GROEPSREIS MYANMAR

Zondagavond 5 februari. We vertrokken tegen 19.00 u richting AALSMEER waar we via internet in Hotel de Herbergh een kamer hadden geboekt. Gelukkig geen sneeuwbui onderweg.. We dronken nog een bakkie koffie met Jaap en zwaaiden hem toen uit.

We hadden daar een lekker bedje.

Maandag 6 februari . De volgende morgen gingen we in alle vroegte met de shuttle naar Schiphol. Precies half acht schoven we in de rij om de bagage in te leveren.

De reis verliep prima, we stegen op om half elf en verder ben je dan de tijd kwijt. Er worden wat uren bijgeteld en later nog wat. En als het dan voor je gevoel nog helemaal middag is begint het te schemeren en krijg je nog een laatste snack voor de nacht.

Dinsdag 7 februari. Maar als je dan wat geslapen hebt en het wordt buiten weer licht en je ontbijtje staat voor je neus dan is het op je thuisklokje late bedtijd. Het tijdverschil met SINGAPORE is namelijk 7 uur. We hadden net genoeg tijd om het vliegveld van Singapore te bewonderen en toe vertrokken we al weer naar YANGON. Op de aardbol is dat eigenlijk weer een stuk terug. Het tijdverschil met Nederland werd nu ook weer wat minder!

Daar werden we opgewacht door Klaas, onze Nederlandse reisbegeleider en Tun, de Myanmarse reisbegeleider. Die laatste was heerlijk enthousiast.

Het hotel lag 20 min rijden van het vliegveld, “Yuzana Garden hotel”. We hadden daar een prima kamer. We kregen even rust en tegen 16.00 uur gingen we met de bus naar de liggende Boeddha de Chaukatgyi Boeddha . Een immens Boeddhabeeld met prachtig bewerkte voetzolen. Ik had natuurlijk de foto al in een boek gezien en daar was ik toen niet zo van onder de indruk. Maar hier in het echie met de uitleg van Tun erbij voelde het toch heel anders.

Daarna stond de Shwedagon Pagode op het programma. Dit was heel indrukwekkend. Er waren heel wat mensen en iedereen liep rondjes rond de Pagode. Met de klok mee omdat je dan je rechterkant naar de Boeddha hebt, dit is je “goede” kant, zo toon je respect naar Boeddha of in dit geval ook naar zijn relikwieën, 6 haren..

Overal stonden beelden en kleine of grote altaren waar mensen aan het bidden waren. Er liepen ook monniken tussendoor.

Omdat het die avond volle maan was werd tegen donker de hele kring rond de pagode verlicht met kaarsen. Het zag er erg mooi uit met al die gelovigen, die in diep gebed op hun knieën lagen. Er werd ook wel in groepjes gewoon gezellig gekletst.

Het was al helemaal donker toen we terug naar het hotel gingen. We besloten daar met z’n allen een hapje te eten. Dat was geen succes, het eten liet enorm lang op zich wachten, het smaakte wel maar we waren inmiddels allemaal erg moe door toch wel gebrek aan een goede nachtrust.

Woensdag 8 februari. We mochten uitslapen, het was al bekend dat het vliegtuig vertraging had. We namen deel aan het ontbijtbuffet, onder andere ook nasi met een spiegelei! Tegen tienen waren we op het vliegveld en deze dag werd zo’n beetje een hele dag vliegen. Twee tussenstops hadden we. We vlogen van YANGON naar HEHO vandaar naar TACHILEIK en als laatste stop KENGTUNG oftewel KYAING TONG. Dit ligt in de zogenaamde Gouden Driehoek, zoals de grensregio van Myanmar, Laos en Thailand ook wel wordt genoemd. Het is er van oudsher het centrum van de opiumhandel en door de strijd van het leger met de drugsbaronnen is de regio rondom Kyaing Tong heel lang niet bereikbaar geweest. Vandaar ook dat we er nu met een binnenlandse vlucht naar toe gingen. Volgens onze gids is het eigenlijk meer een vierkant dan een driehoek want China speelt hier, net als elders in de wereld een behoorlijke rol mee. Ook hier zijn ze daar niet alleen maar positief over.. Onze gids regelde alles perfect, we kregen via hem de tickets en de bagage hadden we in Yangon in het hotel gezet en in Kyaing Tong vonden we hem in het nieuwe hotel, het Princess Hotel, weer terug.

