17 DAAGSE KERSTREIS KENYA & TANZANIA.

VERTREK 23 DECEMBER 2005

Reisorganisatie SAWADEE Reisbegeleidster; Annet Osinga.

DAG 1 vrijdag 23 december Dit eerste deel van de reis, naar Schiphol,ging voorspoedig, Vijf kwartier duurde de rit naar het vliegveld. En tot onze verbazing had half Nederland zich daar verzameld om massaal Nederland (en de familie?) te ontvluchten met de feestdagen. Het vliegtuig vertrok op de geplande tijd, om 10.15 uur.

Helaas zaten we in het midden van het vliegtuig en hadden we dus geen uitzicht. De verzorging met hapjes en drankjes was weer prima. Maar het was toch een lange zit, zeven uur en een aantal minuten. We vlogen met een nieuwe Boeing 777, met voor iedere passagier een eigen schermpje in de stoel voor je.Je kon nu kiezen uit films, computerspelletjes, vluchtgegevens, nieuwsuitzendingen, e.d.. Al heel snel zat iedereen geconcentreerd naar zijn eigen scherm te kijken. De klok kon alvast twee uur vooruit gezet worden. Om 19.00 uur Kenyaanse tijd landden we in Nairobi.

Eerst gingen we een visum kopen en daarna hebben we de bagage gehaald.Toen kwam het moment om ons geld te gaan omwisselen inShillings en kenniste makenmet Annet, de reisbegeleidster. Het duurde even voor de hele ploeg compleet was. Met Pim, Leanne en hun kinderen Kyra en Tyko, hadden we al in het vliegtuig kennisgemaakt. We zaten namelijk op dezelfde rij. Toen iedereen er was en het eerste rondje voorstellen was gedaan konden we instappen in de grote truck en gingen we op weg voor de eerste nacht in een hotel : 'A haven in the heart of Nairobi'. Nog een pilsje of een wijntje op het terras rond het zwembad, een voorzichtige eerste kennismaking met wat groepsleden en toen het bedje in....

DAG 2 zaterdag 24 december. Om 5.00 uur vond de Imam dat het tijd was om Allah te prijzen.Het ontbijtbuffet hebben we alle eer aan gedaan. Het was zeer uitgebreid, van goulashsoep tot oliebollen, flensjes en omeletten, maar nee, geen kerststol..... Na het ontbijt verzamelden we ons met bagage bij de truck. Deze werd door ons nog even voorzien van kerstversiering en daar begon dan onze trektocht door Kenya. Het was welwat frisjes zo, met zonder ramen zeker als er snelheid werd gemaakt!

We reden langs veldjes met koffie, maïs en ananas. Onderweg stopten we één keer voor een bakkie koffie. Niet ver van de stopplaats was een groentemarktje. De eerste kennismaking weer met de Afrikaanse bevolking. De mensen waren wat terughoudend. Wel mooi en kleurig gekleed. Het eerste souvenir werd aangeschaft: een mooie batiklap.Na zo'n vier uur rijden, kwamen we aan op een Camp-site 'Bantu-camp'. Dit ligt aan de voet van Mount Kenya. We kregen van Annet les in het opzetten van de tent. Makkie!Wezagen intussen veel mooie vogels en bavianen om ons heen.

De kok had zich intussen ook geïnstalleerd en er werd ons een heerlijke lunch voorgezet. Boterhammen, beleg (kaas, worst, jam en pindakaas) en een rodekoolsalade. We leerden ook hoe we voor iedere maaltijd een één-twee-drie-viertje moesten doen. Drie bakken op een rij en op het eind een ketel warm water. Eerst de handen wassen met zeep in bak één, afspoelen in bak twee, vervolgens ze dopen in bak drie, daarin zat een dettoloplossing en dan afspoelen onder de ketel met schoon, warm water. En dan pas mag er gegeten worden!

Na de maaltijd ga je dan met je bordje, beker en bestek weer naar een ander rijtje van bakken, maar nu om af te wassen en te onsmetten.Tijdens de maaltijd deden we een rondje voorstellen en hoorden we waar iedereen in het Nederlandse leefde en wat voor werk hij/zij daar deed. Om 15.00 uur begon een wandeling door de omgeving. We kregen wat uitleg over bomen, bloemen en geneeskrachtige kruiden. We zagen mooie vlinders, waarvan er enkele ons bekend voorkwamen uit Emmen en ook al bijzondere vogels. De wandeling werd afgesloten met een Afrikaans pilsje 'Tusker' bij de lodge, op het terras in de tuin in het zonnetje.... dat is pas vakantie! Het avondeten smaakte ons goed, we konden er zelfs een wijntje bij krijgen. Wel zelf aantekenen op de drankenlijst!

Bordje op schoot en zelf afwassen. 's Avonds konden we nog naar een dansvoorstelling gaan kijken in de lodge, maar ik was te moe. We zochten ons tentje op en sliepen snel na al die nieuwe indrukken.

DAG 3 25 december 1^e kerstdag! We moesten vroeg op, na een beetje poedelen aan een wastafeltje buiten,de tent inpakken en ontbijten.Na het ontbijt werd de truck ingepakt en gingen we op weg naar Samburu National Parc. Tijdens de rit hadden we mooie uitzichten op Mount Kenya. Het landschap werd al droger en stoffiger.in het landschap zagen we veeldoornige acaciastruiken en bomen. Het was echt koud in de truck, dus alles wat onder handbereik was aan sjaals, truien en mutsen werd aan en om gedaan.

We stopten voor de lunch bij een rivier.Daar mochten wij even wandelen en vogelen terwijl de kok de lunch ging bereiden in een overdekte ruimte. We aten ook overdekt en dat was wel nodig, want de zon brandde flink op onze witte wintervelletjes. Van kou was ineens geen sprake meer.... Nu hadden we faktor 30 niet voor niets meegenomen...... Een oude neger ging zich baden in de rivier.

Gert zag in de rivier allerlei speciale steltlopertjes. De lunch, genuttigd na het één-twee-drie-viertje, het smaakte ons weer goed en over het toilet praten we verder niet! Na de lunch werden we opgewacht door een hele groep kleurig aangeklede dames van de Samburustam. Zij zijn verwant aan de Masai.

Eeuwen terug, aan de rivier de Nijl, waren er een man en vrouw die zich afzonderden van de rest van hun groep. Zij stopten met jagen ze geloofden in de God van de berg die hun vertelde dat zij de hoeders waren van alle dieren. Zij voedden zich met bloed en melk van de dieren. Zij kregen twee zoons. Toen de ouders waren gestorven lieten zij de zoons twee dingen na: een brieventas en een voorraad kralen( gekleurde zaden). De zoons stichtten nu zelf ieder weer een nieuwe stam. De zoon die de kralen meenam werd de Masaistam en de zoon met de brieventas, dat werd de Samburustam. De brieventas werd ons getoond.

Deze uitleg kregen we in het dorpjezo werd er door de vrouwen een dans gedaan en ik werd met nog twee anderen uitgenodigd om mee te doen. We bekeken het dorpje en maakten foto's, voornamelijk van de kinderen. De hutten waren erg eenvoudig gebouwd, takken en gras vormden de wanden en aangesmeerde mest bekleedde het dak.

Na dit bezoek reden we het Samburu National Parc in en begon onze eerste game-drive. Al snel zagen we twee koppen onder een boom, iedereen enthousiast....leeuwen....maar na een blik door de verrekijker bleken het twee cheetahs te zijn, des te beter! Heel ver weg liep een giraffe. We zagen olifanten, dik-diks, steenbokken en impala's. Kortom genieten, speuren, fotograferen en filmen.... Het filmen ging nu wel goed, de start was wat moeilijk...: Gert wilde de dansgroep in het dorp filmen - ik was zelf het hele filmapparaat vergeten - maar hij kreeg het apparaat niet aan de gang: geen beeld op het schermpje...Net toen hij het wilde opgeven kwamen we er achter dat we de lensdop waren vergeten te verwijderen.....

