruist, de grootste seizoensafhankelijke zoetwatervlakte van Oost-Afrika. Het gebied huisvest veel nijlpaarden en krokodillen. Overnachting Kilombero Campsite. (VP)

Wij waren er voor gewaarschuwd, het zou een lange dag worden. Dus vroeg (om 06.00 uur) uit de veren,ontbijten, inpakken en wegwezen om ongeveer 07.15 uur. Er waren wat troebels aan het ontbijt. Ingrid verteld dat ze zich niet op haar plaats voelt in de jeep bij Leopard... Het werd zo een wat moeizaam begin van de dag...Na wat heen en weer gepraat bleek het probleem niet zo heel groot omdat we weinig game-drives meer op het programma hadden....

Wij hadden meteen veel geluk, vrijwel voor de uitgang van onze banda's lagen twee leeuwen te niksen. Voorts nog een jakhals en een spotted hyena. Maar daarna kwam er veel stof en hobbels, alhoewel, de wegen zijn niet eens zò slecht. Wij namen afscheid van een fantastisch mooi park, velen van ons wilden wel langer blijven. Per slot van rekening: de Sabel- en Roanantilope hadden wij nog niet gezien..

Onderweg stoppen we in een dorpje bij een Boma Art Shop. Ze hadden er mooie dingen, gemaakt door vrouwen in de omliggende dorpen. Iedereen kocht wat en toen mochten we ook nog plassen bij een familie op het erf van een achter gelegen compound. Hier liepen wat kinderen en ik heb het speeltje met de knoop met ze gedaan. Ze hadden het spelletje snel door.

Inmiddels is ook de andere auto gearriveerd. Ze hadden weer problemen gehad met de landcruiser, een veer brak af. Met een sterk staaltje van improvisatievermogen werd de auto weer gangbaar gemaakt

In Iringa aangekomen werd de auto definitief gemaakt. Dat kostte vrij veel tijd. In de tussentijd werd er gemarkt, een terrasje gedaan voor de dagelijkse coke. Een hapje gegeten in hetzelfde hotel van de vorige keer en de boodschappen werden weer gedaan.

Na de lange rust, gaan we door, richting het dorpje Mikumi we arriveerden daar tegen 17.00 uur. Daar troffen wij Jamilla aan. Met grote belangstelling vroeg ze hoe de reis verliep. We dronken een Kili of Coke samen en toen moesten wij weer door, we hadden nog een paar uur voor de boeg... Het vervolg van de reis was lang en hobbelig. Wij reden langs de suikerplantages van Kilombero en de nacht viel. Totaal vermoeid bereikten wij om 21.15 uur Ifakara. Daar hoorden wij dat de ferry niet meer voer maar dat er eventueel met een kano kon worden overgestoken. Na kort beraad leek het ons veiliger om tot de volgende dag te wachten.

In een smalle houten kano, in het donker over een rivier met hippo's, gek maar niemand werd er enthousiast voor...Voor een paar euro de man kregen wij een bed. Het warm-eten en bier / fris van een plaatselijke horecagelegenheid deed ons weer enigszins herstellen. Iedereen was na zo'n dag wel aan zijn nachtrust toe...

Dag 12. Kilombero (23 augustus)

Vandaag heef u de tijd voor meerder gamedrive op verschillende tijdsstippen van de dag. Overnachting Kilombero Campsite. (VP)

De opdracht was om 7.30 uur te verzamelen met bagage voor de deur van ons zo plotseling gekregen hotel in Ifakara.... Texelse Jan was inmiddels zo gewend aan het vroege opstaan dat hij zich al om 6.30 uur meldde bij de receptioniste. Hij was helemaal verbaasd daar niemand aan te treffen en de desbetreffende dame begreep hem niet helemaal. Gelukkig was onze kamer aan de straat en kon ik, lekker liggend in mijn bedje, hem nog een uurtje naar bed sturen... Maar zoals alle dagen al het geval is geweest was nu ook iedereen ruim voor de afgesproken tijd met bagage present. De mannen stouwden zonder mopperen de ongeveer 200 kg tassen en rugzakken weer op het dak!