We kregen weer een uurtje om even bij te komen en toen gingen we naar een enorme boom ik meen 17 meter hoog, die in 1700 geplant werd voor de koning.

Daarna wandelden we een stukje rond het meer met uitzicht op een staande Boeddha van meters hoog. We zouden vanaf een pagode de sunset bekijken maar dat haalden we niet. Het klooster bij de Pagode hebben we wel uitgebreid bekeken. Mooi om al die monniken bezig te zien. Er waren veel kinderen die eerst volop aan het studeren en spelen waren en later met z’n allen, geroepen door flinke belslagen in de tempel op de knieën hardop mantra’s gingen opzeggen. Het was een heel aparte sfeer. Ook hier vertrokken we weer in het donker.

We aten in een restaurant met gerechten uit de streek, daar was niets mis mee!

Donderdag 9 februari. We gingen om 7 uur aan het ontbijt, om 8 uur stapten we in de bus. In twee uur lang reden we door mooie landschappen, rijstvelden maar ook prachtige berglandschappen met mooie dalen. Toen begon de wandeling. Volgens onze gids Tun een paar ups en een paar downs… Maar het bleken flink wat ups te zijn. We liepen eerst naar het verste dorp in ongeveer 2 uur tijd. We gingen de LOI stam bezoeken. De zon bakte flink op onze schouders! We aten ons lunchpakket met chopsticks tegen de muur van een klooster. Heerlijk was het, een soort mie met groenten en een eitje.

Daarna bezochten we de families in de longhouses. Het is er een donkere bedoening binnen. Iedere familie heeft zijn eigen vuurplaats. Er kunnen in zo’n longhouse in dit dorp wel 100 mensen wonen. In het donker met een vuurtje, een open kast met de keukenspullen en de slaapkamer achter een wand met deur.

Er werden wat manden gevlochten en longy’s geweven. Verder was er weinig activiteit. We hoorden later dat dit een rijk dorp was. We zagen hier grote huizen met ook golfplaten daken. Een vrouwtje was nog buiten bezig rijst te ontvliezen met een grote stamper.

Het eerste dorpje vonden we na een uurtje lopen op de weg terug naar de bus. Hier waren de longhouses duidelijk kleiner maar ook nog authentieker met grasdaken. We werden er snel doorgeleid, ik had nog wel wat langer willen kijken en even zitten.. maar ik realiseerde me pas dat het wel erg snel ging toen ik er al weer uit was. Ik had nog graag wat meer informatie gehad over hun manier van leven. Hoe ze geld verdienen als dat dan niet met drugs is. Maar dat ga ik morgen allemaal een vragen want dan gaan we weer wandelen, naar vier dorpjes nog wel.

Nu waren we om 18 uur weer thuis. Lekker douchen en op zoek naar een restaurantje voor het avondeten. We zochten even naar het chinees restaurant wat ons was aangewezen door Tun maar toen we het niet konden vinden besloten we in dezelfde gelegenheid als de avond daarvoor te gaan eten. Heerlijk gegeten, met 6 personen schoven we de hapjes lekker door naar elkaar. Tegen 22 uur (16.23 uur in Nederland) het bedje opgezocht, en slapen moest wel lukken!