Na twee uur van speuren en turen kwamen we aan bij de rivier en vonden we een mooie plek, direct aan de rivier om de tenten op te zetten. Dat moest wel rap gebeuren, want de duisternis viel snel in. De kampeerplaats werd wel eerst aapvrij gemaakt. Hele groepen blauwbalapen en bavianen scharrelden er rond. We kregen de instructie om de bavianen niet in de ogen te kijken, ze geen eten te geven en ook zeker geen eten in de tent te laten. Dit als we de tenten nog heel wilden houden.

Er waren twee extra knullen bijgekomen om de apen te verjagen. Prettige bijkomstigheid daarvan was dat ze ook meteen de afwas deden.... Het kamp stond snel, nadat vele handen de bagage uitlaadden en uitdeelden. De Tusker kon ontdopt worden om ons eerste wild te vieren en natuurlijk het was ook Kerstmis... De kok had intussen de tafels weer neergezet en het houtskoolvuur opgestookt. Ik gaf de kok en de chauffeur een mooie rode kerstmuts. Ze werden met een big smile aangenomen en meteen opgezet. Gert gaf zijn kerststropdas aan Edward, die er zeer verguld mee was.

We aten lekker (karbonades, stoofvlees en rijst) met een kerstservet en als toetje had Annet een kersttaart gekocht. Bij de koffie kregen we, vanwege de kerst, een Amarula! Er werd een beetje gebabbeld, intussenkwam er nog een genetkat aangelopen, op zoek naar restjes. Een mooi beestje!

En toen naar bed, het was te warm voor de slaapzak!

DAG 4 26 december 2^e kerstdag Om 7.00 uur vertrok de truck voor de gamedrive. Wassen gebeurde in de tent met vochtige doekjes en plassen in de bosjes na een controle op slangen en apen. En, niet onbelangrijk, er even weer aan denken om je schoenen eerst leeg te schudden voor je ze aan trekt. We begonnen de dag met een heerlijk ontbijtje: gebakken ei, vlees, kaas, toast, pindakaas....koffie, thee, vruchtensap. De apen sprongen om ons heen. Het was zaak je bordje op schoot te houden, anders gingen ze met je ontbijt aan de haal!

Meteen al in het begin van de gamedrive stuitten we op een grote groep olifanten. Prachtig om deze grote dieren van zo dichtbij te kunnen zien, fotograferen en filmen. Je krijgt er geen genoeg van, maar er was meer. Veel giraffen vandaag, schitterend in het vroege ochtendlicht. Impala's en andere gazelleachtige. Ook de Generuk, extra sierlijk door de lange slanke nek. De waterbok met grote fluwelen oren. De Thomson gazelle met een mooie donkere streep op de flank. De kleine Dik-Dik. Hij lijkt een beetje op een grote haas als hij de bosjes in vlucht.

Het was genieten. Gaandeweg de ochtend werd het flink warm in de truck. De flessen water gingen er snel door en, het kon niet uitblijven, een sanitaire stop werd ook hoognodig. Op een stil plaatsje mochten we er even uit, de benen strekken en een bosje of greppel zoeken voor de andere zaken.... De game drive eindigde bij een lodge, Annet ging daar bespreken om op het heetst van de dag met de hele groep te gaan zwemmen in het zwembad en/of een douche te pakken. Het was een chique lodge en wij waren niet alleen vies en stoffig, maar voelden ons in deze omgeving nu ook zo. Toch ook maar snel even op de gewone toilet gaan zitten....en... dit was ook ineens een luxe....even je handen wassen aan de wastafel...Nog maar drie dagen op een sober kamp en in het rode stof rondrijden en je wist dit al hooglijk te waarderen. Het sanitair op onze campsite was een in tweeën gedeeld hokje . De ene kant had een douchekraan, waar helaas geen water meer uit kwam en in het hokje daarnaast was een houten kist met een gat erin gezet. Daar kon je dan wat in laten lopen of vallen. Dat moest wel met de neus dicht, want er kon niet worden doorgespoeld. De berg daar onderin werd gewoon steeds hoger...... en de geur steeds sterker.

Maar genoeg daarover, want de kok had weer een heerlijke lunch bereid. Hij had zelfs pannenkoeken gebakken, lekker, met honing! De kerstdagen waren we vrijgesteld van de afwas. Dat kwam zo: er waren drie jongens ingehuurd om de apen van de etensvoorraad en de tenten weg te houden. Zij bleven de hele dag in het kamp. Dus, ondertussen konden zij mooi aan de afwas...

De temperatuur was hoog , zeker 35?C.Het was echt zweten bij alles wat je deed en dat met het stof van de safari nog op je huid, in je haar en in de kleren...we zagen er niet uit! Maar de redding was nabij. We wandelden na de lunch naar de lodge met het zwembad. En, ook prettig, een bar gelegen aan de rivier. En..., stopcontacten bij de receptie! Eerst de opladers aangesloten en toen de bar met terras aangedaan. We zaten met een prachtig uitzicht over de rivier. Daar zat niet meer veel water meer in, voornamelijk rood slik.

Hoe mooi dat uitzicht was kregen we pas echt door toen er nieuwe mensen op het terras kwamen zitten die meteen begonnen te wijzen en te roepen....a crocodile... Verrek, bleek die boomstam ineens een krokodil... En nog niet eens een kleintje, zo'n 3½ meter lang. Voor de twijfelaars sperde hij zijn bek wijd open en toen klikten de fotocamera's weer volop. Verder zagen nog een we een hamerkop in het water, de grijskopijsvogel, heilige ibissen die ook een paar keer prachtig kwam overvliegen.Witruggieren, havik, grijze reiger, groenrugreiger, ook liepen er nog twee nijlganzen met jongen. Ook hier was het opletten op je drankjes, want er waren genoeg grijpgrage vingertjes in de buurt. Het waren echter niet alleen de apen die hun vingers naar andermans bezittingen uitstaken.

Toen we wat wilden gaan wandelen wilde ik m'n fotocamera pakken, maar die was nergens te bekennen. Dat was echt schrikken, want hij lag de hele tijd op tafel, we hadden niet het idee dat deze apen ook geïnteresseerd waren in fototoestellen. Eens nagevraagd bij het zwembad en iemand van de groep, die aan dezelfde tafel zat,, had hem per abuis in zijn eigen tas gestoken...Gelukkig, weer terecht!

We pikten nog een douche bij het zwembad, daar moesten we omgerekend nog 15 euro voor betalen ook! Maar schoon en wel werden we weer opgehaald door de truck voor een tweede game-drive. Een giraffe liet zich in alle standen fotograferen, eerst aan de ene kant toen aan de andere kant van de truck, prachtig in het licht. En ik maar filmen, het is nog een hele toer om dat ding stil te houden, maar we zien thuis wel. We zagen nog een olifant en enkele gazelle's verder was het rustig met dieren.

Terug naar het kamp voor het tweede kerstdagdiner. Gebakken aardappelen. Kip met gesmoorde groentes en rijst. Vooraf een soepje en het toetje was fruitkwark. Rood wijntje erbij en genieten maar, met het bordje op schoot! Terwijl we nog zaten te eten kwam Margareth van de Samburustam er al aan. Ze pikte een aardappeltje mee, wat wel apart was voor iemand die normaal bloed en melk op het menu heeft...... Het was ook een mooi gezicht zoals ze daar stond, in de rij, in haar traditionele kleding, aan de opscheptafel en nadien op het klapstoeltje, ook het bordje op schoot. Ze was 25 jaar, had zich zelf Engels geleerd, meest van de toeristen. Ze had twee kinderen, was gescheiden van haar man, omdat hij haar mishandelde. Nu woonde ze weer in haar eigen dorp bij haar ouders.

We kregen van haar uitleg over haar manier van leven. We hoorden dat een man net zoveel vrouwen kan nemen als hij kan betalen, dit gebeurt dan met koeien of geiten. Het kan wel oplopen tot tien vrouwen! Op de vraag of er dan geen mannenoverschot was, wordt uitgelegd dat er veel jongens sneuvelen als ze in opleiding zijn voor krijger. Er worden ook regelmatig jongens, maar ook vrouwen en kinderen, vermoord door andere stammen.... Gemiddeld krijgt een vrouw acht tot tien kinderen. Vrouwen wonen met de kinderen in een eigen hut. De kinderen gaan naar school, maar houden toch vast aan de eigen cultuur.