Wij hadden wel goed geslapen, maar om 04.00 uur meldde de eerste imam zich al met het Allah Akbar. Toen we net weer wegdoezelden begon een andere imam zo rond 05.30 uur aan zijn gezongen gebed. Eerlijk is eerlijk, het klonk wel mooi, maar was toch iets te vroeg.... We hadden nu ruim tijd voor een uitgebreide douche, want door de noodstop in dit hotel hadden we ineens de beschikking over een eigen badkamer! Wilde je binnenkomen dan moest eigenlijk eerst de wastafel van de muur af om de deur open te kunnen maken. Maar je kon ook binnenkomen door via een smalle kier op het toilet te stappen, de deur achter je dicht te doen en dan kon je bij de douche komen. De deur mocht niet helemaal dicht als er niemand anders in de slaapkamer was, want er zat geen klink aan de binnenkant.. Gelukkig waren we ruim op tijd, dus konden we op ons gemak deze gebruiksaanwijzingen ontdekken... De douchekop zag er mooi, maar ongebruikt uit. Des te meer gebruikt leken de emmer met het kannetje die er onder stonden. Geen nood dus. Ook met een kannetje (koud) water kun je je heerlijk afspoelen en voel je je daarna lekker opgefrist!

Zo waren we op tijd klaar en verdwenen naar de straat. Overal in Afrika is het daar altijd een drukte van belang. Kinderen lopen en fietsen naar school. Volgeladen busjes van het openbaar vervoer passeren met regelmaat. Volwassenen zijn lopend op weg naar hun werk of ontbijt.

Terwijl de bagage op de auto werd geladen liepen wij naar het restaurantje van gisteren voor ons ontbijt. Onze eigen Good Luck nam de bestelling op. Unaniem kozen we voor chapati met een bakkie koffie of thee. Ik wilde nog even het toilet bezoeken en dat was een hele toer langs en door keukens en afval... aan het eind vond ik inderdaad het toilet. Iedereen in die keukens was al druk bezig met de voorbereidingen voor de lunch.

Van hier vertrokken we met de landcruisers naar de veerpont. Bij onze auto's stond inmiddels een mooie nieuwe bus geparkeerd, dit bleek een mobiele bank te zijn met een loket voor ATM. Ook geschikt voor onze pasjes. Maar iedereen had nog shillings genoeg, er hadden zich nog niet zoveel gelegenheden voorgedaan om ze uit te geven...

We voeren met de pont over en daarna was het nog 31 km. naar het kamp. Onderweg zagen we vier ground-hornbills in het gras. En verder was het rustig met de waarnemingen... gelukkig maar want we hadden het binnenin de auto druk met het doodmeppen van de tseetseevliegen....Het landschap veranderde van open grasland naar bos. Het bos werd dichter en het pad voor de auto's smaller. Vanuit de auto zagen we prachtig gekleurde, grote vlinders. Behalve wat gedroogde olifantenpoep zagen we geen sporen van andere dieren. Vanaf de pont hadden we geen bebouwing meer gezien, dus werden we wel erg nieuwsgierig waar we terecht gingen komen... Er ging een slagboom voor ons open en op een groot, schoongeveegd plein stond een crew ons met handgeklap welkom te heten...

Dit kamp zag er mooi uit, schoon open plein, 5 overdekte tenten, een toiletgebouwtje, een keuken voor Good Luck en Nico en een overkapping met tafels, stoelen en schemerlampen! En een fantastisch uitzicht over de rivier en het tegenoverliggende wetland.

Eerst werd er door de mannen nog een balletje getrapt en toen doken de vogelaars al snel in een gemakkelijke stoel in het restaurant... voeten op de poef en kijker in en vogelboek bij de hand.

Mister Good Luck maakte een vuurtje en kookte daarop het water voor ons bakkie koffie. Intussen was de bagage afgeladen en waren de tenten klaar. Toen wachtte ons nog een verrassing, de echtparen bleken in aanmerking te komen voor een huisje... Ook Henk en Richard bleken nu een echtpaar te zijn... Rika en Texelse Jan twijfelden nog even, maar kozen toch voor ieder een eigen tent...