Vrijdag 10 februari. Om 8 uur vertrokken we naar de waterbuffelmarkt. Het was al aangekondigd.. heel weinig buffels. De reden is dat voornamelijk de Chinezen de buffels kopen. Eerder waren dat de Thai maar de Chinezen betalen meer dus gaan die met de meeste buffels naar huis. Nu waren er maar zo weinig op de markt omdat van de verkopen die op markt gebeuren er ook aan de staatskas moet worden betaald, dit wordt nu omzeild door de verkopen op het land bij de boer te laten gebeuren. Goed na die schamele 11 buffels te hebben bekeken en er door de gidsen de nodige informatie over gekregen te hebben( we zouden er nu zelf ook wel een kunnen gaan kopen we weten nml. waar we op moeten letten..) deden we een korte rit op weg naar het eerste dorp. We stapten uit in een straat waar ook whisky stokerijen waren. Dit wordt hier gemaakt van sticky rice. We hebben gekeken hoe hier het basisproduct voor whisky werd gemaakt. Zo gaat het in de ruwe vorm naar Thailand waar er verder de smaak aan wordt toegevoegd. Vandaar vertrok onze wandeling, eerst was er nog een hele discussie wie er in de tucktuck ging. Die was geregeld omdat er mensen waren die niet gingen wandelen en weer anderen die hun bagage niet konden dragen.. Maar toen er een optie leek voor meer mensen om mee te rijden waren er natuurlijk ook weer meer mensen die dat wel wilden. Het werd een eindeloos heen en weer gepraat zo erg dat de eerste mensen alvast maar begonnen met de wandeling. Uiteindelijk volgde de rest ook. Het bleek een prachtige wandeling over een goed pad met prachtige vergezichten en bijna het hele stuk dat we stegen liepen we in de schaduw. We bezochten 4 dorpjes. We werden enthousiast ontvangen met groene thee. In dit dorpje verkochten ze veel zelfgemaakte tasjes, mutsen, blouses en mutsen. Dit was de Akha stam. Dit is een van de meest kleurrijke stammen. Ze wonen ook in China, Laos en Thailand. De vrouwen zijn gemakkelijk herkenbaar aan hun uitbundige hoofddeksel vol zilveren bellen en muntstukken.

De Akha zijn weer onderverdeeld in 7 subclans, elk met een eigen type hoofddeksel. Ze wilden graag poseren voor de foto. Je kon met ze lachen onder het kopen van sierraden of tasjes. Ze zagen er ook prachtig uit. Mooie geborduurde blouses, zwarte rokken en beenbeschermers. En mutsen met veel slingers van witte kralen en glimmende metalen bollen. We liepen zo vier dorpen af, ze lagen dicht bij elkaar. De ene was Boeddhistisch, een was er Animistisch, een was er Christelijk en de laatste was een mix van alles. We kregen nu meer informatie over hun manier van leven, dat maakte het wat boeiender. Tegen drie uur gingen we na een heerlijke wandeldag terug naar het hotel…. We reden door weer een prachtig landschap met net aangeplante rijstvelden. Dat heeft een prachtige kleur groen zo in het middagzonnetje.

We namen nog een drankje aan het meer in het stadje en na een heerlijke douche ben ik nog even een kort berichtje op de site gaan zetten. Dat ging goed maar de email openen lukte niet, jammer. We hadden voor vertrek al gehoord dat email wel een probleem zou worden.. Ook onze telefoon was meteen na aankomst helemaal dood en bleef dat ook tot we op de terugweg weer onze tussenstop hadden op Singapore. We dineerden weer in hetzelfde restaurant als de dag daarvoor. Heerlijk. En nu is het weer tien uur… dus bedtijd!

Zaterdag 11 februari. We gingen al vroeg naar de markt. We kregen uitleg van Tun over het verschillende voedsel. Heel veel verschillende groentes, heel vers, veel kippen die gevild klaarlagen met de kop er nog aan.

Alle ingewanden lagen uitgespreid op tafel. Zelfs de eieren in aanmaak zonder schaal, drie op een rijtje. Verder zag ik nog vreemde leverkleurige plakken, dit bleek gestoomd bloed. Dit wordt dan weer in stukjes gesneden aan de soep toegevoegd. De vissen lagen nog te happen naar lucht er sprong er zelfs een achter in mijn schoenen, tot grote hilariteit van Tun. Hij vertelde dat alles vers naar de markt komt, de vissen net gevangen, de kippen net geslacht. Wat wordt gekocht gaat thuis meteen in de pan en de rest wordt op de markt klaargemaakt en dan meteen als maaltijd verkocht. Overal kun je eten kopen en ook op de markt stonden lange tafels waaraan mensen zaten te eten. Ook kun je levende vogeltjes kopen die je dan in een van grasstengels gevouwen kooitje meeneemt. De bedoeling is om ze dan later met een wens weer de vrijheid te geven, Geluksvogeltjes noemen ze die, ze hebben inderdaad geluk als ze worden gekocht! Na een uurtje intensief rondkijken, veel groeten en veel foto’s gingen we met ons busje terug naar het hotel waar de koffers weer werden ingepakt.