Wat het eten betreft is dat vaak wel moeilijk en wordt er ook wel eens gezondigd, waaronder dus ook door Margareth. Kinderen zien geen films en geen T.V. Zieken worden bekeken door een Witchvrouw of -man, die stelt de diagnose. Dit kan gedaan worden door stenen te gooien en deze dan te lezen. Voor behandeling gaan ze dan naar een medicijnman of vrouw die dan met kruiden of zaden de behandeling doet. Scheidingen komen voor, vrouwen gaan dan met de kinderen terug naar de eigen ouders.

Jongens worden besneden als ze 14 jaar zijn, ze gaan dan buiten de dorpsgemeenschap in aparte hutjes wonen. Ze gaan dan in training voor krijger en hebben dan geen contact met vrouwen en kinderen. Meisjes worden besneden als ze 12 jaar zijn. Dit moet omdat ze onrein zijn en anders ook onreine kinderen krijgen...Ze zijn er wel erg ziek van! Men eet maar één keer per dag, in de middag. Als ze voldoende bloed en melk in een maal hebben is dat soms voldoende voor drie dagen. 't Schijnt erg voedzaam te zijn. Deze stam slacht geen dieren.

Ze hebben verschillende feesten, bij besnijdenis, huwelijk, bij het naam geven vier dagen na de geboorte. Verjaardagen kennen ze niet, maar tegenwoordig wel kerst en oud en nieuw. De stam bestaat uit meerdere clans en er mag onderling getrouwd worden. Er kwam een discussie op gang, omdat haar gevraagd werd of alles wel zo zou blijven nu de jeugd naar school gaat en zo kennis neemt van andere leefwijzen. Ze stond haar mannetje en bleef geloven in het voortbestaan van de tradities in haar stam. Ook vond ze het erg belangrijk de gebruiken van haar stam uit te dragen naar de toeristen, zodat men ook buiten Afrika van hun gebruiken op de hoogte is.

Het liep wel goed, de Nederlanders hadden duidelijk hun bedenkingen bij al die regels, maar men bleef toch respectvol naar haar toe. Opeens werd er iemand onrustig in de kring en vroeg om een zaklamp. Toen die achter haar in de bosjes scheen zagen we ineens een heuse olifant met slagtanden en al grazend aan de hoge struiken. Daarna nog een en nog een en nog een kleintje ook.... De chauffeur en de kok werden erbij geroepen. Edward startte de truck en ja hoor, in het licht van de koplampen zagen we drie grote olifanten staan. Het kleintje bleef in de buurt van zijn moeder. Edward liet de motor van de truck draaien. Hij vertelde dat de olifanten onrustig konden worden van het opgewonden gepraat van de mensen. Motorgeluid zijn ze gewend in de parken.

Toen kwamen natuurlijk de sterke verhalen van eerdere reizen los. Van het kamp in de Serengeti, waar wij ook nog naar toe gingen, waar mensen uren in hun tentje hadden gezeten omdat daar een paar leeuwen een buffel neerlegden in het kamp. Niemand durfde toen meer uit de tent te komen. Die groep werd toen direct vanuit de tenten in de truck geladen. Edward en de kok moesten de tenten inpakken.... In alle consternatie was Margareth verdwenen voor we haar goed konden bedanken voor het gesprek. Nog even nagepraat en toen zéér moe naar bed.

Het bed werdweer rechtgetrokken, dit rol ik nml. 's morgens stevig op zodat er geen beesten in kunnen kruipen..., de plasfles klaargelegd en knorren! Tot 3.30 uur.Toen gilde en krijste de genetkatalles bij elkaar. Opgejaagd of gepakt door een leeuw? Nadien begonnen de apen te keffen en door de bomen te springen, waardoor er takjes, blaadjes en zaden op de tent vielen. Weer een beetje ingedut en toen hoorden we iets erg groots, vlak achter de tent, door de bosjes schuifelen. Dat kon niet anders dan een olifant zijn....

Er was ons gezegd onder geen beding uit de tent te komen dus was het wachten tot het 5.30 uur was. De afgesproken tijd om op te staan. Gert viel meteen weer in slaap toen de grote voetstappen zich hadden verwijderd. Ik schreef vast wat in mijn dagboek.

DAG 5 dinsdag 27 december. Om 5.30 uur liep de wekker af. Eerst ging ik me opfrissen in de tent, daarna plassen in de bosjes, gelukkig geen olifanten meer, en alle spullen in de tas pakken. Het ontbijt, deze keer met scrumbled eggs, werd bekeken door een rij blauwbilapen die zich voor de ontbijtende mensen had geposteerd Achter die rij lag de rivier waar net het zonnetje opkwam.

Helmparelhoenders kwamen op exact dezelfde tijd als de dag daarvoor aangelopen om aan de overkant van de rivier te gaan drinken. Er landde een Maraboe in de rivier, de apen hadden wat uit de vuilnisbak gepikt en zaten elkaar schreeuwend achterna. Gert ontdekte in een van de bomen de grijskopijsvogel, dus die was verder zoet met zijn camera.... Ik moest toch nog even iets kwijt op het toilet en zag dat de bewakers in de kuil naast het toilet vuilnis aan het verbrandden waren. Rondom de kuil, naast mijn toilet, zat een groep bavianen, groot en klein die probeerden er nog iets eetbaars tussen uit te pikken. Van een afstandje leek het net of er een groep apen aan de barbecue zat....

Gezamenlijk werd al het materiaal weer in de truck geladen en wewaren weweer los! Onze weg liep nog doorhet park, waar we nog twee cheetah's spotten,zo gingenwe op weg naar Thomson Falls. Het werd een lange reisdag met een koffiestop op het adres waar we op de heenweg ook stopten. We schaften een masker en een schild met speren aan in de winkel bij de bar. Er werd flink onderhandeld over de prijs en we betaalden de verkoper ook nog wat zwart. De pick-nick hadden we op onze eerste campingplaats 'Bantu campsite' en verder was het een beetje de rit uitzitten. We maakten foto's van dorpjes en mensen vanuit een rijdende truck, want Edward stopte niet veel. En dan was er ook in de bus nog wel wat aan mensen te fotograferen, slapend....

Een paar maal werden we uit onze dromen opgeschrikt als de andere truck van Sawadee ons passeerde. Dit ging met luid getoeter en geroep. In de andere truck zat de familiereis Kenya. Zij volgden de eerste zes dagen hetzelfde programma, daarna vertrokken zij naar de kust. We zagen ze dus regelmatig onderweg. Deze dag leken de chauffeurs wel een wedstrijd te doen, dit tot grote hilariteit van de kinderen. David, hun chauffeur, had gewonnen, zij waren het eerst bij de waterval. Het zag er mooi uit op de lodge, een douche, een toilet die doorgespoeld kon worden en een gewoon bed... Even een klein wasje gedaan, de waterval bekeken en een borreltje genomen in de tuin. Het diner hadden we aan een tafel, en dat was dan ook wel weer gemakkelijk. Er werd gesmuld van de victoriabaars en de gebakken aardappeltjes. We hadden vers fruit met custardvla toe.

Om 21.30 uur lag ik al in bed. Gert was nog een paar uur bezig om alle batterijen weer opgeladen te krijgen. We hadden nml. maar één stopcontact....

DAG 6 woensdag 28 december. Het bed sliep lekker, maar kraakte vreselijk. Om zeven uur zijn we opgestaan, ontbeten in het restaurant. Voor diegenen die het leuk vonden was er een wandeling naar de voet van de waterval. Wij bleven en beetje keutelen op het terrein.