De lunch was weer heerlijk, fish and chips en een salade van diverse soorten rauwkost. Daarna was het tijd voor een siësta. De gidsen van het kamp brachten wat fotoalbums van eerdere gasten. We waren allemaal geshockeerd door de foto's van alle jachttrofeeën die hier werden getoond. We bleken in een jachtkamp terecht gekomen te zijn. Sommigen van ons hielden een heuse siësta, maar met name Richard en Gert konden het vogelen toch niet laten... Tegen vieren vertrokken we onder leiding van Giradsi en zijn assistent Aly voor een voettocht langs de rivier naar het volgende vissersdorpje.

De African Fish-eagle zat hoog in de bomen uit te kijken over zijn territorium. De nijlpaarden lieten hun oergeluid horen in de rivier. Dezelfde rivier waarin mannen in uitgeholde boomstammen op weg gingen om hun portie vis te vangen. Er werd nog een Puku gezien en gelukkig ook gefotografeerd, zodat hij toch goed op naam gebracht kon worden. Al bij het eerste vissershutje maakte Henk een foto en printte hem meteen uit. Dat heeft hij geweten, want in het volgende dorp was het nieuws al rondgegaan en werden er meteen bestellingen geplaatst... We kwamen in een wat groter dorp: Mikeregembé, waar ik een spelletje BAO probeerde te spelen met een mooie, vriendelijke vrouw. Dit is een spel in een houten bak met ronde en vierkante gaten. Er moet dan met knikkers worden geschoven. Ik kreeg een maaltijd aangeboden van ugali met saus, maar de lunch van Good Luck was dermate vullend dat ik moest weigeren...De plaatselijke kroeg was goed bezet. Er werd bier gedronken dat ze zelf uit graan hadden gebrouwen. Ik mocht ook proeven, het smaakte een beetje melig, maar het was wel duidelijk dat er alcohol inzat. Het werd bereid in grote vaten waarvan Rika zei dat daar vroeger de zendelingen in werden gekookt... Het is duidelijk dat drank hier een groot probleem is. Volgens Geradsi gaan de mannen 's morgens vissen en tegen het middaguur komen ze terug, ze doen dan een dutje en vervolgens gaan ze aan het bier en worden iedere middag dronken. In zo'n vat wordt 40 liter tegelijk gestookt dus aan voorraad geen gebrek. Ook nu werd ik regelmatig aangesproken door mannen die duidelijk boven hun theewater waren... De vrouwen gaven niet die indruk, zij waren bezig met matten vlechten. Ook zaten er mannen netten te boeten. We werden door de dorpsoudste meegenomen naar de rand van het dorp waar we een dansvoorstelling kregen van een twaalftal vrouwen. Ze werden begeleid door een vrouwtje dat een plastic emmer als djembé gebruikte. In het eerste lied zongen ze ons karibu, welkom toe en het tweede lied ging over Aids. Het was voor ons een leuk schouwspel maar ook voor hen was het een verzetje, vrouwen en kinderen kwamen allemaal meekijken. Romke bedankte in het Swahili voor de rondleiding en de voorstelling.

We namen dezelfde weg weer terug naar het kamp. De kinderen liepen nog een stukje met ons mee, een mooi moment voor de bellenblaas..

Al wandelend zagen we tussen de vissershutjes door de zon prachtig rood kleuren en verdwijnen. Na deze goed gevulde dag viel de avond weer over het Afrikaanse land. De wereld van de toeristen werd weer beperkt tot het eigen kamp en de dieren hadden het land weer voor zichzelf... In het bos zitten veel duikers, dik-diks, leopards en veel apen. Het restaurant werd door de schemerlampen sfeervol verlicht. Tijd voor borrel, diner en borrel. Pas tegen elven zochten we ons huisje, aan de rand van de rivier op...

Wordt vervolgt indeel 2!