Onderweg passeerden we de universiteit net buiten de stad. Tun vertelde ons dat ze sinds de laatste studentenopstand nu alle universiteiten buiten de steden bouwen. Ze kunnen dan als er weer een opstand is, de studenten buiten de stad houden. Het probleem is nu wel dat veel jongeren eerder uit het gezin en familie weg zijn wat niet zo goed is voor de binding met hun cultuur. Jongens en meisjes gaan vrijer met elkaar om en huwelijken worden nu vaak jonger gesloten vaak ook vanwege zwangerschappen waardoor ook de studies niet worden afgemaakt.

Onderweg naar het hotel deden we nog het dorp van de Aku stam aan. Vrouwen droegen mooie mutsen en al pijprokend gingen ze op de foto. Ze verkochten ook sierraden. Ik maakte er maar een leuk spel van om te proberen wat van de prijs af te krijgen. Toen ze door hadden dat ik toch wel wilde betalen speelden ze het mooi mee en zo kreeg ik ze toch nog lachend op de foto

Het mooie was ook toen ik had betaald kwam ze me nog achterop om thank you te zeggen. Dat liep uit op een gezellige knuffel. Zolang we daar nog in het dorp waren liep ze iedere keer weer even naar me toe om even tegen me te lachen of me aan te raken. Geweldig om zo contact te hebben met mensen waarvan je de taal niet spreekt en zo’n andere cultuur hebt.

We waren langs een erg steile helling omhoog geklommen om in het dorp te komen. Nu moesten we dat zelfde pad ook weer naar beneden.. Gelukkig kwam iedereen zonder te vallen, heelhuids weer aan. We deden eerst nog een lunch en toen was het vliegveld aan de beurt. We vlogen terug naar HEHO. Helaas had de vlucht voor ons wel een uur vertraging, er was iemand verkeerd uitgestapt en daar was het vliegtuig voor teruggegaan… We hadden verder wel een goede vlucht, het was misschien maar een half uurtje vliegen maar de middag liep toch al op een eindje toen we in de bus stapten om op weg naar het hotel nog een monastry met tempel aan te doen, de Shwe Yan Pyu Monastry. Het was een erg oude houten tempel, ik geloof 17^e eeuw. De tempel had ovale open ramen met daarboven kleine vensters met gekleurd glas. De bijbehorende stenen tempel had enorm veel nisjes met in elk nisje een Boeddhabeeldje, soms was dit beeldje ook aangekleed.

Tegen de wand waren voorstellingen geplakt, brons met gekleurd glas. Tun kon daar meteen weer veel verhalen over vertellen. Één was wel grappig dat was een afbeelding van een boom waarin vrouwen hingen. Eronder stonden mannen afgebeeld. Er was er zelfs een met een stok vrouwen uit de boom aan het slaan..

In het donker arriveerden we in het hotel waar we werden ontvangen met life muziek en een glaasje limonade. ‘s Avonds in het stadje kwamen we Marianne tegen. Zij reist met Baobab en we kennen haar nog van de reis naar India. We hebben gezellig bijgekletst en daarna met onze eigen groep gegeten.

Zondag 12 februari. Deze dag werd helemaal doorgebracht op het Inlemeer. We vertrokken om half negen, met vijf personen zaten we in een lange houten boot in houten stoelen achter elkaar. Zo werden we verdeeld over drie boten. Wij hadden een aardige kapitein, een klein mannetje met anderhalve tand in zijn mond,, het was allemaal verrot door het betelnoot kauwen. We zagen al snel de vissers met hun korven roeiend met een been om de roeispaan geklemd. Een mooi gezicht en ze namen alle tijd om te poseren.

We vaarden in een prachtig landschap over het meer, hoge bergen aan weerszijden in de skyline. Op de toppen zag je de silhouetten van tempels en pagodes. We vaarden eerst naar de drijvende markt. We gingen van de boot af en moesten eerst de souvenirmarkt passeren om bij de eigenlijke markt te komen. Bij de souvenirs zag je veel houtsnijwerk. Bestek met parelmoeren heften en natuurlijk een overvloed aan Boeddhabeelden, veel lakwerk ook. En natuurlijk kleding, prachtig mooi maar meer in de maatjes van de Myanmarse vrouwen. Ook zijden spulletjes waren er te koop en dan natuurlijk nog al de prullaria die je op iedere toeristenmarkt ziet.