Foto's gemaakt van twee kameleons, nog een souvenir gekocht, een Merry-go-round: een mobiel met dansende negers. Gemaakt van bananenblad en sisal. Om 9.30 uur was het vertrek naar Nakuru. We kwamen daar aan om 12.00 uur en mochten winkelen, lunchen en geld wisselen tot 14.30 uur. Joseph en Annet maakten een boodschappenlijstje en gingen de inkopen doen. Wij togen met een groepje naar de bank om te wisselen. Onmiddellijk werden we belaagd door hele hordes knullen die wat wilden verkopen. We lunchten in een restaurantje. Daarna gingen we naar een internetcafé om E-mails te versturen. Er werd toch nog wat onderhandeld met de verkopers van halskettingen, tien voor 600 shilling. Vier kaartenkochten wevoor 100 shilling, meteen naar het postkantoor voor de postzegels en ze in de brievenbus gestopt. De boodschappen stonden inmiddels in de truck en wij konden er nog maar net bij.

Zo vervolgden we de rit naar Lake Nakuru National Park. In een recordtempo waren de tentjes opgezet. Dus snel zaten wij weer in de truck voor de game-drive naar de flamingo's. Ongelooflijk zoveel, niet te schatten hoeveel...duizenden, honderdduizenden? één miljoen????? Geweldig, het hele meer werd omzoomd door een roze lint van flamingo's. Verder zagen we op de vlakte voor het water nog neushoorns, maraboes, pelikanen, buffels en veel grote roofvogels. Je zag ze vliegend in de lucht, maar ook rustig zittend, met vier tot acht in een boom en verder nog jakhalzen, impala's en waterbokken Joseph was in het kamp achtergebleven. Toen we wegreden zagen we hem nog net met een schop achter een baviaan aanrennen. Wij hoopten maar dat hij nog aan eten koken toe zou komen.... We besloten de game-drive met een uitzicht bovenop de bavianenrots. We keken uit over het meer en hadden nu een goed overzicht hoeveel flamingo's er stonden....héél véél...! Roze linten gaven de randen van het meer aan. Op de vlakte ervoor graasden de neushoorns, zebra's en buffels. Ook impala's en wat kleinere...het was een prachtig zicht. Zou de hof van Eden en zo uit hebben gezien??

Teruggekomen op het kamp bleek dat Joseph de bavianen goed op afstand had kunnen houden en ook nog een heerlijk maal had bereid. De maan en de sterren stonden boven ons. Een prachtige sterrenhemel! Waarschijnlijk doordat de lucht hier niet verontreinigd is lijkt het dat de sterren veel dichterbij staan. Het kampvuur laaide hoog op. Een geweldige omgeving om ons maal goed te laten smaken en dat afwasje...dat deden we weer gewoon zelf! Deze avond hadden we een groot kampvuur, want enige tijd geleden waren hier twee rangers aangevallen door leeuwen.... Gezellig gekletst met eenAmarula bij de koffie en om 22.00 uur doken we het bedje in de tent in.

DAG 7 donderdag 29 december. Wakker worden, hmm, het is nog donker...hoe laat is het??...waar is mijn zaklamp....waar is de wekker....chips...pas half vier...licht weer uit...lekker gaan liggen....hmm...ik moet plassen...nee hè...eerst nog maar proberen te slapen....draaien en draaien....tot half vijf. De eerste Imam begint te roepen, en daarna nog een paar....Draaien en keren, ogen open en ogen dicht....Toch maar besloten om die doorgeknipte waterfles te gebruiken want we mogen niet uit de tent...het bed lag nu wel ineens een stuk beter, nog even een klein uiltje geknapt!

Om zes uurstonden we open na een snel kopje thee met een bammetje de truck in voor een game-drive. Het begon nog maar net licht te worden en we vertrokken nu naar de overkant van het meer. Zeer koud was het in de truck, we kropen maar wat dichter tegen elkaar aan en alle dikke truien en sjaals die we konden vinden werden aan en om gedaan, maar het bleef zeer koud! We stopten voor de eerste maal bij een groep waterbokken, mooi! Daarna neushoorns, zeer dichtbij; vier grote met één jong dat een slokje ging drinken bij zijn moeder. Verder zagen we nog veel buffels, impala's, roofvogels soms wel zeven tegelijk in een boom. De Tawny-, de Wahlberg-, de Schreeuw- en de Steppenarend.En ook nog twee Afrikaanse visarenden naast elkaar in een boom.

De begroeiing was schitterend, gele acacia's in het ochtendlicht en daartussen liepen grazende zebra's en giraffes. Aan de rand van het meer stopten we weer, daar hadden we een prachtig zicht op grote groepen flamingo's. Twee soorten, de Afrikaanse, die is donkerroze met rode poten en de Europese, bijna wit met roze plekken op de vleugels. Verder nog en grote groep witte pelikanen. We hadden meer tijd genomen dan was gepland, dus toen we terugkwamen op het kamp moesten snel de tenten ingepakt en ging ook het ontbijt in een rap tempo. Erny en Sibert ontdekten dat hun tent tijdens hun afwezigheid met een bezoekje van de apen was vereerd......Alles ondergesche.....de slaapzakken, de matrasjes, de tassen, toiletzakken...wat een puinhoop... Zij konden dus in plaats van eten aan de grote schoonmaakom alles af te spoelen bij het ene kraantje dat het kamp rijk was.

Joseph had weer voor een lekker ontbijt gezorgd! Gebakken eitjes, bacon, kwartjes sinaasappel, pindakaas, nutella of suiker. Koffie, thee, melk en vruchtensap. Het ontbijt werd nog even 'verstoord' door een groep impala's die met grote sprongen via ons buffet het kamp doorkruisten. Vele handen maakten weer licht werk en na het eten was het hele kamp, inclusief het afval, in een ommezien weer in de truck geladen. En daar gingen we weer. Iedereen was voorbereid op een lange rit naar Kerio Valley, gelegen in de Afrikaanse slenk. Die grote, brede geul die de slenk dus is, was heel goed zichtbaar in het landschap.

Nog voor de koffiepauze kon ik mijn fotocollectie van slapende medereizigers uitbreiden. Nog twee en dan heb ik de groep compleet! Voor de lunch stopten we in de buurt van een rivier. De tafels werden uitgezet en ook de bakken voor het één-twee-drie-viertje.

En meteen kwamen er al een aantal nieuwsgierige kinderen aangelopen. Zij vertelden dat ze niets hadden en ook geen eten en ook veel honger. Dat riep een reactie op bij mensen in de groep. Er waren er die vonden dat wij nu niet konden gaan eten daar....Anderen vonden dat we hen koekjes moesten geven...En weer anderen vonden dat dat die kinderen nu juist helemaal niets hielp, dat dat nu structureel niets veranderde aan de situatie en dat je alleen maar in de hand werkte dat vervolgens iedere passerende truck lastiggevallen zou gaan worden...Het werd een wat ongemakkelijke lunch. Mijn mening was dat het niet verkeerd was om iedereen een boterham te geven, maar dan wel goed gecontroleerd uitdelen en niet zo maar een zak brood achterlaten of iets aan één persoon geven...De ervaringen uit Zuid-Afrika en Gambia en Senegal hadden ons geleerd dat er dan gemeen gevochten zou gaan worden tussen de kinderen. Er werd uitgebreid over gesproken met Annet en advies gevraagd aan Edward. Hij vertelde dat er vaker brood werd gegeven en dat we zelf moesten bepalen wat we ze wilden geven. Besloten werd om brood en limonade uit te delen en te zorgen dat het goed verdeeld werd, zodat dus ook iedereen wat kreeg.

Ik overhandigde drie flessen limonade aan een wat grotere knul die ik liet beloven 'we share everything' Nu was het nog een klein stukje naar de Kerio Valley.

Dat zag er heel mooi uit. Een camping aan de rand van de vallei met een schitterend uitzicht. Het was nog vroeg dus we konden alles lekker relaxed doen. Zelfs warm douchen.... In een hutje, met uitzicht over de vallei, zaten drie local girls, die wel zin hadden in een praatje. Dus zij leerden ons enkele woordjes in het Swahili en wij vertelden hen het een en ander over Holland. Joseph kookte buiten onder een afdak en maakte binnen bij de bar een buffet. Zodoende aten we vandaag weer aan een tafel.Het menu was biefstuk met en heerlijke saus, aardappelpuree en gestoofde courgette, fruit toe en nog een bakkie thee na.