Daar waren ook twee langnekvrouwen aan het weven. Het is een bijzonder gezicht, het ziet er erg onnatuurlijk uit. Ze bewegen zich ook erg stijf en lachen daar was al helemaal geen sprake van maar dat kon ik me dan ook wel weer voorstellen als ik de tanden zag! Mooie foto’s hebben we kunnen maken op de groentemarkt en daar had ik mandarijnen gekocht die ik dan weer uitdeelde aan kinderen en soms aan vrouwen die ik op de foto zette. Ik had er twee bewaard voor de kapitein die er verrast mee was. De volgende stop was bij een papierbedrijfje. Hier werd van pulp van boomschors papier gemaakt. Sommige vellen werden ook belegd met bloemen en die waren dan weer meer geschikt om lampenkappen van te maken. Ook hier was weer een winkel bij om wat van deze spullen die je net had zien maken te kopen. Buiten op het balkon zaten twee meisjes van een jaar of tien met ook de ringen van de langnekvrouwen om hun nek. Beginnelingen zogezegd, ze poseerden leuk en dan ook echt met plezier. Ze zaten lekker als twee jonge meiden te giechelen. Toen ik tussen hen in ging zitten met mijn bellenblaas vonden ze dat meteen leuk, een haalde haar eigen bellenblaasje en zo hadden we samen lol.

Vandaar vaarden we door dorpjes met huizen op palen in het water naar een tempel, de Phaung Daw Oo Pagode. Daar waren vier Boeddha’s die stonden midden in de tempel, de bedoeling was dat je in de tempel goudplakjes kocht en die dan op de Boeddha”s plakte. Alleen mannen mogen dit doen.. De Boeddha’s hebben ook niet echt meer de vorm van een Boeddha, kleine ronde propjes van goudplakjes. Eenmaal per jaar is er een feest dan worden de Boeddhabeelden rondgevaren op het Inlemeer. De grote gouden koningsboot vaart dan voorop. Veel van die lange houten boten eromheen met daarop veel roeiers. We zagen de foto’s en het moet echt een prachtig feest zijn. Na dit allemaal bekeken te hebben vaarden we naar het restaurant. We zaten in een lekker briesje met aan drie zijden uitzicht op het water en de huizen. Het is ook heel speciaal om door de dorpen te varen en zo het dagelijks leven te bekijken. Er wordt gewinkeld in wat grotere gebouwen op palen, maar met een interieur zoals iedere winkel hier. De was wordt gedaan onder aan de steiger gewoon in het water van het meer. Overal zie je grote gasflessen staan dus daar wordt waarschijnlijk op gekookt. Er is elektriciteit want we zien stroompalen staan. Verder zal er de laatste honderd jaar weinig veranderd zijn daar. We hadden een voortreffelijke lunch en geheel verkwikt stapten we weer aan boord. Voor de kapitein had ik weer wat snoepjes meegenomen. Bij de tempel had ik ook een lolly voor hem gekocht en daar moest hij wel om lachen.

We bezochten die middag nog een spin en weverij, prachtig, alles handwerk. Schitterende kleuren werden er gemaakt. Vroeger werd alleen geverfd met natuurlijk materiaal maar nu worden er wel chemicaliën gebruikt. Een vrouwtje zat in haar eentje dit ongezonde werk te doen. We bekeken daar ook het schooltje met ouderwetse schoolbanken maar weer wel een whitebord. Ook hingen er veel platen aan de muur met vogels en vissen.