Toen we zo nog gezellig zaten na te tafelen ontstond het idee om Salsa lessen te gaan geven. Josée en Rick hebben in Ridderkerk een eigen dansschool! De tafel werd aan de kant gezet, ergens vandaan kwam een gettoblaster. Tyko werd benoemd tot D.J. en Rick beloofde ons dat we in vijf minuten Salsa konden dansen....en in nog eens vijf minuten de Merenque.... Zij gaven een idee hoe dat de Salsa moest, door dat samen voor te doen. Dat swingde heerlijk! Het personeel van de bar vond het prachtig en kwam ook kijken. Daarna waren wij aan de beurt. Het was leuk en gezellig, de Salsa leek wel eenvoudig te leren maar dan niet voor zo'n stijve hark als ik ben.... Mijn dag was inmiddels lang genoeg geweest en het kaarsje was op. Nog even van de mooie sterrenhemel genoten en de oogjes dicht laten vallen in ons tentje met m'n lekkere zachte vest als kussensloop....

DAG 8 vrijdag 30 december. In een keer doorgeslapen tot 6.30u. Snel het bedje uit, kussensloop weer omgedraaid en aangetrokken, om de zonsopkomst te fotograferen....

Het tentje kon nog een dagje blijven staan, dus zokonden we ontspannen aan het ontbijt dat om 7.00 uur was gepland. Om 8.00 uur vertrokken we voor een wandeling met Emanuelle. We liepen eerst door een bos en hij vertelde ons welke boom werd gebruikt om gif uit te halen voor de pijlen en ook weer welke boom geschikt was om dan weer tegengif uit te maken. We kwamen langs de kauwgomboom, het gebruik was dat kinderen daar 's avonds een snee maakten in de bast. De volgende morgen had er zich dan een grote bal gom op de snee gevormd. Die konden ze dan op weg naar school 'plukken'. De eerste die er dan 's morgens, op weg naar school, langskwam haalde de bal eraf en ging heerlijk kauwend naar school!

De school had hier baat bij, vertelde Emanuelle, want omdat de snoepers het eerste bij de boom wilden zijn, waren de kinderen ook altijd op tijd op school. Emanuelle dacht dat dit ook de reden is dat Kenya zoveel beroemde hardlopers heeft..... Er woont een bekende hardloper in deze omgeving Hij heeft hier ook een trainingskamp, waar vaak buitenlanders komen trainen. De bekende (Nederlandse) hardloopster Kiplegat komt oorspronkelijk ook hier uit de streek.

De volgende bijzondere boom was een lijmboom. Daarna stopten we bij een uitzichtpunt, een mooi zicht over de vallei.We bekeken het schooltje in aanbouw. Op enige afstand, verscholen tussen bomen en struiken zagen we een aantal hutten. Bij navraag bleken hier jonge knullen, die net besneden waren, in afzondering te wonen.Het was nog een flinke klim omhoog. We passeerden nog een plek waar houtskool werd gemaakt. Eenmaal boven, kwamen we uit bij dorpjes, en verschillende landjes waar van alles werd verbouwd. De volwassenen, maar ook de kinderen willen geen van allen gefotografeerd worden. Dat is jammer, want de omgeving, met al die authentieke hutjes in een mooie natuur leende zich erg om mooie foto's te maken. Maar we zijn hier te gast en zullen hun wensen en manier van leven accepteren, alhoewel niet iedereen van de groep zich ook kon beheersen....

Terug op de camping wachtte ons een heerlijke lunch en een paar uurtjes vrij, de een deed een sudoku, de ander las een libelle, waar kwam die dan ineens vandaan, de volgende deed een dutje of een wasje....En ergens rolden de dobbelstenen voor yatzee.

Het zonnetje sceen, en de ingeleverde was hing aan de waslijn te drogen. Om 15.00 uur was het weer tijd om mee te gaan met Emanuelle. Trots liet hij zijn boerderij zien. Zijn uitleg was eerst wat moeilijk te volgen tot we door kregen dat zijn Engels was gemengd met Nederlandse woorden. Hij vertelde dat hij de aarde eerst vrij maakte van stenen die hij dan weer heel klein maakte, zodat ze in de bouw gebruikt konden worden. De grond had hij langzaam van rood naar zwart gemaakt door veel te mesten. Hij werd daar eerst om uitgelachen door de boeren uit de omgeving maar nu ze zagen hoe goed zijn oogsten zijn was het lachen hen vergaan en nu kwamen ze bij hem voor advies. Zijn vader is eens de beste boer van Kenia geweest en mocht toen, dat was de hoofdprijs, 14 dagen naar Europa met het vliegtuig. Hij is toen in Denemarken en België geweest en daarvandaan had hij allerlei ideeën en zaden meegenomen. Nu heeft zijn zoon, Emanuelle, zich in het hoofd gezet om zo zijn best te doen dat hij ook een keer met het vliegtuig naar Europa kan... Hij was goed bezig, had al een keer een prijs gewonnen maar werd toen te jong bevonden om al de beste boer van Kenia genoemd te worden. Hij liet ons artikelen zien die over hem en zijn werk geschreven waren.Hij was als eerste begonnen met paprika's te kweken. Natuurlijk was daar geen vraag naar, men kende ze niet... Nu kreeg iedereen die bij hem groente kocht een paprika's cadeau.Totdat men ze lekker ging vinden en er vraag naar kwam. Vanaf dat moment ging hij ze verkopen voor een paar shilling per stuk...

Zo had hij ook een mooi verhaal over deuien die hij oogstte. Diewaren veel groter dan men hier in de regio gewend was. Eerst was dat een nadeel want er werd niet verkocht, totdat bleek dat ze in de hotels erg gewild waren....Minder nodig en handiger te schillen...Nu wilden ze daar alleen nog maar die grote... We kregen ook een 'rondleiding' door zijn huis.

We werden uitgenodigd om plaats te nemen in zijn kamer. De banken en de tafels lagen vol met kanten kleedjes. Toen iedereen zat toonde hij ons trots zijn kast...In Afrika een bijzonder meubelstuk...Achter een deurtje zat een televisietoestel en met een gezicht van nu zal ik jullie eens helemaal verrassen opende hij het deurtje onder de televisie en daar bleek een video te staan. Electriciteit haalde hij van een zonnecollector. Met zes tegelijk mochten we de slaapkamer en zijn flushing toilet en douche bekijken. Hij had ooit in een hotel een flushing toilet gezien en wist toen: dat moet ik ook hebben....

De hele plumbing had hij ook zelf gedaan en uit de douche kwam ook warm water van dezelfde voorziening die hem in de 'keuken' ook warm water voor de afwas gaf.. Hij had de waterleiding zo geleid dat die onder het vuur van de kookgelegenheid doorliep. Dat vuur brandde altijd, zodoende had hij ook altijd warm water. Hij had vroeger bij zijn vader geoefend met het loodgieterswerk. Dat was toen nog niet zo uitgebreid maar het bleek een goede basis geweest te zijn voor zijn eigen huis. De keuken was een klein hoekje in de tuin, onder een afdakje. Hij wees ons ook nog even op de andere kant van het pad....'That's my afdruiprek' En dat bevatte dan ook meteen de hele keukeninventaris.

Hij bleef de Nederlandse woorden rondstrooien, want vervolgens gingen we naar zijn Friese cow. Hij had er drie en die werden gevoed met bananengroen en schillen. Er was geen mest te zien, want zodra een koe wat liet vallen werd het meteen opgevangen om als mest te dienen voor het land. Zo ook in het kippenhok. Dat was nog in aanbouw maar hij had al zo'n constructie bedacht dat de mest er weer onderuitgehaald kon worden. Geweldig zoals hij zelf allerlei constructies had bedacht. Hij had ook nog wat schapen. We namen afscheid van Emanuelle, we konden nog mee met een bergwandeling maar er was geen belangstelling meer voor. Er werd wat bij de tent gerommeld en we gingen op tijd aan de borrel.