Een sigarenmakerij bekeken we ook nog, veel vrouwtjes zaten daar de sigaren te rollen, helaas voor de mannen niet op de blote dijbenen…

Ze maakten een melange en met behulp van een soort mal werden de sigaren gerold. Mooie vrouwtjes die met acht bij elkaar in kleermakerszit sigaren maakten dus de camera’s klikten weer volop! Ik kocht nog sigaren voor de kapitein en toen stapten we weer in de boot voor de laatste halte, de tempel met de springende katten….. NNgo Phe Chaung Monastry. We waren nog maar net binnen en daar kwam al een vrouw met een poes en een hoepel aangelopen. De bel klonk en de poes moest gaan springen… Echter een poes blijft een poes, ook in een tempel… Maar toen iedereen begon te twijfelen en de fotografen wat minder geconcentreerd waren sprong ze dan toch. Het kunstje werd toch nog een paar keer herhaald. Het was een mooie tempel met prachtige beelden. We kregen meteen weer uitleg van Tun over de verschillende uitvoeringen van de beelden met één bedekte schouder of met twee, de stand van de handen geeft ook aan waar die Boeddha voor staat. En al rondlopend in deze tempel zagen we ineens Marianne weer. Ook zij had die dag op het meer rondgevaren en erg genoten. We dachten elkaar zo half en half ’s avonds nog wel tegen te komen maar dat is niet meer gebeurd misschien verderop in de reis nog wel. Wij aten die avond bij een stalletje langs de weg. Een gegrild visje maar voor het toetje, het was tenslotte zondag gingen we voor een chocolade pannenkoek met banaan..

Maandag 13 februari.

Al om half acht vertrokken we weer met de boten over het Inle meer. Er waren voor deze dag 4 boten geregeld zodat de bagage ook mee kon. In iedere boot lag bagage en zaten vier personen. Boot 3 was onze boot die dag met Marianne en Arnold. En dus ook weer een nieuwe kapitein. Ik had nog wel even gezwaaid naar die van gisteren. Het was koud bij vertrek en we hadden nu een jonge knul als stuurman, die ging wat sneller dan gisteren. Er werd nu ook niet gestopt bij de vissers. We moesten die dag ongeveer 4 uur varen. Het meer is verdeeld in 3 stukken en wij gingen van Noord naar Zuid en eindigden dus bijna bij de stuwdam waar Myanmar een groot deel van zijn energievoorziening vandaan haalt. Onderweg hadden we mooie uitzichten op de bergen met aan weerskanten de silhouetten van Tempels en Pagodes. Tun heeft ons uitgelegd dat alles Pagode heet, die zijn dan weer onder te verdelen in Tempels, daar kun je naar binnen en Stupa’s, daar kun je niet in dat zijn dichte, vaak gebouwtjes met torens en die bevatten bijvoorbeeld beeldjes of relikwieën van Boeddha.

We kwamen weer veel vrachtverkeer tegen en ook een soort busboten waar veel volwassenen met kinderen op zaten. Iedereen was vriendelijk en er werd veel gezwaaid. Na twee uurtjes varen stopten we bij een de Takhaung Mwetaw Pagode.

We zagen hem al uit de verte, enorm veel mooie Stupa´s met een soort paraplu van ijzer er boven op. Hier zitten dan belletjes aan wat een heel bijzonder effect geeft. Je loopt dan rustig te genieten langs de mooie stupa´s en dan ineens klinkt er zo´n helder geluidje om je heen. We keken nog even in de tempel, daar bewaarden ze heel oude beeldjes van brons en klei die werden gevonden in een ingestorte Stupa. De Stupa´s hadden mooie kleuren in alle tinten terra. Mooi gedecoreerd waren ze ook.

Na hier een half uur te hebben rondgekeken en Tun nog een legende had verteld over Hamin die plat over een stroom water ging liggen om de mensen de oversteek te laten maken. Als dank hiervoor kreeg hij vijf lotusbloemen. Hij wordt vaak afgebeeld in Boeddhistische tempels. Na dit bezoek liepen we weer, door wat bebouwing, terug naar de boten. Een vrouwtje was in haar tuin bezig een soort kroepoek te maken. Dit gebeurt hier zonder olie. Ze heeft wat hele fijne kleikorrels in een grote schaal op een vuur. Hierin wordt de ongebakken plak gelegd. Zij bedekt hem met de korrels en je ziet hem meteen gaan zwellen en hij is ook meteen eetbaar. Hele stapels maakte ze om weer op de markt te kunnen verkopen.

In de kleine riviertjes langs de weg werd de was gedaan en moeders en kinderen kwamen naar ons toe om ons een hand te geven. Heel vriendelijk waren ze allemaal. Het restaurant lag aan het water met uitzicht vrijwel rondom. Gert zag nog een speciale ralreiger, een Chinese.. geen grapje, hij was mooi getekend. En ook een roodborst tapuit. Onder weg scoorde hij nog een wouw met prooi en verschillende zilverreigers met rode poten. Ook nog iets wat leek op onze blauwe reiger maar dat moet nog gedetermineerd gaan worden. Na een heerlijk lunch, voor omgerekend 7 euro voor 2 personen gingen we weer verder voor het laatste stukje van anderhalf uur. De kapitein maakte flink snelheid en de paraplu´s moesten op om niet helemaal kletsnat te worden. Het was wel een mooi gezicht die lange boten met in ieder boot andere kleuren plu´s. Zo arriveerden we op het punt waar de bus stond te wachten. Dit lag al dichtbij de stuwdam. Toen de kapitein van de dag daarvoor me hielp uitstappen zei hij dat hij me zou missen en iedere dag aan me zou denken…. Er stond een onwijs grote touringcar voor ons klaar. Binnen hingen paarse guirlandes met kwastjes rondom. Een flatscreen aan boord en de stoelen nog helemaal in het plastic en het was ook niet de bedoeling dat dat verwijderd zou gaan worden… Tun probeerde meteen de microfoon en daar zat een ontzettende echo op.. Van de weeromstuit begon hij meteen te zingen… Het bleek ook een installatie voor karaoke.. Alles werd uitgetest zo ook de airco met als gevolg dat we na een kwartier allemaal zaten te bibberen van de kou. De weg bleek niet echt geschikt voor deze touringcar, smalle onverharde wegen en zelfs een smalle houten, brug. Maar de eigenaar reed hem zelf en hij was er duidelijk erg trots op.. We deden nog een dorpje aan onderweg.

Het was weer 22 uur toen we terug kwamen op de kamer. Geen vrij uurtje gehad deze dag. Het programma zit wel erg vol maar ik zou toch ook weer liever niets hebben willen missen..

Dinsdag 14 februari, Valentijnsdag! Tegen half zes werd ik wakker en met een flinke spurt was ik net op tijd bij het toilet… Dat was lang geleden dat mijn ingewanden zo compleet van streek zijn geweest op vakantie. Ik geloof niet dat ik iets verkeerds heb gegeten, gewoon vermoeidheid denk ik… Een paar uur en wat pillen later durfde ik wel weer een toast met suiker en een kopje bouillon te nemen.. Gaandeweg de dag ging het wel wat beter en hield ik me verder aan gestoomde witte rijst met bouillonpoeder. Kopje groene thee met suiker daarbij. Verder veel water gedronken en zo hield ik dan toch mijn zouten op peil.. We stopten al snel na vertrek bij een markt. Mooie en vooral ook heel vriendelijke mensen. Ik ging een beetje in mijn eentje op pad. Leuk, mandarijntjes kopen, waar ik er dan meteen weer een paar uitdeelde aan een paar bedelmonnikjes, die ik natuurlijk eerst op de foto had gezet. Heel relaxed is het hoe graag iedereen op de foto wil, wel weer jammer dat ze zo echt poseren… vanaf de markt waar we een klein uurtje rondkeken zijn we naar de grens van het Cayar gebied gereden. Het eigenlijke plan was naar de dorpen van de Padaung langnekvrouwen te gaan. Maar we reden tot de slagboom, daarna was het oorlogsgebied. Sinds kort wordt er weer gevochten en mag je dit gebied niet meer in. De groep is inmiddels leuk op elkaar ingespeeld. We kennen nu zo’n beetje elkaars bijzondere eigenschappen. Heel opmerkelijk is hoe snel dat altijd gaat in zo’n groepsreis. Ik had in het begin een beetje mijn twijfels maar nu blijkt toch dat iedereen leuk met elkaar door de bocht kan. Er is veel humor en toch ook respect naar elkaar. Maar goed waar was ik gebleven, de Padaung langnekvrouwen, we zagen er al een paar bij onze rondvaart op het Inlemeer. Daar poseerden ze echt, statig keken ze in de lens, geen lachje kon er af. Alleen de kinderen reageerden echt natuurlijk. Hier in de KAYAH dorpen gingen we langs verschillende woningen waar deze vrouwen met hun gezin wonen.