Ik heb hier de tas met kleren etc., bijna 9 kilo, achtergelaten voor het schoolhoofd. Leanne had ook nog een tas met schrijf en schilderspullen die er meteen bij gezet werd. Naar bed en lekker slapen...Halverwege de nacht met het hoofd aan de andere kant gaan liggen...want we lagen wel een beetje op de helling....toch nog niet zó ervaren in het opzetten....

DAG 9 zaterdag 31 december . Al een week zijn we met elkaar op pad. Het inpakken loopt dan ook gesmeerd. Ons ontbijteitje is vandaag gekookt. Om 8.00 uur zat alles en iedereen weer in de truck en werden we uitgezwaaid door al het personeel van de camping. Dit werd een lange reisdag naar Kisii. Het eerste deel van de reis ging door een droog en dor landschap. Ineens veranderde dat en lagen de hellingen vol met theeplantages. Hier stopten we. We konden hier ons lunchpakketje smeren voor in de truck maar de meesten aten hun boterhammetje ook meteen maar op.

Onder een afdak konden we lekker in de scahduw zitten met het zicht op de theeplantage want het was weer goed warm! Hierwerd ons verteld dat de oogst niets was dit seizoen, veel te droog, het wachten was op de regen. Dit hoorden we in bijna het hele land. We reden verder langs velden vol koffie, thee, rietsuiker, ananas en ook rijst. Heel veel rondavels in het landschap. Eerst was alles nog groen en bergachtig maar gaandeweg de rit verdwenen de bergen meer naar de achtergrond en werd het een superdroge vlakte met nog steeds veel hutjes en zwaaiende kinderen. In de truck werden verschillende uiltjes geknapt, boeken gelezen, en sms-jes verstuurd. Een vuilnisbak werd midden in het gangpad gezet en diende als tafel om op te yahtzeeën.

Tegen 15.00 uur arriveerden we op de missiepost, een groot gebouw met een flink hek eromheen. Het waren nette kamers, het bedje werd getest, lekker hard! Douche ook prima, heerlijk, haren gewassen en dat alleen geeft al een fris gevoel... Wat ook heerlijk was met een bed...de tas erop en staande de boel herschikken. De was werd in een aparte zak gedaan. De gekochte souvenirs konden eens worden bekeken en bij elkaar gestopt. Batterijen in de oplader, het zou hierdaarvoorde laatste mogelijkheid zijn!

En toen, in de schone kleren, een rondje gelopen door het stadje Kisii. Het was er lelijk en erg vies, heel veel mensen, niet al te vriendelijk. Vanzelf gingen we de vergelijking met Gambia maken, moet je natuurlijk niet doen, maar toch...Terug op de kamer hebben we even op bed gelegen en geprobeerd de telefoon te activeren. Die had het begeven op het moment van aankomst. Hij gaf geen teken van leven meer en dat net nu het nieuwe jaar eraan zat te komen... Om 18.45 uur was het verzamelen om naar de Blues bar te gaan, een bar, restaurant waar voor ons was gereserveerd...Het restaurant was vreselijk, twee televisies, keihard aan. en de temperatuur was zeer hoog... Er was voetbal op de t.v.Of je het wilde of niet we zagen Manchester winnen met 4-1. Het eten was slecht. Er was een Afrikaans meisje mee aangeschoven, ze had een zielig verhaal, geen ouders, geen huis, geen werk....Hans nodigde haar uit om mee te eten.Uiteindelijk kreeg Rick hierdoor zijn de van te voren bestelde maaltijd niet. En ook met het toetje ging het nog mis. De muziek stond erg hard dus een gesprek lukte ook niet...

Om te proberen de oudejaarsavond nog te redden gingen we naar een hotel tegenover de missiepost. We konden daar met z'n allen in de tuin zitten. De temperatuur was goed, nog steeds met blote armen en benen, uiteraard was alles wel goed in de DEET gezet! De Afrikaanse sterrenhemel boven ons deed ons het vervelende diner weer snel vergeten. De president hield een toespraak, zagen we op de TV die binnen stond. En zodoende konden we op het goede tijdstip het kusritueel inzetten. Zo gingen we, met een flesje Sprite in de hand het jaar 2006 in.

Annet had gezorgd voor kaarsjes op tafel en een fles champagne, helaas wel een beetje warm.... Tyko had sterretjes en een enkele knaller. Joseph vond het vuurwerk maar niets, vorig jaar was er iemand bij geweest met mooi siervuurwerk..... Al met al was het niet verkeerd om maar lekker in bed te kruipen, klamboe eroverheen en knorren....

DAG 10 zondag 1 januari 2006. Om 6.00 uur werd ik wakker. Geen imam gehoord hoewel de moskee praktisch om de hoek stond. De buik begon weer wat te rommelen...Net voor we de truck ingingen toch maar een pilletje immodium geslikt. We waren nog maar net los toen we al weer stopten...voor een winkeltje met speksteen. Speksteen of zoals het hier genoemd wordt, zeepsteen, wordt hier gevonden in de rotsen/grotten.

Ze hadden mooie spulletjes en er werden allerlei deals gemaakt. Met drieën drie olifanten gekocht in een koop, nog wat schaaltjes en een klein olifantje voor Oma. Sabine, die in het normale leven klassenassistent is bij een ZMLK school, had al snel een groepje kinderen om zich heen en leerde hen liedjes. Het zag er erg gezellig uit. Iedereen had z'n collectie souvenirs weer uitgebreid en toen was het verder een lange zit die dag. De picknick was bij een meertje waar net de koeien en geiten stonden te drinken.

Dus hadden we weer toeschouwers bij de lunch. Nu verliep het rustig. Vanaf het moment dat we de Serengeti binnenreden zagen we grote kuddes gnoes en zebra's. Het was toen niet ver meer naar het Lake Victoria. Het eindstation was Speke-bay Lodge, gerund door Nederlanders.Het bleek eenmooi aangelegd kamp, voor ons stonden tenten klaar met over iedere tent een rieten afdak. Gewone bedden erin en mooie schone douches en toiletten. Wel een lampje maar geen stopcontacten, jammer! De bar lag aan het strand, helaas was er die dag veel wind en weinig zon.... Bij de truck werden de stoeltjes uitgeklapt en ging Joseph meteen aan de slag voor het avondmaal.

Wij hadden een paar uurtjes vrij om te vogelen en te genieten van de schitterende natuur, wel oppassen voor de hippo's was de boodschap. Het was Joseph weer gelukt om een heerlijke maaltijd te bereiden. Spaghetti deze keer, met kool, worteltjes en doperwten en tomatensaus met gehakt. Maar voor iedereen z'n bordje leeg had kwam er een invasie van motten. De lamp werd wat verder weg gehangen...iedereen schoof wat meer in het donker...Maar het werden er meer en meer...ze vlogen in je haar en tussen je kleding en tussen je eten...honderden...Dus al snel lieten de meeste het eten voor wat het was en verdwenen naar de bar aan het strand. Zo kwam er een abrupt einde aan de maaltijd. Bij de bar lagen ook hele rijen stopcontacten met al onze opladers. Dat was wel iets waar iedereen steeds mee bezig was...hoe vol zijn de batterijen nog...In de fotocamera's, de filmcamera's, de telefoons en de harde schijven....

Ik ging me trakteren op een lekkere douche en vroeg naar bed. Het was erg heet in de tent dus het effect van de douche was al snel weer weg, maar het bed lag lekker en ik was zeer snel vertrokken. Gert was nog druk doende met het opladen van de batterijen aan de bar....

DAG 11 maandag 2 januari. Om 6.00 uur begon voor ons de dag. Gauw aangekleed en de zonsopgang gefotografeerd. Om 7.00 konden we ons melden voor de birdwalk.Aan de voetafdrukken is te zien dat de hippo's achter onze tent langs zijn gekomen, ik heb erg vast geslapen en er, jammer genoeg, niets van meegekregen. Onze vogelgids van deze morgen heette Benjamin. Hij wist er veel van en kon de verschillende soorten ook goed vinden. We zagen de pygmee kingfisher, die volgde ons van boom tot boom. Benjamin wees ons ook een nachtzwaluw aan die in een bosje gras onder een boom verscholen lag.

En nog meer, grotere ijsvogels. Een rode paradijsvogel met een enorme lange staart. Het hol van een stekelvarken. Een grote varaan in een boom. Hij wees mij de whistling tree.Een boom waar grote galappels opzitten die worden bewoond door mieren. Om in die 'galappels' te komen maken de mieren daar kleine gaten in. Als nu de wind door de boom waait geeft dit een fluitend geluid . Wij waren als twee enigen meegegaan met de wandeling want Annet had verteld dat de excursie $ 30 kostte.Er waren wel meer mensen die belangstelling hadden maar het werd toch wat te prijzig gevonden. Nadien bleek dat het $30 per groep van maximaal zes personen was. Jammer voor Tim, een jonge knul die graag had meegegaan maar het niet kon betalen. Nu volgde hij ons op afstand en als de gids ergens naar wees keek hij gauw met zijn verrekijker en had zodoende toch ook wel een aantal vogels kunnen zien. Maar het viel ons dus $30 mee, de groep was teleurgesteld.

Ook wel jammer dat we hier maar één nachtje waren, er waren hier veel mogelijkheden voor excursies. Varen op het Victoriameer, een fiets of wandeltocht naar het dorpje en nog een uitgebreidere wandeling met een vogelgids. Maar omdat we de verkorte kerstreis hadden moesten we om 10.00 uur weer verder. Edward stopte meteen al bij het eerstvolgende dorpje. Joseph ging op zoek naar vis, hij had ons verse tilapiafilet beloofd. En de houtskool moest ook weer aangevuld worden. Wij gingen er meteen ook even uit. Direct stond ereen horde kinderen om mij heen die allemaal doorm'n verrekijker wilden kijken.

We hebben ook nog even naar lappen gekeken en ook ook maar een mooie gekocht. Zoveel kans is er niet op deze reis om eens in een dorpje rond te kijken en souvenirs te kopen.

Daarna konden we goed op de, overigens prima, stoelen gaan zitten, want we hadden een flinke rit voor de boeg. Een deel daarvan ging al door de Serengeti. Vanaf dat moment hadden we genoeg te kijken. Het park was heel uitgestrekt, de meeste stukken kaal, dor en droog. We gingen op het heetst van de dag door dit deel van de Serengeti, hierdoor stond veel wild in de schaduw van de bomen. Meest acacia's, helemaal zilvergrijs met enorme stekels.We zagen grote groepen gnoes met daartussen zebra's. Dit beeld herkenden we van films die we thuis zagen op Animal Planet. Maar om er zo in het echt doorheen te rijden, de warmte te voelen, deapartegeur te ruiken, heel speciaal, ook de geluiden om je heen, de laag stof over je heen.

Het was toch heel indrukwekkend en een goed moment om even stil te staan bij het feit wat een bofkont je bent, dat je dit kunt beleven, zomaar rondtoeren door Afrika....Geweldig !! We zagen ook groepen olifanten, veel zebra's, rijen sjokkende buffels, impala's en andere gazelleachtige. We konden niet steeds de truck stoppen om foto's te maken omdat we dan te laat op de campsite zouden arriveren. Soms wel jammer want we zagen mooie plaatjes aan ons voorbijtrekken. Rond 18.00 reden we het kamp op. Het bestond uit een overdekte open ruimte die duidelijk voor de kok was gereserveerd. Verder nog een soort langwerpige parasol van hout en een dak van gras. En een grote tank, die zag er een beetje uit als een voedersilo. Met daaronder een betonnen bak en een kraan. Het bleek de watervoorraad te zijn. En iets verder weg een betonnen gebouwtje waarin 4 toiletten waren. Het zag er redelijk uit. Het rook alleen wel ontzettend. Het waren gewoon putten die na ieder gebruik gewoon weer wat voller werden....

Seronera Public Campsite. De toegang tot Serengeti National Parc kost $ 50 per persoon. Het kamperen kost $ 20 per persoon per nacht. Er rijden ranchers door het park en die komen gedurende de nacht wel eens kijken. Maar dit alles was wel midden in de Serengeti, geen hek of andere afrastering.... We mochten dus weer niet de tent uit ‘s nachts. We aten heerlijk, de tilapia met rijst en gesmoorde groenten die weer heerlijk gekruid waren.

Na het avondeten begon de andere Nederlandse groep, we staan hier met 3 groepen, muziek te maken. Er was iemand met en gitaar in die groep. Dat geeft altijd wel een sfeertje, gitaarspel bij het kampvuur zeker onder een schitterende Afrikaanse sterrenhemel.... De Spaanse groep deed nog een stoelendans maar toen lag ik al in bed. Om 5.15 uur was ik echt wakker, mijn blaas was te vol en dat voelde niet lekker, dus maar even achter de tent gehurkt. Eerst even goed rond geschenen met de zaklamp. Toen ik later nog een bezoek bracht aan het toiletgebouw, begeleid door Gert, stond daar een hele groep zebra's te grazen.

DAG 12 Dinsdag 3 januari. Het is nog donker en de sterrenhemel prachtig als we om 5.30 uur naar het toilet lopen. Tijdens het ontbijt kwam de zon op en het was een uitdaging om daar een mooie foto van te maken.7.00 uur is de vertrektijd voor de gamedrive. Het licht was prachtig met die opkomende zon. Alles kreeg een rood tintje. We zagen weer veel wild en kregen nu ook de tijd voor foto's.Lange tijd stonden we bij een grote plas water. Zeker zo'n 100 dieren, vooral gnoes en zebra's drentelden daar rond om te gaan drinken. Steeds liep er een groep het water in en als dan alles rustig stond te drinken schrok de een of andere van iets in het water of gewoon van het dier naast hem en als dan de eerste uit het water spurtte gingen de anderen in een geweldig gespetter mee. Ze stonden dan even aan de rand van het water te wachten en wat later gingen de eersten al weer het water in. Het was een prachtig schouwspel. Terwijl we daar stonden herhaalde zich dit een aantal keren. Het leverde mooie foto's en film op.

Dit was eengoede afsluiting van onze ochtend drive. Daarna reden we terug naar het kamp waar Joseph voor een prima lunch had gezorgd, pannenkoekjes en salade. Al tijdens de lunch, die we opaten onder de overkapping, want het zonnetje scheen fel, werden er plannen gemaakt voor die middag. Er waren 's morgens veel foto's gemaakt, dus het probleem hoe vullen we de batterijen diende zich weer aan. Er werd besloten om de siësta te doen bij het visiting center van het park. Daar konden de batterijen aan het infuus en voor een koud drankje waren we ook wel in. Dus zo gezegd zo gedaan, van een tot half vier luierden we wat op het terras van het visiting center. Er waren natuurfilms te bekijken en op het terras liepen vogels van allerlei pluimage, ook nog klipdassen en mangoesten. We genoten van een koud pilsje of wijntje en konden aan tafel de dagboeken bijwerken.

Daarna gingen we weer op pad. Edward kwam ons ophalen en de volgende gamedrive had als hoogtepunt twee leeuwen, lekker gelegen onder een boom. Zij wilde wel wat en liep uitdagend om hem heen. In eerste instantie reageerde hij met een grauw en een snauw, maar ze bleef aandringen en ja hoor....daar kwam hij overeind en bleek bereid tot een nummertje. Voldaan lagen ze daarna weer in de schaduw van de boom. Maar niet voor lang want zij wilde wel weer... Toen ze haar verleidingskunsten weer op hem uitprobeerde werd haar met een luid gebrul te kennen gegeven dat het wat hem betrof genoeg was geweest. Kort daarna zagen we een luipaard in het gras liggen, jammer dachten we, geen actie. Maar daar kwam hij toch overeind en ging aan de wandel, onze Edward schatte dat goed in.Hij startte de motor, reed een blokje verder en toen kwam datzelfde luipaard op ons af gelopen. Geweldig zo dichtbij dat we het idee hadden dat we hem konden aaien.... We boften wel met dit alles.