Door al dat gezellige gewinkel in het dorp van de langnekvrouwen waren we helaas te laat voor de line-up van de monniken. Dat vond ik wel erg jammer. We krijgen waarschijnlijk nog wel de kans in Mandalay maar het zal dan wel met veel meer toeristen gedeeld moeten worden. Het was nu al vaak storend om met de hele groep om zo’n vrouwtje te staan.

Na een gezellige lekkere en ontspannen lunch met uitzicht op de rivier zochten we weer een plekje in ons rijdend boudoir en was de volgende stop bij een weverij. Op het Inlemeer zagen we nog hoe er traditioneel geweven werd, alles met de hand. Hier stonden allemaal grote machines en was het een kabaal van jewelste. Een vrouwtje uit de groep begon meteen oordopjes uit te delen. Ondenkbaar om hier dag in dag uit te moeten werken!

Natuurlijk werd deze uitstap weer afgesloten met een bezoek aan de winkel die bij deze fabriek hoorde. Mooie stoffen voor een belachelijk lage prijs.. dus daar ging ik weer..! Ik denk dat dit onderdeel wel geschrapt zou kunnen worden in het programma.

Ik koop de lapjes eigenlijk net zo lief op de markt, maar ik ben niet alleen. Tijdens het shoppen zaten de mannen lekker aan de groene thee. Heel bijzonder dat je overal in dit land de groene thee gratis kunt krijgen en hij smaakt ook goed. Bij al dat water dat we hier vanwege de warmte moeten drinken is een kopje thee dan een lekkere afwisseling.

En daar gingen we weer met ons hele boudoir op zoek naar een dorp waar we vrouwen in originele klederdracht konden treffen. Twee dorpjes deden we, in de eerste woonden vrouwen met zwarte kleding en prachtige meest oranje en soms purperkleurige doeken op het hoofd. Ook hier weer alleen vriendelijke mensen die hun huizen ui kwamen gelopen om ons de hand te schudden en als je dat vroeg wat verlegen te poseren voor de foto. Kinderen waren over het algemeen erg verlegen en zochten de bescherming van moeders rokken of armen. Midden tussen de twee dorpjes stonden de school, een sportveld en natuurlijk de monastry. Deze gebouwen werden door beide dorpen gebruikt.

In het volgend LOIKAW PAO dorp liepen de vrouwen die qua kleding wat van vogels weg zouden hebben, zij waren van de Kauahstam. Ze droegen een witte sjerp met rode uiteinden, deze doek om hun schouders zou doen denken aan de vleugels van de Mythische vogel. Om hun dijbenen droegen ze zwarte rotan ringen dit was dan om het wegvliegen te voorkomen. We keken ook nog even in een distilleerderij, gewoon in een woonhuis, Hier werd alcohol gestookt van rijst. Met name de sticky rice is daar erg geschkt voor. Nu gingen we snel terug naar ons stadje LOIKAW. Daar hebben ze pagodes gebouwd boven op de rotsen en we wilden daar op tijd zijn voor de sunset (zonder whisky). Aansluitend liepen we nog even, toen we weer beneden waren naar de monastry waar wel 100 monniken hun mantra’s opzeiden. Loop maar naar voren zei de gids tegen mij, maar daar zaten al die monniken op hun hurken te bidden daar kon ik toch niet zomaar tussendoor gaan lopen… Maar na herhaald aandringen van hem heb ik de stoute schoenen deze keer maar uitgetrokken en ben tussen ze door naar voren gelopen. Heel bijzonder gevoel om dat eens te ervaren.

Toen ik daarna weer buiten kwam was het helemaal donker geworden en was de dag om. Het was een volle dag maar toch wel weer ontspannen rondgekeken. Restte ons nog het diner, nu in het andere restaurant van het dorp. Hier hadden ze zelfs Afrikaanse wijn en ook Myanmar wijn.. Net nu mijn maag dat zeker niet kan verdragen!!

Verder hebben we nog nergens wijn gezien, wel bier, in fles, blik en tap. Iedereen is het er over eens dat ze hier lek