De dag sloten we af op het terras van een luxe lodge. We zaten hoog op de rotsen die nog nagloeiden van een dag vol zonneschijn. Een glas wijn in de hand en het uitzicht op de Serengeti, waar langzaam de avond viel. Het was een goed gevoel na een dag met allerlei belevenissen. Edward moest in het donker de weg zoeken naar ons kamp. Daar bleken zich inmiddels nog drie andere groepen geïnstalleerd te hebben. Een drukte van belang en het vertroebelde een beetje het idee van kamperen in de vrije natuur.

Het was een lange dag geweest dus niet lang na de hap zochten we ons tentje weer op. 's Nachts liepen hyena's en grazende zebra's rond de tent, maar ik heb er niet echt van wakker gelegen.Het plan voor de volgende dag was: 6.00 uur op, 7.00 uur ontbijt ( tent ingepakt), 8.00 uur vertrek.

DAG 13 woensdag 4 januari. Het opstaan gaat zonder douche vrij snel. Even met de vochtige toiletdoekjes opfrissen. M'n kussensloop omdraaien zodat het weer een vest werd en klaar.... We pakken verder niet veel uit, het bleef bij de toilettas, zaklamp, zakdoeken en het puzzelboekje. Dus dat is ook snel weer ingepakt! In het afbreken en invouwen van de tent hebben we al snel een routine gevonden dus kunnen we Annet ook een handje helpen, zij moet dit allemaal alleen klaren. De mannen hebben inmiddels flink stoppels gekregen...De voeten worden iedere dag een beetje zwarter. Zelfs sokken houden dat niet meer tegen.

Om 8.00 uur was het spul weer aan kant. Alles was met vereende krachten in de truck geladen, al het kookmateriaal, stoelen en tafels, houtskool en takken en stronken voor het kampvuur. Joseph en Edward waren zuinig op het hout, want ons volgende kamp lag vrij hoog aan de rand van de krater. Dus we moesten onsvanwege de hoogtevoorbereiden op een koude nacht.

Al game-drivend gingen we op weg naar de Ngorongorokrater. Het eerste dier waar we voor stopten was een luipaard, liggend onder een boom.Iets verderop werd in de boom zijn prooi ontdekt. Een volwassen impala, boven in de takken van een flinke boom, wat zal dat een gesjouw geweest zijn... Het luipaard ging aan de wandel, Edward volgde hem met de truck. Wij volgden hem met onze camera's net zo lang tot hij zich prachtig installeerde boven in een boom. Verder, zagen we nog enkele hippo's in het water.Bij de volgende stop, hij moest wel stoppen want het gebeurde bijna op de weg...werd net een buffel doodgebeten door een leeuw. Hij spartelde nog even maar de leeuw had hem stevig in de nek beet en klemde zo de bloedvaten dicht. Ondertussen hadden twee andere leeuwen de buik al opengemaakt.

Dit was ongelooflijk, om mee te maken. Zo dichtbij...de reacties in de truck waren dan ook heel divers, van afschuw tot toch ook wel genieten van de belevenis. We hadden volop de tijd om de mooiste foto's te maken. We stonden na enige tijd met zo'n 25 jeeps om het tafereel heen. De leeuwen lieten zich daar geen moment door afleiden.

Maar we moesten verder dus Edward startte de motor en Annet liet de doos met koekjes rondgaan...KOEKJE ERBIJ...! Toen moesten we ineens haast maken en streep door naar de uitgang van het park. Het was zaak om daar voor 12.00 uur te zijn omdat we niet over de 48 uur mochten komen die we in het park waren anders moesten we weer voor een hele dag bij betalen. En het was nog een flinke rit om de Serengeti uit te komen. Het landschap werd zeer open, alleen gras en af en toe wat verdwaalde enorme stenen met wat bomen en struiken erop. Het aantal dieren nam ook af. Nog wat loopvogels, secretarisvogel, struisvogels en een enkele trap. Soms nog wat clubjes impala's. Aangekomen bij de parkgrens moesten we twee uur wachten voor we het volgend park in konden, dit was om de tijd wat gunstiger te maken die we dan in de Ngorongorokrater zouden kunnen doorbrengen.Want ook hier gold weer om 14 uur erin, dan de volgende dag om 14 uur eruit.

We vulden de tijd met een koud drankje, even de souvenirshops bekeken en een wandeling door de omgeving.

Daarbij zagen we nog een kolonistenagame, bijzonder met een rode kop en een blauw lijf en zelfs nog twee olifanten op een korte afstand. Eenmaal in het volgend park begonnen we met een picknick op de parkeerplaats en vervolgens hadden we een mooie rit naar de camping. In het landschap dat inmiddels wat groener en bergachtig was geworden zagen we de Masai lopen met hun kuddes.Zoals beloofd stopten we bij een dorpje.

Daar werd een dansdemonstratie gegeven. En inderdaad, wat springen ze hoog! Vervolgens werden we meegetroond een hut in. De hut was donker, een vuurplaats om het eten te koken en aan beide zijden van takken en bladeren een bed gemaakt Achterin hing aan plantenstengels een plankje waar wat keukengerei oplag. Hij vertelde dat hier een gezin met vijf kinderen in woonde. We mochten foto's maken en hij wilde ook graag wat geld voor zijn uitleg... Weer buiten de hut werden we meteen belaagd door veel vrouwen die onmiddellijk mijn armen volhingen met armbanden. Ik moest heel duidelijk zijn dat ik niets om mijn nek wilde. Ook nadat ik een paar armbanden had gekocht viel het niet mee om ze verder op een afstand te houden, ik kreeg er een beetje een vervelend gevoel van en we zijn dan ook vrij snel buiten het dorp gaan staan.

Daar kwam meteen de man die ons de hut had laten zien, hij nam ons mee naar het schooltje waar veel kinderen op de bankjes zaten en een liedje voor ons zongen toen we binnenkwamen. Ook daar werd weer geld voor gevraagd! De Masai die ons rondleidde was helemaal onder de indruk van Gert's verrekijker, hij deed hem om en pas toen we de truck weer ingingen werd hij teruggegeven. En steeds maar vol verbazing de omgeving afspeuren door dat ding!

Het was nog vroeg toen we op de camping arriveerden. Het tentje werd opgezet bij een prachtige boom. We liepen meteen hoopvol naar de douches, maar helaas, niet echt geschikt, vuil, geen plaats om je kleren te laten en koud water. Ik heb m'n voeten maar in de wastafel gehangen en ze eens flink met de nagelborstel bewerkt. Dat gaf ook een goed gevoel; schone voeten.... Mijn borsteltje werd verder dankbaar door de hele groep gebruikt.

Hier mochten we niet van de camp-site af i.v.m. onze veiligheid. Dat was wel jammer want al met al bewogen we niet erg veel. Al vrij snel begon het af te koelen en was een plekje bij het kampvuur zeer aangenaam. Het bleek eengoede plaats om het dagboek eens bij te werken. Overdag was het steeds flink warm geweest, de temperatuur zat dan meestal tussen de 35 en 40 graden.Maarin de ochtend en de avondwaren een dikke trui en een sjaal geen overbodige luxe. De dag werd afgesloten met een lauw pilsje of een rood wijntje. Er werd nog wat nagepraat over het bezoek aan de Masai. Sommige vonden de mensen opdringerig en onprettig in het contact, bij die groep hoorde ik ook. Maar anderen hadden het zeer de moeite waard gevonden, accepteerden de mensen zoals ze waren omdat ze veel mooie foto's konden maken. Hierover werden we het niet eens, de meningen liepen uiteen. We kregen door dat we volgende ochtend om 5.00 uur het bed uit moesten, dus heb ik de discussie maar gelaten voor wat hij was en heb mijn tent opgezocht.